ผมเป็น Introvert พยายามทำตัวให้สนุกกับปาร์ตี้ แต่ทำไมไม่เคยรู้สึกไปกับมันเลย

กระทู้คำถาม

ผมเป็น อินโทรเวิร์ด แบบ พวกอินโทรเวิร์ดแท้ๆเลยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ผมมีอาชีพเป็นนักดนตรี
แปลกมะ เป็นอินโทรเวิร์ดแต่ต้องเล่นดนตรีกลางคืน
แต่ทุกวันที่ไปเล่น ผมถือว่ามาทำงาน และ สนุกกับมัน
แต่เวลาเลิกกงานปุ๊บผมกลับมานอน ทันที

หลายๆครั้ง มีคนชวนอยู่ต่อ ผมก็อยู่พยายามคุย
หรือรู้จักคนใหม่ๆ เออ แต่extrovert เขาจะคุยอะไรแบบเรียบๆ
เช่น คุยเรื่องดารา สัปเพเหระ หรือ เรื่องกลุ่มเพื่อน เราไม่รู้เรื่อง กลายเป็น Dead Air
ทำให้เรานั่งฟังเฉยๆ รู้สึกเหนือย แต่เราฟังนะ
พอเป็นอย่างนี้เรื่อยๆ มันก็รู้สึกว่า เหมือนเป็นส่วนเกินในปาร์ตี้
แอบหนีกลับบ้านบ่อยๆ จนหลังๆ เลิกงานเสร็จ เพื่อนไม่ชวนเราอยู่ต่อและ
ก็ดี

เพราะการคุย เราชอบคุยแบบลงลึก
เพื่อนที่เรามี 3-4 คน
อย่างคุยเรื่องดนตรี ก็คุยแบบถึงขั้นสเกล แบบคุยมามีรู้เรื่องกันสองคน
ผมยังชอบการ์ตูน ซีรี่ย์ หนัง ไซไฟ ชอบ ประวัติศาสตร์ วิทย์อีก
มีเพื่อนคนนึงโทรคุยเรื่องวันพีชนั่งวิเคราะห์กัน นั่งคุย เกมส์ ออฟ ทรอน หรือนั่งคุยเจาะลึกจักรวาลมาร์เวล
อย่างเมื่อวานคุยกับเพื่อนเรื่อง การล้างเผ่าพันธ์ เรื่องการเหยียดผิว
คือ มีแต่เพื่อน 3-4 คนนี้ที่คุยกันรู้เรื่อง แต่ในวงเหล้า วงปาร์ตี้ เขาไม่คุยกันแบบนี้อะ
ถ้าคุยเรื่องแบบนี้ ผมคงสนุกไปกับเขาด้วย

ช่วงเวลากลางวัน ผมซ้อมดนตรี 3-4ชม. แกะเพลง เตรียมเพลง มีความสุขดี
เข้าพันทิพ อ่านเฟส ตามซีรี่ย์ ดูหนัง ดูเมะ วันไหนมีงานไปทำงาน วันไหนมีซ้อมวงก้อเข้าห้องซ้อม
เพราะวงผมเล่นเป็นวง เรื่องหางาน เพื่อนผมที่เป็น Ex เขาหาที่ออให้ รู้จักคนนู้นคนนี้เยอะ ร้านนู้นร้านนี้
ซึ่งผมก้อว่า Ex มันก้อดีตรงนี้นะ คือ ยังสงสัยว่าทำไมเขารู้จักคนเยอะมาก
ก้อเป็นข้อดี คือ เขาหางานมาให้ ทำให้เราได้งานไปด้วย
เพราะให้เราไปทำแบบนั้น ติดต่อคุณคนนู้น คุณคนนี้ ซึ่งผมทำไม่ได้แน่ๆ
เบอร์ในมือถือผมยังมีชื่อคนไม่ถึงสิบห้าคนเลยมั้ง ขนาดรวมเบอร์พ่อ กับ แม่ไปด้วยนะ
หลายๆครั้ง เจ้าของร้านบ้าง PR ออกาไนซ์ ต่างๆ เขาให้เบอร์มา ก็เมมแบบไม่ใส่ชื่อเขาด้วย
บางทีก้อไม่ได้โทร ก้อลบๆๆ ชื่อไป ไม่ได้สนใจที่จะโทรหาใคร
แบบเล่นๆไปจบไปงานๆนึง จบแล้วจบ เพราะมีงานอะไร เขาติดต่อผ่านเพื่อนผมเอง
ผมก้อไม่รู้ทำไมตัวเองเป็นคนแบบนี้

