_คือถ้ายกเลิกรถที่วิ่งสายยาวๆไป (เอาเฉพาะของ ขสมก.ละกัน) แล้วเปลี่ยนมาเป็นแบบที่
วิ่งจากถนนสายรองๆ ส่งไปถนนสายหลัก แล้วกลับรถ หรือวิ่งเป็นวงกลมกลับ
แต่ผู้ใช้บริการ เสียค่าโดยสารเท่าเดิม (อาจจะต้องลำบากเดินลงเดินขึ้นหน่อย)
เช่นสายสุขุมวิท ก็จะวิ่งตั้งแต่ต้นถนนสุขุมวิท ไปจนถึงสมุทปราการ ซึ่งตรงอย่างเดียว
อาจจะกลับรถ แล้วก็วิ่งกลับในฝั่งตรงข้าม (ตรงนี้อาจจะจำทำให้รถติดหน่อย)
หรือวิ่งเป็นวงกลม วนซ้าย(ไม่มีมีวนขวา เพื่อไม่ต้องรอไฟแดง) ไปการไฟฟ้า
แล้วกลับทางศรีนครินทร์ แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าพัฒนาการ เพชรบุรี หาทางกลับสุขุมวิทเหมือนเดิม
หรืออาจจะสุดแค่ ถนนบางนาตราด แล้วก็วนกลับมาใหม่
โดยใช้แนวที่ว่า ถนนเส้นเดียวกัน จะมีรถประจำทางไม่เกิน 2-3 สายในแต่ละเส้น
มันจะช่วยทำให้ปัญหารถไปค้างอยู่ในระหว่างเส้นทาง ทุเลาลงได้รึเปล่านะ?
ที่ยกตัวอย่างสุขุมวิท เพราะตรงนั้นเป็นสิบๆสายเลยที่ผ่าน แต่ปลายทางก็ต่างกันไป
_หรือถ้าอย่างเส้นวิภาวดี ก็อาจจะเริ่มจากแถวรังสิต หรือดอนเมือง
เพื่อส่งคนมาถึงรัชวิภา แล้วก็วนกลับไป
ซึ่งจำนวนรถ ความถี่ ก็มาปรับใหม่ตามเส้นทางที่วิ่ง เพื่อลดเส้นทางทับซ้อน
ตรงนี้เหมือนจะเคยอ่านเจอแนวคิดอยู่ เรื่องสายหลัก สายรอง แต่จำไม่ได้ว่าของใคร
.
ถ้าการเดินรถเป็นแบบนี้ คิดว่าข้อดีข้อเสีย จะเป็นอย่างไรบ้างครับ?
ที่เปลี่ยนแปลงแน่ๆคือ
-คนที่นั่งรถสายยาวๆ อาจจะต้องเหนื่อยต่อรถหน่อย
แลกกับการที่รถอาจจะมีเร็วขึ้น?
แต่ระบบค่าโดยสารจะต้องเป็นการจ่ายแค่ครั้งเดียวเหมือนเดิม
เพราะหลังๆมานี่ ไม่ได้นั่งรถเมล์มาพักนึงแล้ว แต่ก็ขี่สองล้อบ้าง ขับ4ล้อบ้าง รถไฟฟ้าบ้าง แท็กซี่ก็มี
แต่ตามรายทางก็ยังเห็นคนตกค้างอยู่ที่ป้ายรถเมล์ โดยที่บางครั้งถนนก็ว่าง
แต่บางครั้งรถก็ติดจนขยับไปไหนไม่ได้ รถอะไรก็ไปไม่ได้
(ผ่านทาง ถ.เพชรบุรี ซึ่งเห็นบ่อย) และไม่มีตัวเลือกอื่นเหมือนสุขุมวิท ที่มีรถไฟฟ้า
_ในส่วนของรถตู้เอง เหมือนจะมีต้นทางปลายทางที่ค่อนข้างชัดเจนอยู่แล้ว
แล้วท่านที่มาอ่าน คิดเห็นเป็นอย่างไรบ้างครับ?
ช่วยบอกเป็นข้อมูลด้วยก็ดี ว่ายังใช้รถประจำทางอยู่หรือเปล่า
ขอบคุณครับ