ตามหัวข้อ เข้าเรื่องเลยนะครับ

ผมคบกับแฟนมา4ปีแล้ว เราอยู่คนละจังหวัด ต่างคนต่างทำงาน จะเจอกันบ้างนานๆทีโดยผมจะไปหาเธอที่บ้าน
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราต่างดีต่อกันมาตลอด คอยช่วยเหลือกัน  ต่างคนต่างไม่คิดนอกใจกันและไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเข้ามา

แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นก็มีหลายๆเรื่องที่ทำให้ผมอึดอัด และไม่เป็นตัวเอง ซึ่งผมไม่อยากเอามาเล่าในนี้

เรื่องเหล่านั้นผมเก็บมาไว้ตลอดไม่เคยเปิดใจคุย เพราะรู้ว่าคุยไปก็เท่านั้น จนความรู้สึกอึดอัดมันทับถมกันนานมาก จากรักก็กลายเป็นเฉย ทุกวันนี้ผมเฉยมากกับเธอ ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนแต่ก่อน เหนื่อยหน่ายเวลาที่ต้องไปหา ไม่อยากมีเซ็กซ์ด้วยเวลาอยู่ด้วยกัน ตอนนี้ความรู้สึกกับเธอเหมือนเพื่อนคนนึง ผมเป็นห่วงเธอ แต่ไม่ได้รู้สึกพิเศษเหมือนก่อนแล้ว จะให้กลับมารักเหมือนก่อนคงลำบาก
ผมไม่กล้าบอกเลิกเธอ เพราะสงสารเธอ นอกจากเรื่องที่เคยบอกมาข้างต้นเธอก็เป็นคนดีคนนึง ไม่เคยนอกใจ และดูแลเทคแคร์ผมมาตลอด ผมรู้ว่าเธอรักผมมาก ผมเป็นห่วงว่าถ้าเลิกกันไปแล้วเธอจะใช้ชีวิตยังไง จะอยู่อย่างไร ผมรู้สึกว่าเธอไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้ ไม่อยากทำให้เธอเสียใจ แต่ผมก็หมดรักเธอไปแล้ว...