แต่การเป็นอินโทรเวิร์ด ดีอย่างนะ
เช่น ซ้อม ก็คือซ้อม ผมซ้อมได้ทีหลายๆชม. นั่งไล่สเกล หรือ อะไรที่ดูน่าเบื่อ
ทำให้วงขาดผมไม่ได้ เพราะผมเล่นเป๊ะ แค่บอกคีย์มา บางเพลงผมไม่เคยฟังด้วยซ้ำ แต่ผมก็เล่นได้
แล้วแทนได้หลายตำแหน่งเช่น เบส คีย์บอร์ด ก็ได้ (อันนี้ก้อชมตัวเองหน่อย)
แต่เพื่อน Ex ชอบซ้อมแกะเป็นเพลงๆ บางทีรู้เลยว่าไม่ได้ซ้อมเพราะคงไปเมา
หรือ นั่งซ้อมสัก10นาที มันคว้ามือถือเล่นเฟสบุ๊คเป็นชม. อะไรแบบนี้
แต่ผม(และวง) ก้ต้องพึ่งมัน เพราะมันเป็นคนกว้างขวาง
ถ้าไม่มีมันสงสัยผมคงใช้ฝีมือ เล่นตามร้านเดิมๆ หรือ เล่นตามสวนสาธารณะ(เปิดหมวก) แค่นั้นแน่
เพราะผมไม่มีปัญญาหางาน เงานแต่ง งานวันเกิด เลี้ยงรุ่น ออที่ใหม่ๆ ผมได้งานก้อเพราะมัน (ก้อต้องขอบคุณ)

อย่างปาร์ตี้ เคยพยายามจะสนุกนะ
แต่ทำไมมันรู้สึกไม่สนุกก้อไม่รู้ ผมอาจเป็นนักดนตรีกลางคืนคนเดียวด้วย
ท่ี่ไม่กินเหล้า และ สูบบุหรี่ เคยมีครั้งนึงเพื่อนผมแซว
มันพวกเฮลตี้ ไม่กินเหล้า สุบบุหรี่ ต้องสั่งนมให้มันกิน (ประชด)
ผมบอก เออ ที่ร้านมีป่าวล่ะ ถ้ามีเอานมช็อกมากล่องดิ๊
เงิบกันทั้งวง

ไปนั่งกลางวง สั่งเป๊ปซี่กิน เหล้าก้อเคยกิน แต่เราไม่ชอบ
กินแล้วปวดหัว ตอนเช้าซ้อมไม่ได้
กินแล้วก้อเมา เมาแล้วก้ออ๊วก นอนตรงไหนก้อนอน
ผมเล่นดนตรีกลางคืนเห้นบ่อย ผู้หญิงสวยๆบางคน อ๊วกลงบนโต๊ะ
มาอย่างสวย กลับหิ้วปีกหมดสภาพ หลายคนแต่งตัวดี๊ๆ เลิกงานเห็นประจำ
นอนกลางถนนก้อมี

ทำไมต้องฝืนกินเพื่อให้กลมกลืนล่ะ
ผมเลิกงงานปุ๊บ สิ่งเดียวที่คิดถึงคือที่นอน
บางทีผมก้อคิดนะ เลิกงานมา เหนือ่ยจะตาย ha อยู่แล้ว
ทำไมไม่กลับบ้านไปนั่งดูซีรี่ย์ อ่านหนังสือ ซ้อมดนตรี
และเข้านอน พวกเอ็งเอาพลังมาจากไหน

555+

แก้ไขข้อความเมื่อ