ตั้งแต่ดูละครมาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่ทึ่งและชื่นชมกับผู้เขียนบทละครอย่างอัศจรรย์ใจ
คือทึ่งมากค่ะว่า อาจารย์เขียนได้ยังไงให้ตัวละครทุกตัวได้ซีน และผู้ชมได้ขำ ได้อิน ฟิน ลุ้น เศร้า เหงา  เจ็บปวด สะเทือนใจ สงสาร ฯลฯ ปานว่าอยู่ในเหตุการณ์กับตัวละครนั้นๆ
และไม่เพียงแต่จะต้องเตรียมตัวเตรียมใจในการปรับอารมณ์ให้ทันตัวละครที่ดำเนินกระชับฉับไว ไม่มีพิรี้พิไรให้น่าเบื่อแล้วนะคะ
ผู้ชมอย่างเรายังต้องใช้สมองคิดคิดคิดค่ะว่า เรื่องหรือตัวละครจะเป็นไปยังไงหรือเกิดอะไรอยู่ตลอดเวลา
คือทึ่งจริงๆค่ะว่าทำได้ยังไง
สุดท้าย อยากบอกว่าคำคมในเรื่องนี้ขนกระบุงมาเก็บก็คงไม่พอค่ะ อาจารย์ไปสรรหามาได้ยังไงมากมายยังงี้
ขอบอกว่าขอคารวะด้วยความจริงใจ ขึ้นหิ้งในดวงใจไปแล้วค่ะสำหรับละครเรื่องนี้