ไม่ต้องเป็นใครที่ไหนอะสรุปง่ายๆไอเด็ก....พวกนี้มันคือน้องผมเอง
ไอพวกนี้มันชอบทำตัวมีปัญหามากกกกกกกกกกก    มากของผมคือมากจริงๆ  เยอะจนผมก็ไม่ไหวอะ
ผมมีไอพวกเจ้ากรรมนายเวรพวกนี้2ตัว เป็นน้องไม่แท้  ตัวแรกอ้วน สมมติว่าชื่อธันวา (ใช้คำว่าสมมติฟ้องร้องกุม้ายด้าย)  
ตัวที่2 ผอม ชื่อไอกล้า ไอธ้ันเป็นพี่ไอกล้า ไอธันเป็นเด็กมีปัญหา บ้านช่องไม่กลับติดเกมจนเกินไป หนีเที่ยว กลางค่ำกลางคืนไปนอนวัด(ที่วัดมีเน็ตให้เล่นฟรีแล้วก็ไม่มีพ่อแม่มาบังคับเลยไปอยู่วัดยิ่งพวกเณรที่ติดเกมอยู่แล้วมาเจอกันอู๊ยยยไม่ต้องกลับแล๊ววบ้าน กลับมาเอาตังค์แค่นั้นแล้วก็ไป)  กลับมาตอนเช้า
เรียนไม่เอาไหนการบ้านไม่ทำ คะแนนสอบก็โหล่ยโท่ย  ใช้อะไรก็พัง(ระยะเวลาที่มันใช้โทรศัพท์ละพังเร็วที่สุดคือ3เดือน คนอื่นใช้เป็นปี)  -อย่างเดียว ชอบแย่งของไอกล้า ของอะไรพังก็ไปแย่งของน้อง ชอบทำอะไรโดยที่ไม่ขอ เอาของไปก็ไม่ขอ พ่อแม่ว่ากะไม่ฟัง เดี๋ยวนี้มันเริ่มขโมยละ ชอบทำอะไรไม่เคยเกรงใจชาวบ้าน บอกอะไรกว่าจะทำนะ สองสามชาติบางทีก็ไม่ทำเลย เอาของคนอื่นไปใช้ก็พังหมด ไม่มีปัญญาจะรักษาของ ทำตัวก็ซกมก แล้วยังมายุ่งกับของของเรา สกปรกไปหมด โตจนม.1 ยังฉี่รดที่นอนอยู่ (ถ้ามันฉี่ในที่ของมันจะไม่ว่านะ มาฉี่ใส่เตียงเรา แล้วเตียงเรานี่ไม่ได้ให้มันมานอนด้วยนะ เคยห้ามแล้วด้วยก็ไม่ฟัง มันเอาจังหวะที่เราไม่อยู่บ้านมานอน) แล้วเอาง่ายๆคือเด็ก คนนึงเลยแหละ  

ไอกล้า เป็นเด็กปกติแหละแต่ชอบทำตัวเหมือนเด็กพิเศษ อยู่ไม่สุข ชอบเรียกร้องความสนใจ พูดมาก พูดได้ทั้งว๊านทั้งวัน ถ้ามันพูดของมันอยู่คนเดียวก็จะไม่ว่าอะไรเลยนะ  ชอบมายุ่งวุ่นวยกับเรา เอาก่ๆ ลองบ๋ๆ อะไรของมันก็ไม่รู้น่ารำคาญมาก อยู่นานๆแล้วปวดจิตอะ ไอนี่ก็เหมือนกัน เรียกก็ไม่เอาอ่าว การบ้านมานั่งทำตอนเช้า ไปโรงเรียนสายทุกวันอะไอสองตัวนี้ มีกิจกรรมอะไรที่ไปทั้งโรงเรียนก็รอแต่ไอสองตัวนี้ทั้งปี เกรดก็ไม่ดี ไม่เคยจะมีความเกรงใจชาวบ้านชาวช่อง บอกอะไรไปสอนอะไรไปก็ไม่ฟัง ห้ามอะไรมันก็แอบทำตลอด สุดท้ายของก็พัง ของก็หายไม่มีการรับผิดชอบ

