สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยต้องขอบอกไว้ก่อนว่า จขกท. พึ่งหัดพิมเล่าเรื่องอะไรแบบนี้ครั้งแรกค่ะ
เริ่มเรื่องเลยละกันค่ะ
คือก่อนอื่นเลยคบกับแฟนตอนนี้ได้เกือบจะ3เดือนแล้ว เจอกันโดยบังเอิญมากที่มหาลัย แล้วพอได้เริ่มคุย จขกท เองก็รู้สึกกับเขาแค่เพื่อนมาโดยตลอด แต่ก็รู้แหละค่ะว่าเขาเองก็ชอบเราเพราะจากคำที่หยอดที่คุยแล้วนั้นมันก็แปลเป็นนัยๆ เขาเริ่มเข้ามาในชีวิตเพราะ จขกท ไม่ค่อยเก่งวิชานึงสักเท่าไหร่เขาก็อาสามาติวให้แบบตัวต่อตัวนะคะแต่ จขกท ก็ไม่หวั่นไหวแต่อย่างใด จนเมื่อผ่านไป1เดือน เขาก็มาขอคบแต่เราเองก็ปฏิเสธแบบอ้อมๆว่ารอไปก่อนคุยกันไปสัก5-6เดือนก่อนแต่ก็ดูเหมือนเขาจะโอเคนะคะ แต่พอนานๆไปเขาเริ่มมีอาการแบบประชดว่าทำไมไม่ยอมคบกันสักทีทำไมต้องให้รอนานคือเราเองก็อึดอัดมากเลยค่ะ เลยบอกกับเขาไปว่างั้นก็ลองคบกันเล่นๆไปก่อน1เดือนถ้ามันใช่ก้คบต่อถ้ามันไม่ใช่ก็เลิก ดูเหมือนเขาก้ดีลกับข้อเสนอนะคะ แต่พอคบไปเราเองก้ไม่รู้สึกอะไรเลยไม่มีคิดถึงแบบคนอื่นเขาไม่มีเป็นห่วงไม่อะไรสักอย่างที่แบบคนเป็นแฟนเขารุ้สึกกันอะค่ะ แต่ก็มาเลิกกันช่วงนึงเพราะเขาเริ่มประชดเริ่องแฟนเก่ากับเราบ่อยมากจนเราเองเริ่มหยุดคุยไปและก็เอาช่วงนี้เองบอกเลิกเขา แต่ก้ดันมาคืนดีกันได้เพราะเพื่อนพาเขามาเจอเรานี่แหละ เขามายืนต่อหน้าแล้วพุดสาระพัดจนเราเองก็สงสารจึงตอบตกลงไป ก็หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆกับความรู้สึกเรื่อยๆค่ะหวังว่าสักวันคงรักเขาเองแต่มันก็ไม่เลยค่ะ มันก็เหมือนค่าคงที่ในทางคณิตศาสตรืที่ไม่มีการเคลื่อนที่แต่อย่างใดแต่กลับเป้นว่าเขายิ่งรักเรามาก ตามใจทุกอย่างเวลาเราทำผิดก้ไม่ด่าไม่โกรธแถมยังโทษตัวเองอีกว่าคงเพราะเขาเองแหละมั้งที่ทำให้เราต้องทำแบบนั้น เคยคิดจะเลิกแต่เราเองก้สงสารเขาเเพราะเขาเคยถูกแฟนเก่าเทมาบ่อยเราเองก็ไม่อยากให้เขากต้องมาเจออะไรแบบเดิม แต่ยังไงยิ่งคบไปก็ได้แค่เพื่อนอะค่ะ
ปล.ต้องขอโทษด้วยหากพิมพ์ไปแล้ววกไปวนมามือใหม่จริงๆค่ะ
ความรักแบบเรื่อยๆคบแบบไม่รู้สึกต่อกัน ควรพอหรือไปต่อ ?
เริ่มเรื่องเลยละกันค่ะ
คือก่อนอื่นเลยคบกับแฟนตอนนี้ได้เกือบจะ3เดือนแล้ว เจอกันโดยบังเอิญมากที่มหาลัย แล้วพอได้เริ่มคุย จขกท เองก็รู้สึกกับเขาแค่เพื่อนมาโดยตลอด แต่ก็รู้แหละค่ะว่าเขาเองก็ชอบเราเพราะจากคำที่หยอดที่คุยแล้วนั้นมันก็แปลเป็นนัยๆ เขาเริ่มเข้ามาในชีวิตเพราะ จขกท ไม่ค่อยเก่งวิชานึงสักเท่าไหร่เขาก็อาสามาติวให้แบบตัวต่อตัวนะคะแต่ จขกท ก็ไม่หวั่นไหวแต่อย่างใด จนเมื่อผ่านไป1เดือน เขาก็มาขอคบแต่เราเองก็ปฏิเสธแบบอ้อมๆว่ารอไปก่อนคุยกันไปสัก5-6เดือนก่อนแต่ก็ดูเหมือนเขาจะโอเคนะคะ แต่พอนานๆไปเขาเริ่มมีอาการแบบประชดว่าทำไมไม่ยอมคบกันสักทีทำไมต้องให้รอนานคือเราเองก็อึดอัดมากเลยค่ะ เลยบอกกับเขาไปว่างั้นก็ลองคบกันเล่นๆไปก่อน1เดือนถ้ามันใช่ก้คบต่อถ้ามันไม่ใช่ก็เลิก ดูเหมือนเขาก้ดีลกับข้อเสนอนะคะ แต่พอคบไปเราเองก้ไม่รู้สึกอะไรเลยไม่มีคิดถึงแบบคนอื่นเขาไม่มีเป็นห่วงไม่อะไรสักอย่างที่แบบคนเป็นแฟนเขารุ้สึกกันอะค่ะ แต่ก็มาเลิกกันช่วงนึงเพราะเขาเริ่มประชดเริ่องแฟนเก่ากับเราบ่อยมากจนเราเองเริ่มหยุดคุยไปและก็เอาช่วงนี้เองบอกเลิกเขา แต่ก้ดันมาคืนดีกันได้เพราะเพื่อนพาเขามาเจอเรานี่แหละ เขามายืนต่อหน้าแล้วพุดสาระพัดจนเราเองก็สงสารจึงตอบตกลงไป ก็หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆกับความรู้สึกเรื่อยๆค่ะหวังว่าสักวันคงรักเขาเองแต่มันก็ไม่เลยค่ะ มันก็เหมือนค่าคงที่ในทางคณิตศาสตรืที่ไม่มีการเคลื่อนที่แต่อย่างใดแต่กลับเป้นว่าเขายิ่งรักเรามาก ตามใจทุกอย่างเวลาเราทำผิดก้ไม่ด่าไม่โกรธแถมยังโทษตัวเองอีกว่าคงเพราะเขาเองแหละมั้งที่ทำให้เราต้องทำแบบนั้น เคยคิดจะเลิกแต่เราเองก้สงสารเขาเเพราะเขาเคยถูกแฟนเก่าเทมาบ่อยเราเองก็ไม่อยากให้เขากต้องมาเจออะไรแบบเดิม แต่ยังไงยิ่งคบไปก็ได้แค่เพื่อนอะค่ะ
ปล.ต้องขอโทษด้วยหากพิมพ์ไปแล้ววกไปวนมามือใหม่จริงๆค่ะ