สาวไทยมีจุดอ่อนเรื่องเกมรับ เลยสงสัยว่าทำไม นั่งดูศึกชิงแชมป์เอเชีย รอบ 8 ทีมกับ ฟิลิปปินส์
ปรากฎว่าเรื่องขาตาย เป็นกันทั้งทีม ตั้งแต่รุ่น ใหญ่ กลาง ลามไปถึงเล็ก ไม่ใช่แค่ ลิโบ(เล่นไม่เต็มหน้าที่ตัวเอง)
ต้องเรียกว่า ทุกคนในทีมขาตายเป็นส่วนใหญ่เวลาอยู่ในเกมรับ ไม่ใช่ทุกครั้ง แต่คือส่วนใหญ่ เหมือนเป็นพฤติกรรมอัตโนมัติ เริ่มตั้งแต่

1.รับบอลเสิร์ฟ  คนที่อยู่ในแดนรับ ขาปักแน่นอยู่กับที่ รอให้บอลเสิร์ฟพุ่งเข้าตรงตัวบอลถึงเข้า
  ถ้าบอลมาด้านข้าง ขาปักแน่นกับที่ แค่เอี้ยวตัวไปรับ หรือเหยียดแขนออกไป ปรากฎว่าบอลปลิ้น บอลไม่เข้า
มีรับบอลเสิร์ฟ บอลมุด เท้าอยู่กับที่ โถมตัวไปข้างหน้าปรากฏเอื้อมไม่ถึง มันดูผิดธรรมชาติ เหมือนอะไรแข็งๆทื่อๆ
ธรรมชาติคนเล่นกีฬา มันควรจะสไลด์ซ้ายขวา ก้าวไปข้าง หรือถอยหลัง เพื่อเคลื่อนตัวอันเดอร์ส่งไปยัง Setter
บอลไม่ตรงตัว สาวไทยไม่มีการเคลื่อนตัว แต่ปักเท้ากับที่ เอื้อมแขน เหยียดตัวเอา

2. รับบอลตี ปัญหาขาตายเหมือนรับบอลเสิร์ฟ  เข้าใจว่า speed บอลเร็วและแรง แต่ปฎิกิริยาช้าเหมือนเดิม ขาเท้าปักแน่นอยู่กับ
พื้น เอื้อมตัว เหยียดแขนเอา ปรากฎว่าบอลปลิ้น บอลเสีย ที่บอกว่ารับได้คือเขาตีตรงตัว
เขาตีลองช่องว่าง ได้แต่มองตาปริบๆ เพราะขาตายทั้งคนซ้ายและคนขวา
ที่เป็นหนักๆ ลิโบ มองค้อนผู้เล่นประมาณว่าทำไมเธอไม่รับละ บางทีเขาตีบอลประคองมา บอลไม่หนัก ลงช่องว่างตรงกลาง ลิโบปล่อยลง
เพราะทุกคนขาตาย ไม่ขยับขานี่เอง คิดว่าใกล้ใครเป็นหน้าที่คนนั้นรับ มีการเกี่ยงกัน จริงๆหน้าที่ลิโบควรสไลด์ไปรับ หรือสื่อสารกันหน่อย อีกคนจะได้ถอย
ขนาดขาลิโบขายังไม่ขยับ ไม่ต้องพูดถึง การทุ่มเทพุ่งตัวรับลูก  บอลปลิ้น บอลล้นออกสนาม สไตล์ลิโบเบอร์ 1 ไม่วิ่ง ไม่ตาม ไม่เก็บ บอลข้ามหัว ปล่อยออก  เช็คออก

สรุปไม่รู้ว่า ลืมเบสิคกันทั้งทีม หรือ เน้นเกมบุกกัน  หรือโดนโค้ชสะกดจิตให้ปิดบล็อคให้มิด ทีเหลือไปยืนคุมตำแหน่ง ยืนจริงๆเท้าไม่ไปไหนเลยจริงๆ
เขาโจมตีที ได้แต่มองตากันปริบๆ   เกมรับสาวไทย อ่อนเพราะอะไร