ขอเล่าก่อนเลย คือช่วงประมาณสมัยผมยังเด็กสักป.2-3 (ปัจจุบัน ปี2 ละครับ) ช่วงนั้นผมนอนรวมกันกับพ่อและแม่ครับ โดยปกติส่วนใหญ่เวลาปวดฉี่หรืออะไรเนี้ยจะไม่ไปคนเดียวครับจะเรียกให้พ่อ ไปส่งเพราะเราเป็นคนขี้กลัว ยิ่งความมืดไรงี้จะกลัวไม่กล้าไปไหนคนเดียวเลย แต่มีอยู่วันนึงผมก็รู้สึกปวดฉี่ ช่วงเวลาประมาณ ตี2-3 ละครับก็ตะโกนบอกพ่อ ว่าปวดฉี่ไปส่งน้องฉี่หน่อย(เรียกแทนตัวเองกับที่บ้านว่าน้อง) พ่อก็บอกว่างั้นก็ลุกก่อนเลยถ้าไม่ลุกก็ไม่ไปส่งนะ(สงสัยคงรำคาญ ที่ลูกไปฉี่เองไม่ได้) ด้วยความกลัวไปฉี่คนเดียวผมก็ลุกขึ้นมาอย่างเร็วด้วยความสะลืมสะลือ และก็หันไปทางพ่อ (พ่อนอนที่พื้นเพราะเขาปวดหลัง เรานอนข้างบนกับแม่) และบอกว่าน้องลุกแล้ว พอจังหวะที่หันไปก็ เจอกับ บุคคลปริศนาคนนึงครับ เขานั่งท่าเทพบุตร ใส่ชุดสมัยเมื่อก่อนแต่ไม่เก่ามากครับ เป็นโจงกระเบนกับเสื้อสีขาว มีอายุเยอะแล้วครับมีออร่าสีขาวๆฟุ้งๆ  และคุ้นหน้าครับแต่จำไม่ได้ เราด้วยความเป็นเด็กก็ตกใจ + ทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่รอพ่อลุกขึ้นไปก่อน และเราก็ค่อยกระโดดตามไป และไม่พูดอะไรสักคำ เพราะอาจจะคิดว่าถ้าเราพูดไปเดียวเขารู้ละเดียวจะรู้ว่าเห็นอะไรแบบนี้ครับเลยนอนคุมโปงตั้งแต่นั้นถึงเช้าเลยครับ ตอนเช้าก็ค่อยไปเล่าให้พ่อฟัง ผมก็เลยสงสัยว่า เหตุการณ์ที่ผมเจอนั้นเรียกว่าเห็นผีได้ไหม  เพราะมันชัดเจนมากครับและไม่เคยลืมเลย ภาพนั้นติดตาจนปัจจุบันแต่ไม่ได้กลัวแล้วครับ  แค่สงสัยเฉยๆว่านี้ที่เขาเรียก ผี วิญญาน หรืออะไรรึป่าวครับ
ปล.โตมาก็ไม่เห็นละครับ แต่ก็เป็นเรื่องที่สงสัยมาตั้งแต่เด็กๆและยังหาคำตอบไม่ได้เลย ผมยังคงเชื่อ50/50  ว่ามีและไม่มี ครับ
ปล2.ที่บ้าน พ่อ จะเป็นคนที่อยู่ในสายธรรมะมาตลอดครับ เรื่องลี้ลับไรงี้เขาก็บอกว่าเป็นเรื่องปกติ อาจจะมีจริงหรือใจแต่งขึ้นมาก็ได้ ครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเมนท์นะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
โจงกระเบนประมาณนี้ครับ ขอยืมรูปภาพหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