ตั้งแต่คบกับแฟนคนนี้มา แต่ผมเป็นคนที่อ่อนแอ ตามใจแฟนทุกอย่าง

ผมกับแฟนเป็นคนอารมร้อยทั้งคู่ครับ ตอนแรกๆมันก็ดีๆครับ  ก่อนคบกับแฟนเราคุยกันว่าเวลามีเรื่องอะไรให้พูด ห้ามเงียบ มีอะไรก็บอกกันตรงๆ  เธอไม่ชอบอะไรผมก็จะพยายามไม่ทำ เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอ เวลาทะเลาะผมก็จะใจเย็นและเป็นฝ่ายที่ง้อเขาตลอด แต่พอเวลาผมโกรธเธอ เธอง้อผมนะ แต่ง้อได้แปปเดียว แรกๆผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงง้อผมได้แปปเดียว ผมเลยถามเธอไปตรงๆ เธอก็บอกผมกลับมาว่าเธอง้อได้แค่นี้ จะหายไม่หายก็เรื่องของผม เธอพยายามได้แค่นี้ ผมเลยไม่คิดอะไร แต่พอเวลานานไปเรื่อยๆ เธอก็เปลี่ยนไป เธอบอกผมว่าเธอเบื่อ เบื่อทุกอย่าง เธอไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ผมก็ถามเธอไปว่า เบื่อเพราะอะไร คำตอบที่ผมได้มาทุกครั้งก็คือ"ไม่รู้" แต่เธอก็จะพูดว่า เราห่างกันสักพักมั้ย เผื่ออะไรจะดีขึ้น เธอพูดแบบนี้มาหลายรอบ ผมก็บอกเธอว่าไม่เอา แล้วผมก็ร้องไห้ บางครั้งผมก็แอบเสียใจแอบน้อยใจอยู่คนเดียว เธอชอบประชด เวลาผมทำไรไม่ชอบเธอก็จะประชดใส่ผม เธอชอบขุดเรื่องแฟนเก่าของผมแล้วเอามาทะเลาะ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปขุดด้วย อยู่กับปัจจุบันไม่ได้หรอ ถึงต้องเอามาทำให้เราทะเลาะกัน ผมเหนื่อย ผมท้อ แต่ผมรักเขามาก เคยคิดอยากจะเลิกแต่ก็ทำไม่ได เขาบอกกับผมว่าว่าอะไรมันไม่แน่นอนหรอก ถ้ามันใช่จริงๆ เราจะไม่ต้องพยายามทำเพื่อเขาขนาดนี้  มันก็จะเป็นอยู่แบบนี้ล่ะครับซ้ำๆ

ยิ่งนานไปเธอก็ยิ่งไม่เหมือนเดิม  เจอผมน้อยลง แต่ก็คุยกับเหมือนเดิม เธอบอกผมว่าขอมีเวลาส่วนตัวผมก็ให้ ผมเอาใจเธอทุกอย่าง อยากได้นั้นได้นี่ ผมก็หามาให้ ผมจะต้องทำยังไงให้เธอเหมือนเดิมครับ ผมรักเขามาก ผมรักในสิ่งที่เธอเป็น แต่เขารับในสิ่งที่ผมเป็นไม่ได้ แอะอ่ะก็ชวนแต่ทะเลาะ ท้อมากครับ เหนื่อยมากครับ ผมต้องทำยังไงดี ผมไม่รู้ว่าเธอได้ใจหรือป่าว

ขอบคุณสำหรับคอมเม้น&สระเวลาอ่านนะครับ