เพื่อนๆค่ะหรือเราอยากรู้ว่าเราต้องทำตัวยังไงต่อไป เรื่องมันมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนตอนปี1เราเรียนอยู่คณะพยาบาลเค้าเรียนสาธารณสุข ช่วงแรกๆอะไรก็ดีมีความสุข อาจจะมีทะเลาะกันบ้างแต่ก็ดีกันทุกครั้งที่ผ่านมาไม่มีปัญหาเรื่องมือที่3หรือปัญหาอะไรที่ใหญ่ๆเลย แต่ตอนนี้เราคบกันมาได้ประมาน1ปี7เดือน เรารู้สึกว่าเหมือนความรักที่เคยมีให้กันมันน้อยลง ดูไม่ค่อยสนใจกันเท่าไหร่ ลืมบอกไปเรากับแฟนอยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่คบกันได้สักระยะหนึ่ง เรื่องมันเกิดขึ้นจากเรารู้สึกว่าเค้า/ม่ค่อยสนใจเนี้นแหล่ะค่ะ ช่วงนั้นเรากลับบ้านพอดีก็เลยรู้สึกห่างๆกันด้วยความที่เราชอบประชดก็พูดไปประมานว่า "เลิกกันมั้ย" คำตอบที่ได้กับมาไม่คิดเลยค่ะว่าจะได้ยิน เค้าตอบกับมาว่า "อือ เลิกดิ" ปกติเวลาประชดงอนนี้เค้าก็จะเล่นตลกทำแบบขำๆ ดูไม่คืดไรแต่ครั้งนี้เค้าไปจริงๆค่ะ เราโทรไปบอกว่าไม่ได้ตั้งใจพูดขอโทษ เราก็ตอบกับมาว่า แต่นี่จริงจัง เลิกเถอะเหนื่อย อึดอัด ไม่อยากทนแล้ว คือก่อนหน้านี้เราไปฝึกงานเรารู้สึกว่าเราไม่มีเวลาให้เค้าเลย เวลาได้อยู่ด้วยกันเราเลยอยากอยู่กับเค้านานๆ จะงอนเวลาเค้าออกไปไหน แต่มันก็มีเหตุผลนะคะ เค้าออกไปเล่นกีฬากับ3 4ทุ่มเราก็รอ อยากกินข้าวพร้อมกัน เค้าชอบขอออกไปกินเหล้ากับเพื่อนเราก็รู้แหล่ะว่าเค้าควบคุมตัวเองได้ แต่ที่ไม่อยากให้ไปคือเรารุ้สคกว่าเพื่อนในกลุ่มเค้าคนนึงชอบเค้าอยู่ผุ้หญิงด้วยกันมันมีเซ็นบอกแต่เราพูดอะไรมากไม่ได้กลัวทะเลาะกัน ซึ่งเพื่อนเค้าเราก็รู้จักหมดอยุ่กลุ่มเดียวกันถึงเราไม่ได้อยุ่คณะเดียวกับพวกเค้าก็เถอะ ด้วยเหตุผลนี้เราเลยไม่อยากให้เค้าไปบางทีเค้าก็เป็นคนบอกเองว่าไม่อยากไปไม่อยากกินเหล้าเราก็โอเคจะไปไม่ไปก้ไม่ค่อยได้ว่าอะไร อีกเรื่องที่เค้าบอกว่าเค้าอึดอัดคือเค้าบอกว่าเราชอบบ่นชอบใช้ให้ทำนู้นทำนี้ให้ อันนี้เราก็ยอมรับผิด แต่ที่บ่นนี่ก็เรื่องเก็บห้องอยากให้ช่วยกัน ไม่ใช่กินและก็ทิ้งเราไว้ ไฟห้องนำ้เวลาใช้ก็ไม่ค่อยปิดเราต้องคอยบอกทุกครั้ง บางทีเราก็เหนื่อยเรียนก็หนักไหนจะฝึกงานอีกก้อยากให้ดูแลกันบ้างแต่กับเป็นเราที่ต้องคอยมาบอก เรารุ้ว่าเราทำมากเกินไปแต่เราแค่หวังดี แต่กลับกับบอกว่าต้องการพื้นที่ส่วยตัว อยากมีชีวิตเป็นอิสระ เรารุ้สึกผิดมากจนตอนนี้เราก็ขอโฮกาสอีกครั้งแม่เค้าก็มาช่วยคุยให้ เค้าก็โอเค ให้โอกาส แต่เรารุ้สึกเหมือนมันไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลยคือตอนนี้เรารุ้ว่าแม่เราป่วยเป้นมะเร้งร่วมกับครอบครัวเรามีปัญหาหลายอย่างเราก้เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็เฉยเหมือนรับฟังแต่ไม่ได้มาปลอบใจอะไร เรามีแมวที่เลี้ยงด้วยกันตัวนึงวันนี้พี่เจ้าของหอบอกว่าไม่อนุญาติให้เลี้ยงเราก็เสียใจเครียดไม่รุ้จะทำไงเค้าก้ดูไม่สนใจอะไรเหมือนเดิม เราเลยถาม/ปว่าไหนๆก้จะย้ายหออยุ่แล้วเพราะแมวมันเลี้ยง/ม่ได้จแยกห้องป่าวถามไปเพื่อลองใจว่าเราทุกข์หลายเรื่องขนาดนี้เค้าจะทิ้งเราอยุ่มั้ย คำตอบที่ได้กลับมาคือ"ก็อยากย้ายอยุ่"และเค้าก้ออกไปกลับเพื่อน ตอนนี้เราไม่รุ้ความรุ้สึกตัวเองเลยค่ะว่าเสียใจด้วยเรื่องอะไร  เราะทำยังไงต่อไปดีคะจะเดินออกมาก็ทำใจไม่ได้เสียใจหลายเรื่งกลัวคุมตสติตัวเอไม่อยู่ จะอยุ่ก้กลัวว่ายะต้องร้องไห้อีกไม่รั้เท่าไหร่ อยากให้เพื่อนช่วยแนะนำหรือคุยเป็นเพื่อนอยากมีคนที่อยุ่ให้ปรึกษาได้บ้าง ปล.ขอโทษนะคะที่พิมพ์ผิดไปบ้างพอดีพิมพ์ในโทรศัพท์