จากเรื่อวจริงที่เคยเจอมา
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนนั้นเราอายุได้ประมาณ15 เราไม่สบายอย่างหนักทำให้เราต้องนอนโทรมอยู่ในห้องตอนนั้นเวลาก็ประมาณสี่โมงเย็นเกือบๆจะห้าโมงแล้วแหละเรารู้สึกว่าตัวของเราไม่ค่อยมีแรงเท่าไร และหิวน้ำมากเลยกะจะลุกขึ้นมากินน้ำแต่สิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงหน้าคืองูเหลือมตัวใหญ่ยาวมากๆๆๆๆเลื้อยอยู่ข้างๆเรา ทำเอาแทบจะร้องไห้ (เรานอนตะเคียงซ้ายนะ) เราตัดสินใจหันไปอีกข้างแต่ก็กลับจะยายแก่คนหนึ่งปากแดงกินหมากนอนยิ้มให้เราอยู่ เราจับได้แม้กระทั้งว่ายายแกใส่เสื้อเสื้อขาวกับผ้าซิ่นนอนอยู่ข้างๆเรา ตอนนั้นเรารู้สึกเลยนะว่าเหง่อเราเต็มตัวไปหมดหิวน้ำมากๆ พอเรานอนหงายเราก็เห็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ดำสนิทนุ่งผ้าเตี่ยวสีแดงจัดถืออันไรสักอย่างในมือ หลักจากนั้นเขาก็พูดออกมาว่า
ชายปริศนา : เจ้าหมดเวลาแล้ว
เขาพูดเพียงเท่านี้ตัวเราก็เดินตามเขาออกมา แต่พอเราหันกับไปเราเห็นตัวเราเองนอนอยู่ที่นอนตัวเปียกเหงือไปหมด พอเราเดินออกมาข้างนอกกำลังจะออกจากบ้านเราได้ยินเสียงของนอนสาวเราเรียกชื่อเรา
น้องสาว : พี่เอ (นามสมมุติ)
เราเลยหันไปมองผู้ชายคนนั้นเราพูดกับเขาประมาณว่า
เรา : ขออยู่ที่นี้จนกว่าน้องก็จบมหาลัยได้ไหมค่ะ
ชายปริศนา : ได้สิไงข้าจะดูแลเจ้าจนกว่าสิ่งที่เจ้าของจะเป็นจริงในอายุไข30ปี
ประโยคเล่านี้มันติดหูเรามาตลอดหกปี พอเราตื่นขึ้นมาเราเอาเรื่องนี้ไปบอกยายเรา ยายเราเลยพาไปหาพระอาจารย์องค์หนึ่งท่านบอกว่าในตอนเราอายุ30เราจะรวยมีเงินมีทองดูแลคนในครอบครัวได้เพราะฉะนั้นอย่างห่วงเลยเขาแค่จะมาดูแลเรา (ใครจะไม่ห่วงฝันชัดเจนขนาดนั้น)
หลังจากนั้นมา6ปีเราไม่ค่อยเป็นไข้เป็นแต่ไม่แรงเหมือนเมื่อก่อน (เมื่อก่อนเป็นจนต้องนอนโรงบาล) เราเป็นเด็กที่ผอมมากผอมจนคนที่เห็นคิดว่าเราเป็นโรคแต่ตอนนี้สมส่วนแล้ว มั่ง555
แต่ก่อนหน้าที่เรจะมาเจอชายปริศนาคนนี้เราได้เจออีกเหตุการณ์หนึ่งที่หน้ากลัวพอๆกันสำหรับเรา วันนั้นเรากินเนื้อย่างกันที่บ้านพอดีว่าน้ำหมดเราเลยต้องขับรถไปซื้อคนเดียวแต่พอมาถึงจุดตรงที่มีไฟข้างทางส่องมาโดนเราแล้วเป็นเหงาสะท้อนเราเห็นใครอีกคนนั้นซ้อนเราทั้งๆที่ไม่มใครเลยและเหงาของเราที่ไม่มีหัวเราช็อคมากจนจะขับรถล้ม และคืนนั้นเราก็นอนแต่ก็นอนไม่หลับเพราะว่ามีคนเดินไปเดินมาที่หน้าห้องเป็นเหงาดำๆ พอเราตื่นเช้ามาเราให้พ่อไปส่งเราที่บ้านแม่ พอสายๆของวันเดียวกันพ่อเราโทรมาเล่าให้ฟังว่ามีผู้ชายคนนั้นเขามาในบ้านแล้วบอกว่า
ชายปริศนา2 : ขอมาอยู่ด้วยคนได้ไหม
พ่อเราเลยทำศาลวันนั้นและบ้านเราก็มีโชคมาตลอด พอเราฝันถึงผู้ชายนุ่งผ้าเตี่ยวคนนั้นแล้วใช่ไหมมันกลายเป็นว่ามันทำให้เราเห็นในสิ่งที่ใครๆก็ไม่อยากเห็นและเรื่องบ้างเรื่องที่เราเห็นก็ไม่ได้มีแค่เราเห็นนะเพื่อนเราก็เห็นและเคยมีคนอื่นเห็นมาก่อนเราด้วยบ้างครั้งเราก็าตัวเราเองมโน แต่การมโนคงไม่ชัดๆขนาดนี้หรอก
