จั่วหัวโทนทมึน ทำเข้มๆ  จริงๆไม่ได้โหด ไม่ต้องบ้าพลังอะไรเลยสำหรับทริปนี้   
ย้อนความสักนิด  พักหลังมานี้แทบไม่มีโอกาสไปพักค้างแรมที่ไหนเลย
ชีวิตช่วงใกล้สี่สิบ  บอกเลย จุดเปลี่ยนมากันแบบพร้อมใจ  งานเข้าหลายเรื่อง
รถพัง อุปกรณ์เสีย  ย้ายที่ประกอบอาชีพ  ก็เคลียร์กันเป็นปีๆ  

   การเดินทางเปลี่ยนไปตามจังหวะชีวิต

  
    โหยหา รอโอกาส ที่เหมาะสม
     
รูปแบบจากความคิดที่ส่งต่อ   มุมมองที่เพิ่ม ประสบการณ์
เกิดคำถาม  สู่  คำตอบที่ตรงใจ  และเหมาะกับสถานการณ์ชีวิตเวลานั้นๆ

      ระยะทางสั้น  70 กว่ากิโลจากบ้าน  
ไม่ได้คาดหวังอะไรไม่ได้มากมายจากระยะทางสั้นๆ

      รับนัดมาหลายเดือน  บวกกับรับเรื่องที่ทำคือนำ คอมพิวเตอร์มือสอง ส่งต่อให้โรงเรียนทุ่งรวงทอง
ก่อนเดินทางในหัวมีอยู่แค่นั้น   

      
      
       จุดเปลี่ยนอีกอันหนึ่งคือ ขายรถยนต์ออกไปหมด  ก็ด้วยเหตุหลายๆอย่าง
มีคำพูดนึงที่สะกิดใจ   “เราคิดแต่จะขึ้น แต่ไม่ได้คิดว่าจะลงยังไง”

        ในสภาวะขาลง ในเมื่อเพิ่มรายได้ไม่ได้  ก็ลดรายจ่ายลง  เดินลงมาจากจุดเคยๆ
เรามักจะห่วง คนที่มองเข้ามา  มากกว่า จะห่วงว่าตนเองรู้สึกอย่างไร
อึดอัดไหม  สบายใจหรือเปล่า  ที่ทำที่เป็นนำไปสู่อะไร ?  

    รถยนต์ไม่มีแล้ว  เจ้าเวฟฟ้าก็คงขนไม่หมด  แล้วดันอยากที่ “จะขนไปเอง”
สู่การหาวิธี  เลยมาเป็นเจ้าคันนี้  RC100 เจ้าคุณปู่  ดูแล้วมันบ้าดี  ขำดี  
ก็แปลกนะ  แทนที่จะอายรถมันเก่ามันถูก  แต่กลับเป็นแรงกระตุ้นในการหาวิธีเดินทาง



        หลังจากที่มีแรงบันดาลในใจในการเดินทางแล้ว  ก็เกิดเหตุการณ์ต่างๆตามมา
การเป่าประกาศ  หาเพื่อนร่วมทาง  อยู่สักพักใหญ่ๆ  ก็ได้มาหนึ่งท่าน
คือคุณ “ทรมานบันเทิง”  เราก็เฮ้ยๆ  บันเทิงแน่งานนี้
      
          11 สิงหาคม 2560  
ผมนัดหมาย พี่ทรมานบันเทิง ที่ จ.นครสวรรค์  คือที่บ้านผม  เวลา 12.00 น.
คือพี่แก ต้องเดินทางมาจาก กทม.  บ้าหรือใจ  ก็พิจารณากันนะครับ
และจากนี้ ก็ลืมเรื่องงาน ชีวิตในเมือง  บิดรถเครื่องเที่ยวกันดีกว่าครับ