คือผมสงสัยว่าในละครเรื่องดงผู้ดีนี่ผู้ใหญ่สองคนนั่นอย่างรังสรรค์ กับบุหงานี่เขาเป็นผู้ใหญ่ที่มีความคิดหรือมีวุฒิภาวะหรือเปล่าครับ ทำไมถึงได้ไปหาเรื่องหาความกับเด็กตัวเล็กๆผ้าขาวๆอย่างหนูขม คนสมัยนั้นมีผู้ใหญ่กะโหลกกะลาด้วยหรือครับ หรือเพราะจิตใจเขาเป็นคนร้ายกาจใจไม้ไส้ระกำขนาดที่จะเอาอารมณ์ไปลงที่เด็กตัวแค่นั้น หรือเพราะความโกรธแค้นมันมากจนคุมตัวเองไม่อยู่ เขาไม่มีวุฒิภาวะแล้วหรือ