ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะค่ะว่าเราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง(เราพิมพ์ใน wordแล้วก๊อปมาลงอีกที)เรื่องมันเริ่มตั้งแต่เราเข้ามาอยู่กับแฟน
เราคิดว่าทุกอย่างมันดีมากทุกคนดีกับเรา จนวันหนึ่งมีคนบอกเราว่าก่อนหน้านี้ตครอบครัวแฟน
มีแต่คนด่าเราว่าเรา(ด่าแรงมาก) เรารู้เราก็อึ้ง!!! ยอมรับว่านอยส์มากกกค่ะไปนั่งร้องไห้หลังบ้านทุกวัน
ถามว่าอยากกลับบ้านไหม?ก็อยากกลับค่ะ แต่ตอนมาอยู่ใหม่ๆมันไม่ค่อยถูกต้องเลยไม่กล้ากลับไป
เราก็ทนค่ะทน พอทะเลาะกับแฟนแรงๆเราก็โดนไล่เราก็ร้องไห้คือเเบบเรารักเขาเราไม่อยากไปอะคะ
พวกพี่ป้าน้าอาเขาก็ไล่ให้เรากลับตอนนั้นมันก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว เราก็ได้แต่นั่งอยู่หน้าบ้านเขาอะคะ
จากนั้นแฟนก็มาง้อแล้วก็ทะเลาะแล้วก็ง้อกันอยู่แบบนี้จน2ปี เราต้องทนกับคำด่าคำไล่ของแฟนแล้วก็ครอบครัวเขา
ยอมรับค่ะว่าเรารักเขามากมากจนคนอื่นมองเราโง่มองเราหน้าด้านสุดๆ โดนเขาทำสารพัดก็ยังไม่ไปไหน
ตอนเขาดีเขาก็ดีมาก เราก็มองเห็นแต่ข้อดีของเขา แรกๆเราก็โทรไปร้องไห้กับแม่กับน้อง แม่เราก็บอกให้กลับบ้าน
แต่เราก็ดื้อนะ ไม่กลับแล้วก็เป็นเหมือนเดิมอีกเราก็ไม่กล้าโทรไปร้องไห้กับแม่  เราตัวคนเดียวมากคะเราไม่มีใครที่นี้
ที่เราจะร้องไห้กับเขาได้เลย  ตอนดีกันเราเคยถามเขาว่าถ้าเราหายไปจะตามหาไหม เขาก็ตอบว่า’ไม่ตามไปก็ไปเลย’แล้วเขาก็หัวเราะ จนตอนนี้เขาปีที่4 ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเวลาทะเลาะเราก็โดนลุมด่าโดนไล่ แม้แต่แฟนเราก็ไม่เห็นใจไม่ให้เราคุยด้วย เราอายมากอายคนรอบข้างอายคนข้างบ้านเวลาโดนด่า เขาหาทางออกไม่ได้เลยค่ะไม่รู้ว่าทำกรรมอะไรไว้
(ขอโทษถ้าใช้คำว่าค่ะ,คะ ผิดนะ) ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบ ขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทู้ไร้สาระๆของเรา