คือเราเป็นโรคกลัวกลัวจิ้งจกมากแต่ช่วงหลังๆมันนักขึ้นเรื่อยเลยคะ ย้อนไปตอนเด็กๆอยู่กับตายายก็ไม่กลัวนะคะยังเคยให้มันมากินข้าวบนมือเลย
แต่มาเริ่มกลัวตอนอยู่ ป3 พ่อกับแม่ซื้อบ้านใหม่เลยย้ายออกจากบ้านตายาย แล้วคือบ้านใหม่นี้จิ้งจกเยอะมากคะ เวลาเรากลับบ้านจะต้องเข้าไปเปิดไฟในครัวมันก็จะมาอยู่ที่ สวิตไฟบ้าง บนตู้เย็น เวลาเราเปิดตู้เย็นก็กระโดดมาเกาะที่ตัวเราไรงิ แล้วที่ทำให้กลัวและเกียจพีคๆเลยคือ ตอนเราอาบน้ำเสร็จหยิบถ้าเช็ดตัว พ่อขุนโอ๊ยกระโดดออกจากถ้าเช็ดตัวมาเกาะตัวเรา ทุกคนเข้าในใช่ไหมคะ ตัวเปียกๆ กับตัวจิ้งจก ขนาดพิมยังขนลุกเลยคะ ตั้งแต่นั้นเรากลัวมันมาก แค่เห็นตัวเล็กเราก็กรี๊ดแทบร้องแล้วอ่ะคะ เวลาเดินไปไหน เจอจิ้งจกก็หลีกตลอด แค่คลานผ่านตาก็ทำให้สติเราแตกได้แล้วคะ

           เวลาผ่านไปจนเราโตขึ้นย้ายมาอยู่ กทม บ้านที่นี้หนักเลยคะ เพิ่งรู้นะคะว่าจิ้งจก กทม บินได้เหมือนกระรอก แล้วคือเยอะมากจนเราเป็นโรคระแวงตลอดเวลาว่ามันจะตกใส่เราไหม เพราะว่า เราโดนหลายรอบมาก ตกใส่หัวบ้าง ตกใส่มือบ้าง วิ่งขึ้นขาบ้าง ส่วนใหญ่วิ่งมาหาเราเลยคะ แล้วตัวใหญ่มากอ้วนมาก แล้วกระโดดไปมาดีดตัวแบบหน้าตกใจอ่ะคะ เวลาเปิดประตูรั่วทุกครั้งจะลุ้นตลอดว่าวันนี้จะโดนตัวมันไหม ถ้าวันไหนโดนนะคะ เรากรี๊ดลั่นหมู่บ้านอะคะ คือเราไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย กรี๊ดดังมาก มั่นใจว่าดังเหมือนตอนไปดูคอนเสิตแน่นอน คือถ้าจิ้งจกผ่านตรงไหนแล้วเราเห็นนะคะ เราจะไม่ไปนั่งตรงนั้น หรือโดนของสิ่งนั้นเลย

          และสิ่งที่ทำให้เราต้องมาตั้งกระทู้ถามเพราะ ก่อนหน้านี้จิ้งจกเพิ่งวิ่งเข้าห้องเรา ซึ่งตอนนี้เรามาอยู่หอแถวมหาลัย ช่วงนี้ปิดเทอมด้วยคะ ค่อนข้างเงียบแล้วเราอยู่ชั้นที่ใก้ลกะถนนมาก เรากรี๊ดจนเจ็บคอ โมโหมากเพราะน้องเราเปิดประตูแล้วจิ้งจกมันวิ่งเข้ามา เราสติแตกมากคะ โมโหสุดขีด เราขนลุกมากเพราะมันวิ่งขึ้นมาบนเตียงแล้วกระโดดไม่ทั่วห้องเลยคะ เหมือนสติหลุดไปเลย เราเปลี่ยนผ้าที่ชิ้นที่มันโดน ทิ้งทุกอย่างที่มันเกาะ และสุดท้ายน้องเราก็จับมันออกไปได้ แต่คือเราด่าน้องรัวมาก เรารู้สึกผิดมากคะ ที่พูดจาไม่ดีและสติแตก สงสารคนที่เขาได้ยินเสียงเราด้วยคะ เพราะเรากรี๊ดดังมากจริงๆ  แต่เรากลัวมากจนจะร้องไห้เลย

ใครพอจะมีทางแก้โรคกลัวจิ้งจกของเราได้บ้างคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและช่วยเหลือกันคะ -_-