แล้วเราว่าอะไรมันได้ ใช่ด่าได้ แล้วทำอะไรได้บ้างนอกจากด่า ป๊ากับแม่ก็คอยปกป้องมันตลอด (บอกก่อนว่าครอบครัวเรา พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่เด็ก เราอยู่กับย่า โดนเลี้ยงดูมาอย่างลำบากบ้างแต่ก็อยู่ได้ ไม่ได้ลำบากมากถึงขนาดไอช่วยทำงานหาเงิน แค่ทำงานบ้านทุกอย่างยกเว้นทำอาหารมาตั้งแต่ก่อนอนุบาล ลำบากสำหรับเด็กในวัยนั้น แล้วเราเพิ่งย้ายมาอยู่กับแม่ได้ประมาณครึ่งเทอมม4เทอมสองตอนนี้ม5ละ เราก็เลยทำอะไรได้หลายๆอย่างแต่มาเจอแบบนี้ก็ไม่ไหว ไม่มีการแก้ไขอะไรเลยอย่างนี้เราว่าเราอยู่ยากอะพ่อแม่แยกไปแต่งงานใหม่ทั้งคู่ป๊าคือพ่อเลี้ยง พ่อจริงคอยส่งเงินมาให้อย่างเดียวแต่เค้าก็ยังเป็นห่วงเราอยู่อะไรที่ขาดๆก็จะส่งๆมาให้)   เราเคยคิดนะที่จะสอนมัน คิดตั้งหลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็ทำไม่ได้เพราะอะไรเพราะแม่และป๊า ด้วยคำว่าช่างมัน ปล่อยมัน โดยเฉพาะป๊า จะเค้ามาดุเรา เวลาเราไปด่ามันตอนมันทำของเราพัง ตอนที่เราด่ามัน ก็จะมีประโยคนี้เข้ามา "จะอะไรนักหนาวะ กับของเนี้ย " คือ เห้ย คำนี้ทำร้ายจิตใจเรามากอะ ของของเรา ถูกอีเด็กดอกพวกนี้เอาไป โดยไม่ได้ขอ แล้วทำพัง แล้วคนโดนด่า คือเรา หรอ? เงินนะเว้ย รู้นะว่าบ้านนี้ไม่ค่อยมีเงินถึงคอยประหยัดให้ ของที่พวกมันเอาไปใช้แล้วทำพัง ถึงราคามันจะไม่ถึงพันแต่รวมกันนี่จะหมื่นแล้วนะ...แต่ทำไมเราโดนด่าวะ ทุกครั้งที่บอกว่าจะอะไรนักหนาวะกับของเนี้ย ก็จะตามมาด้วยประโยคที่ว่าเรื่องมากนักเดี๋ยวกูใช้ให้ก็ได้ แล้วไหนล่ะ ที่ชดใช้ ไม่เห็นมีเลย...ยังไม่เคยได้เลย....  แท็บเล็ต โทรศัพท์  พาวเวอร์แบงค์ หูฟัง เฮดโฟน ของเล่น ของสะสม ที่ชาร์ตเป็นสิบอัน (เป็นสิบจริงๆ) หนังสือ หายหมด ของทุกอย่าง กว่าจะได้หมดโดนไอเด็กห่าพวกนี้เอาไปโดยที่ไม่ขอแล้วก็...พังหมด คำขอโทษไม่เคยมี เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เงินเราอะ กว่าจะเก็บเงินเอามาได้อะ กว่าจะซื้อได้อะแต่ทุกอย่างพัง หายหมดอะ จะรู้สึกยังไงอะ เอาคืนกับใครก็ไม่ได้ ด่าก็ไม่ได้ พวกมันสำนึกไหมอะ ก็ไม่ ยังแอบมาใช้ แอบมาเล่นแอบมายืมไปแล้วก็หาย ที่ชาร์ตของเรา ไปซื้อมาเรื่อยๆก็หายตลอด หูฟัง