ยังมีอีกเยอะเลย เดี๋ยวจะมาเล่าใหม่ เราพิมพ์ผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะ (การเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็นเขามักจะหาว่าเราบ้า)
เรื่องผีๆ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนนั้นเราอายุได้ประมาณ15 เราไม่สบายอย่างหนักทำให้เราต้องนอนโทรมอยู่ในห้องตอนนั้นเวลาก็ประมาณสี่โมงเย็นเกือบๆจะห้าโมงแล้วแหละเรารู้สึกว่าตัวของเราไม่ค่อยมีแรงเท่าไร และหิวน้ำมากเลยกะจะลุกขึ้นมากินน้ำแต่สิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงหน้าคืองูเหลือมตัวใหญ่ยาวมากๆๆๆๆเลื้อยอยู่ข้างๆเรา ทำเอาแทบจะร้องไห้ (เรานอนตะเคียงซ้ายนะ) เราตัดสินใจหันไปอีกข้างแต่ก็กลับจะยายแก่คนหนึ่งปากแดงกินหมากนอนยิ้มให้เราอยู่ เราจับได้แม้กระทั้งว่ายายแกใส่เสื้อเสื้อขาวกับผ้าซิ่นนอนอยู่ข้างๆเรา ตอนนั้นเรารู้สึกเลยนะว่าเหง่อเราเต็มตัวไปหมดหิวน้ำมากๆ พอเรานอนหงายเราก็เห็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ดำสนิทนุ่งผ้าเตี่ยวสีแดงจัดถืออันไรสักอย่างในมือ หลักจากนั้นเขาก็พูดออกมาว่า
ชายปริศนา : เจ้าหมดเวลาแล้ว
เขาพูดเพียงเท่านี้ตัวเราก็เดินตามเขาออกมา แต่พอเราหันกับไปเราเห็นตัวเราเองนอนอยู่ที่นอนตัวเปียกเหงือไปหมด พอเราเดินออกมาข้างนอกกำลังจะออกจากบ้านเราได้ยินเสียงของนอนสาวเราเรียกชื่อเรา
น้องสาว : พี่เอ (นามสมมุติ)
เราเลยหันไปมองผู้ชายคนนั้นเราพูดกับเขาประมาณว่า
เรา : ขออยู่ที่นี้จนกว่าน้องก็จบมหาลัยได้ไหมค่ะ
ชายปริศนา : ได้สิไงข้าจะดูแลเจ้าจนกว่าสิ่งที่เจ้าของจะเป็นจริงในอายุไข30ปี
ประโยคเล่านี้มันติดหูเรามาตลอดหกปี พอเราตื่นขึ้นมาเราเอาเรื่องนี้ไปบอกยายเรา ยายเราเลยพาไปหาพระอาจารย์องค์หนึ่งท่านบอกว่าในตอนเราอายุ30เราจะรวยมีเงินมีทองดูแลคนในครอบครัวได้เพราะฉะนั้นอย่างห่วงเลยเขาแค่จะมาดูแลเรา (ใครจะไม่ห่วงฝันชัดเจนขนาดนั้น)
หลังจากนั้นมา6ปีเราไม่ค่อยเป็นไข้เป็นแต่ไม่แรงเหมือนเมื่อก่อน (เมื่อก่อนเป็นจนต้องนอนโรงบาล) เราเป็นเด็กที่ผอมมากผอมจนคนที่เห็นคิดว่าเราเป็นโรคแต่ตอนนี้สมส่วนแล้ว มั่ง555
แต่ก่อนหน้าที่เรจะมาเจอชายปริศนาคนนี้เราได้เจออีกเหตุการณ์หนึ่งที่หน้ากลัวพอๆกันสำหรับเรา วันนั้นเรากินเนื้อย่างกันที่บ้านพอดีว่าน้ำหมดเราเลยต้องขับรถไปซื้อคนเดียวแต่พอมาถึงจุดตรงที่มีไฟข้างทางส่องมาโดนเราแล้วเป็นเหงาสะท้อนเราเห็นใครอีกคนนั้นซ้อนเราทั้งๆที่ไม่มใครเลยและเหงาของเราที่ไม่มีหัวเราช็อคมากจนจะขับรถล้ม และคืนนั้นเราก็นอนแต่ก็นอนไม่หลับเพราะว่ามีคนเดินไปเดินมาที่หน้าห้องเป็นเหงาดำๆ พอเราตื่นเช้ามาเราให้พ่อไปส่งเราที่บ้านแม่ พอสายๆของวันเดียวกันพ่อเราโทรมาเล่าให้ฟังว่ามีผู้ชายคนนั้นเขามาในบ้านแล้วบอกว่า
ชายปริศนา2 : ขอมาอยู่ด้วยคนได้ไหม
พ่อเราเลยทำศาลวันนั้นและบ้านเราก็มีโชคมาตลอด พอเราฝันถึงผู้ชายนุ่งผ้าเตี่ยวคนนั้นแล้วใช่ไหมมันกลายเป็นว่ามันทำให้เราเห็นในสิ่งที่ใครๆก็ไม่อยากเห็นและเรื่องบ้างเรื่องที่เราเห็นก็ไม่ได้มีแค่เราเห็นนะเพื่อนเราก็เห็นและเคยมีคนอื่นเห็นมาก่อนเราด้วยบ้างครั้งเราก็าตัวเราเองมโน แต่การมโนคงไม่ชัดๆขนาดนี้หรอก