สวัสดีครับนี้เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ ถ้ามีข้อความหรืออะไรที่ขัดใจคนอ่านก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับ เอาละนะครับเรื่องที่ผมจะเล่านั้นเป็นเรื่องจริงที่พึ่งผ่านมาได้ไม่นานเท่าไหร่ เรื่องมีอยู่ว่า ผมเรียนมหาลัยอยู่แห่งหนึ่ง เป็นผชธรรมดา ที่อาจนะดูว่านิสัยเกเร กวนตีน มองสาวไปทั่ว แต่นี้ก็เป็นเรื่องปกติของผชนะครับ ส่วนหน้าตาของผมก็โอเคในระดับนึงไม่ได้แย่มากแล้วก็ไม่ได้ดีมาก วันนึงผมได้โพสต์ลงในเฟสบุ๊คของตัวผมเองว่า ไลค์ทัก แบบทุกครั้งที่ผมโพสต์ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจโพสต์นั้นของตัวเอง มาดูอีกที ก็เห็นผญคนนึงมาไลค์ เธอคนนี้ภายนอกดูหยิ่งมาก แต่สวยมาก มีเสน่ห์ ทำให้ใจผมสั่นได้(นี่ผมแค่ดูจากรูปภาพของเธอนะยังไม่เคยเจอตัวจริง)ผมเลยตัดสินใจทักเธอไป เป็นจุดเริ่มคุยของเราสองคนครับ ผมคุยกับเธอไปสักพักจนรู้สึกว่า อยากจริงจังกับผญคนนี้ดู ผมเลยไปหาเธอที่มหาลัย เป็นการเริ่มต้นที่โอเคมาก เธอโอเคกับผมครับ หลังจากนั้นผมก็เริ่มเทคแคร์ คอยไปหาไปส่งเธอเรื่อยๆ จนวันนึงผมขอเธอเป็นแฟน เธอตอบตกลง ผมรู้สึกว่าผมเป็น ผช คนนึงที่โชคดีมากๆ ที่ได้เธอเป็นแฟน เพราะตัวจริงของเธอนั้น เป็นคนน่ารัก น่าแกล้ง  อยู่กับผมทำให้ผมมีความสุขได้ ผมเลยคิดว่าคนนี้แหละเราจะจริงจังให้ที่สุดจะไม่มีทางเลิก พอหลังจากนั้นเราก็คบกัน ผมทำช่วงเวลาที่คบกันดีมากเลยนะ ผมไปรับไปส่ง ไปหาทำทุกอย่างให้เป็นแฟนที่ดีจากที่เป็นคนเกเรมาก่อนก็เปลี่ยนไปเพราะเธอ แต่ช่วงเวลาดีๆก็ผ่านไปเร็วมาก ผมโดนเธอบอกเลิกด้วยสาเหตุที่ว่า ผมแกล้งเธอมากจนไม่ได้ห่วงจิตใจเธอ บางครั้งเธอคงไม่ตลกเก็บกดมากแล้วระเบิด เธอเลยบอกเลิกผม ผมก็รับไม่ได้สิ ผมรักเธอมากผมเลยง้อเธอ โดยการขับมอไซไปหาเธอที่บ้านให้เธอเห็นถึงความพยายามผม เธอเห็นผมเธอก็โอเคกลับมาดีด้วย หลังจากนั้นผมก็ทำเหมือนเดิมครับ ดูแลเธอ ไปรับเธอไปส่งเธอ แต่ว่ายังแกล้งเธอ พิมคุยตอบ อืม จ้า อะไรแบบนี้ เธอคงรับไม่ได้คิดว่าผมไม่อยากคุยกับเธอ เธอก็เลยอยากเลิกกับผมอีกครั้ง แล้วก็นั้นแหละครับ เธอบอกเลิกผมอีกครั้งจริงๆ เธอบอกว่าเธอไม่อยากเสียใจร้องไห้ให้กับผมอีกแล้ว ให้ผมไปเจอคนที่ดีกว่าเธอ แต่ในใจผมก็คิดเนอะว่า เธอเนี่ยแหละคือคนที่ใช่ คนที่ดีที่สุดสำหรับเรา และหลังจากนั้นเธอก็ไม่คุยกับผม บล็อคผมบ้าง แต่ว่าก็ไม่ได้บล็อคหมดทุกอย่างยังสามารถคุยกันได้ถึงแม้ว่าเหมือนผมจะคุยคนเดียว ผมพิมบอกเธอว่า"ยังไงเค้าก็รักเทอนะ เค้าไม่อยากเลิกกับเทอเลย ที่เค้าทำไปเพราะเค้ารักเทอขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ยจะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว รักเทอมากๆนะ"เทออ่านครับ แต่ไม่ตอบ หลังจากนั้นผมก็คิดว่าผมควรไปหาเธอไปง้อเธอด้วยการไปหาทุกวัน พอผมไปรอเทอ เทอกลับบอกว่า"มาทำไม"แล้วผมก็เลยบอกว่าแค่อยากมาหาอยากเจออยากมาง้อ และผมก็รอเธอไปเรื่อยๆ เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เธอก็ไม่มาหาผม ผมก็เลยคิดว่สเธอน่าจะกลับไปที่หอแล้ว ผมก็เลยไปรอที่หอ นั่งรอไป 3 4 ชม.ผ่านไปก็รอ จนเพื่อนเทอกับเทอออกมากันแต่งตัวสวยงามจะออกไปข้างนอก ผมเห็นเธอเลยเดินเข้าไปหา ผมขอคุยกับแฟนเก่าผม 2 คนได้มั้ย พวกเพื่อนเธอไม่ยอมพวกเขาคิดว่าผมโรคจิต น่ากลัว ตามแฟนเก่าผมไปทุกที แต่ในใจผมคิดว่า"อะไรวะ แค่มาหาแค่อยากเห็นหน้ากันอยากคุยกัน ทำไมต้องคิดว่าเราเป็นโรคจิตด้วย" แต่ผมก็รับได้นะผมก็เลยคุยต่อพวกเพื่อนเขา ผมก็บอกเธอ ขอโอกาส จะไม่ทำให้ร้องไห้ เหมือนคนมาง้อทั่วไปแหละครับ ทำทุกทางให้เธอกลับมา เธอก็บอกมันคงไม่มีทางเหมือนเดิมแล้ว แต่ตาเธอก็เหมือนจะร้องไห้นะ แต่ก็ไม่ได้ร้อง ผมก็พยายามง้อเธอ เพื่อนเธอก็ลากเธอไปจากผมพาขึ้นแท็กซี่ไปเที่ยวกันทิ้งผมไว้ตรงนั้นคนเดียว ความรู้แบบเจ็บปวดทรมานมากๆ ถ้าพวกคุณรักใครมากๆการแค่ขอคุยกันแค่ 2คนมันยากมากเลยหรอ ผมก็ไม่เข้าใจ แต่ผมก็ไม่โกดแฟนเก่า หรือ เพื่อนเขานะ ยังไงผมก็รักแฟนเก่าผมรักมากๆ และผมก็จะรอเธอ จะรอแม้ว่าเธอจะไม่กลับมา เพราะผมรักเธอมากๆ ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน ถ้าใครเคยมีประสบการณ์แบบผมหรือหนักกว่าผมก็มาแชร์เล่าสู่กันฟังนะครับ