เฮดโฟนซื้อมาเท่าไหร่ก็ยืมไปใช้จนพัง ห่าเหวไรเอาไปพังหมด แต่คนโดนด่า คือใครวะ คือเรา คือเราก็ต้องใช้ปะ เงินก็เงินเราปะ จะให้ซื้อตลอดก็คงไม่ใช่อะ คครอบครัวก็ไม่มีเงินก็พยายามจะใช้ให้ได้นานที่สุดอะ จะได้ช่วยประหยัด พอไม่ให้ยืมกะบอกว่า ก็ให้น้องมันยืมหน่อย เสร็จแล้วก็พัง ไม่มีใครรับผิดชอบ ไอที่ยืมไม่เท่าไหร่ แต่โกรธเรื่องที่แอบมาใช้แล้วทำพังแล้วไม่ยอมรับอีกมากกว่า ตอนที่เรามาเงินในบัญชีเราเป็นสามสี่พัน ให้เงินมาไปโรงเรียน ยังไงก็ไม่พอเราก็ไม่ได้ขอเพิ่มเออ ใช้เงินตัวเอง จนเงินหมด ก็ต้องไปขอจากทางพ่อ จนตอนนี้เค้าก็ไม่ได้ให้แล้ว เราก็ไม่กล้าขอแล้ว เพราะกลัวจะไปเบียดเค้าเกิดไป แต่ดูทำกันดิ เงินปกติพ่อให้เป็นรายเดือน ใช้ก็ไม่เคยถึงยอดที่พ่อให้อะเหลือ2-3พันตลอด มีแค่เดือนที่แล้วที่ต้องไปเข้าค่ายเลยต้องใช้เงินเยอะ เงินที่เหลือเค้าก้เอาไปใช้ก่อนอะไรก่อนเราก็ไม่เคยบ่นนะ เราทำทุกอย่างที่ช่วยประหยัดอะ แต่ดูที่เค้าทำกับเราดิ น่าขำดีจังเน๊อะ รู้งี้อยู่คนเดียวเหมือนก็คงดี ....      

ตอนนี้เรามีเรื่องที่โกรธที่สุดอยู่ คือเรื่องที่แอบเอาการ์ดยูกิเราไปเล่นโดยไม่ขอแล้วทำหาย  สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าเป็นเรื่องปัญญาอ่อน ก็แค่ของเล่น แต่สำหรับเรา มันไม่ใช่แค่ของเล่นไง มันเป็นของสะสม มันเป็นสิ่งที่เราใช้หาเพื่อนตั้งแต่เด็ก สิ่งนี้เราใช้เงินตัวเราตั้งแต่เด็กเก็บเงินซื้อสะสมมาเรื่อยๆ ถึงตอนเด้กๆจะโดนทิ้งไป2-3รอบแล้วเราก็ยังเก็บเรื่อยมา จนถึงป4เราได้แค่10บาทเอง เราจะเห้นเงินนี้สำคัญมาก 5บาทได้แค่ไม่กี่ใบเองฃะเป็นการ์ดสุ่มๆรวมกัน ถ้าจำไม่ผิดประมาณ10ใบมั้ง เราจำไม่ได้ 10บาทอยู่ทั้งวัน น้ำขนมอะไรทั้งหลายแหล่ กว่าจะรวบรวมไปซื้อมาได้ มันนานมาก ซื้อจะซื้อเป็นเด็ดใหญ่ราคา45บาท ได้35ใบ กว่าจะรวบรวมได้ถึง2พันใบไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะงั้นเราจึงผูกพันกับมันมาก  แต่มาเอาไปเล่นเองแล้วยังไม่รักษาจนมันหายไปเกือบครึ่งนี้คืออะไร การ์ดเทพการ์ดหายากผม หายหมด อันนี้คืออะไร เดี๋ยวคอยดูถ้าพรุ่งนี้ผมไปด่า คนโดนด่าก็คือผมอยู่ดี ผมควรจะทำยังไงกับคนพวกนี้ดี...