คือเรามีปัญหากับครอบครัว บอกก่อนว่าพ่อกับแม่เราแยกทาง ปัญหาไม่มีบ้านอยู่เลยค่อนข้างใหญ่สำหรับเรา เรามีลูก2คน มีสามี เราจะแยกปัญหาให้ฟังคร่าวๆ คือว่า พ่อเรามีเมียใหม่ แม่ก็มีสามีใหม่(แม่อยู่ ตปท.) แม่เลี้ยงก็ไม่ชอบเราอย่างว่าแหละปัญหาแม่เลี้ยงลูกเลี้ยง เราเคยไปอยู่กับแม่ที่ ตปท. เราเอาลูกเอาสามีไปด้วย แต่ก็อยู่ไม่ได้เพราะเหตุผลหลายๆอย่าง ถ้าจะเล่ามันยาวมาก ก็เลยกลับ แต่!!! เราต้องขายทรัพย์สินที่มีในการซื้อตั๋วเครื่องบินกลับ ซึ่งทั้งหมดก็เป็นเงินที่สามีทำงานคนเดียวซื้อ เรายืนยันว่าไม่กลับให้ลูกกับสามีกลับไปก่อนกลัวเงินไม่พอค่าตั๋ว แต่สามีก็จะให้กลับไปด้วยกันให้ได้ ซึ่งถ้าเรากลับมันหมายความว่าเราต้องตัดขาดจากแม่ สุดท้ายเราก็เลือกที่จะกลับ เพราะเรามีลูก 2 คนที่ต้องดูแล กลับมาถึงเมืองไทยได้เราไม่เงินติดตัวกันเลย(หมดไปกับค่าตั๋วเครื่องบิน) เรายังมีพ่อเราเลยนั่งแท็กซี่ไปลงบ้านพ่อ พ่อก็ได้ให้เงินติดตัวเรามา 4000 เราและสามีเลยเอาลูกๆไปฝากย่าของเขา(แม่สามีที่ไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่) ระหว่างหางานเราก็ลองค้าขาย หยิบยืมเงินมาลงทุนแต่มันก็ขายไม่ดี ปัญหารุมเร้า เวลาทะเลาะกันสามีก็จะชอบว่าเรื่องแม่เรา ไล่บ้าง(แต่ก็ไม่ให้ไปจริงๆสักที) ด่าแรงๆซึ่งเราก็ทนที่จะไม่ด่ากลับไม่ได้ ยอมรับเลยตรงนี้ เราไม่ใช่คนพูดเพราะ แต่ก็พูดดีๆเป็น ทะเลาะกันบ่อยมาก เรื่องเงิน เรื่องแม่ เขาคงฝังใจที่หมดตัวเพราะแม่เรา แต่คนที่เสียใจที่สุด คือเรา ทั้งแม่ ทั้งสามี ไหนจะแม่สามีอีก ปัญหามัน 108 มากๆ จนวันนึงได้ย้ายมาอยู่จังหวัดลพบุรีเป็นบ้านน้องสาวสามี เหตุผลที่มาคือมาหางานทำเพราะแถวนี้โรงงานเยอะ แต่ก็ยังหางานทำไม่ได้ แต่ส่วนสามีได้งานทำแล้วก็เท่ากับเราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน คอยรับ-ส่งลูกไป รร. แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะเพราะสามีทำงานอยู่กรุงเทพเค้าเลยไปอาศัยนอนบ้านลูกพี่ลูกน้องของเค้า อาทิตย์นึงจะมานอนที่ลพบุรีสัก 2 ครั้งได้ พออยู่มาเรื่อยๆ เรามีปัญหากับแม่เลี้ยงคือมันโทรมาด่าเรา ก่อนหน้านี้แฟนเราให้มันยืมเงิน(อีนี่ล้างผลาญพ่อเราสุดๆ) พอถึงเวลาจะขอยืมอีกเราไม่มีให้มันไม่พอใจ โพตส์ว่าเราในเฟซบุค ว่ามันทำคุณคนไม่ขึ้น ทำนองว่าถ้ามันรักก็รักหมดใจ แต่ถ้ามันเกลียดมันก็อยากจะยิงทิ้ง เหมือนประมาณว่าเกลียดสุดๆ ทั้งๆที่เราไม่ได้ตอบโต้อะไรเลย เราทำเฉยๆไป แต่มันก็โพตส์ทำนองนี้ทุกวัน จนเราทนไม่ไหว เราเลยโพตส์ลอยๆ  ตั้งแต่มีพรบ. คุ้มครองสัตว์เก่งขึ้นเยอะเลยนะ. เท่านั้นแหละ มีสายโทรศัพย์ดังมาแต่เช้า โทรมาด่าเรา "จะลองกับกูใช่ไหม ? ด่าเราอีนั่นอีนี่ ! เรายังไม่ทันตอบอะไรมันตัดสายไปก่อน จนพ่อโทรมาเคลียถามว่าเราโพตส์ด่าใคร เราบอกว่าเราจะทะเลาะกับคนอื่นไม่ได้หรอ แล้วอยู่ดีๆโทรมาด่าหมายความว่าไง อีแม่เลี้ยงมันบอกกูรู้ด่ากู เราเริ่มโมโหแล้วตอนนั้นนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันเคยว่าเรา แต่เราต้องอดทนเพราะถ้ามีปัญหาเราก็จะไม่ได้เจอพ่อ ไม่ได้ติดต่อกับพ่อ การทะเลาะครั้งนี้เราขาดการติดต่อกับพ่อ สามีเราก็ทำท่าทีเข้าอกเข้าใจเพราะอยู่กันมาเกือบจะ 10 ปีได้ เค้าจะรู้ปัญหาทุกอย่าง แต่พอมาวันนี้เราทะเลาะกันด้วยปัญหาทั่วไป แล้วลุกลามบานปลาย เขาพูดว่าถ้าเราตัดสายเค้าจะไม่เอาเราแล้ว ทำนองว่าจะเลิก(ซึ่งตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมามันเป็นฝ่ายไล่เราเสมอแต่ก็ไม่ให้เราไปสักที เราเกลียดการโดนไล่แบบไม่เห็นค่าที่สุด ยิ่งพอมาวันนี้ วันที่เราไม่มีพ่อแม่แล้ว มันยิ่งพูดขู่เรา บีบเราให้เรายอมมัน ช่วง4-5 ปีแรกเราไม่ยอมให้ลูกกับมัน แต่วันนี้ความอดทนมันหมดลง เราไม่เอาอะไรทั้งนั้น เราคิดว่าเราไปสร้างตัวก่อนแล้วค่อยกลับมาเอาลูกเพราะเราไม่มีบ้านไม่มีพ่อแม่ที่จะฝากไว้ได้ มันเป็นปัญหาสะสมของชีวิตคู่หลายเรื่อง ไหนจะแม่ผัวแม่ตัว เราเบื่อปัญหาพวกนี้มากๆจนคิดอยากอยู่คนเดียว ยิ่งทะเลาะกันมันไล่เราเรายิ่งอยากจะไปให้จบๆ จริงๆมันยาวยิ่งกว่านิยาย นี่คือกระทู้แรก ผิดถูกยังขออภัยด้วยค่ะ