คืองี้ค่ะ อาจารย์เขาสั่งให้จับกลุ่มทำหนังสั้น อ่ะ โอเค เราก็จัดกลุ่มไป แรกๆก็ดีอยู่หรอกค่ะ แต่งบทเสร็จ ถ่ายเสร็จ ก็ต้องตัดต่อ แล้วคนในกลุ่มคนนึงก็รับงานตัดต่อไป พอผ่านไปอาทิตย์กว่าๆ งานก็เสร็จ แล้วก็ใกล้พรีเซ้นแล้ว คนที่ว่าง3คนก็มานั่งเช็คงานกันค่ะ พอเช็คจนพอใจ เขาก็มานั่งกระซิบข้ามกันไปกันมาอยู่3คน เราก็เริ่มสงสัย ว่าเห้ย เราทำอะไรให้มันไม่พอใจรึเปล่า แล้วก็ไปได้ยินมันคุยกันค่ะ คำว่า”ตัดต่อ” เราก็รู้ละว่าเรื่องหนังแน่ๆ เลยหน้าด้านถามไปว่าหนังเป็นไรหรอ พวกนางบอกว่า มีช่วงนึงที่ ก (นามสมมุติแทนคนตัดต่อ) ลืมใส่ลงไปในหนัง ทำให้หนังมันแปลกๆ เราก็ถามว่าทำไม่ไปบอก ก พวกนางก็เงียบค่ะ พอช่วงสายๆ พวกนางเริ่มเดินหนี ไม่มองหน้า ถามคำตอบคำ เราก็เลยไปปรึกษา ก ว่า พวกนั้นเป็นไรกัน ไม่มากินข้าวด้วยกันด้วย แล้วก็ถือโอกาสบอกเรื่องหนังที่ ก ลืมใส่เข้าไปบางฉาก
ก ก็ถามว่า ทำไมไม่มีใครมาบอกตั้งแต่แรก นี่มันจะพรีเซ้นแล้ว จะแก้ทันมั้ย เราก็ว่าไม่รู้ เห็นคุยกันอยู่3คน ไม่บอกเราด้วยจนเราเข้าไปถาม
ก ก็เริ่มโมโหละว่าทำไมสุมหัวคุยกัน3คน ไม่บอกกันจะได้ช่วยกันแก้ปัญหา ไหนบอกว่ามีอะไรให้พูดกันไง พอเจอหน้าพวกนาง ก ก็เลยถามว่า เราลืมใส่ฉากนี้ลงไปทำไม่บอก แล้วถ้าส่งไปได้คะแนนน้อยล่ะ นี่งานนะเว้ย พวกนางบอก พูดไปเดี๋ยวก็วีนใส่ พวกนางกับ ก ก็เถียงกันไปมา ส่วนเราก็นั่งมอง รู้สึกยังไม่อยากแทรก พอเถียงเสร็จก็ไม่คุยกันอีกเลย จนตอนนี้กลายเป็นว่าแบ่งพวกกันไปเรียบร้อย จากกลุ่มที่มี5 กลายเป็น 3:2 แล้วยังเหลืองานที่ต้องทำด้วยกันอีกหลายงาน เจอสถานการณ์แบบนี้ควรทำไงดีคะ
เจอเพื่อนแบบนี้ทำไงดีคะ
ก ก็ถามว่า ทำไมไม่มีใครมาบอกตั้งแต่แรก นี่มันจะพรีเซ้นแล้ว จะแก้ทันมั้ย เราก็ว่าไม่รู้ เห็นคุยกันอยู่3คน ไม่บอกเราด้วยจนเราเข้าไปถาม
ก ก็เริ่มโมโหละว่าทำไมสุมหัวคุยกัน3คน ไม่บอกกันจะได้ช่วยกันแก้ปัญหา ไหนบอกว่ามีอะไรให้พูดกันไง พอเจอหน้าพวกนาง ก ก็เลยถามว่า เราลืมใส่ฉากนี้ลงไปทำไม่บอก แล้วถ้าส่งไปได้คะแนนน้อยล่ะ นี่งานนะเว้ย พวกนางบอก พูดไปเดี๋ยวก็วีนใส่ พวกนางกับ ก ก็เถียงกันไปมา ส่วนเราก็นั่งมอง รู้สึกยังไม่อยากแทรก พอเถียงเสร็จก็ไม่คุยกันอีกเลย จนตอนนี้กลายเป็นว่าแบ่งพวกกันไปเรียบร้อย จากกลุ่มที่มี5 กลายเป็น 3:2 แล้วยังเหลืองานที่ต้องทำด้วยกันอีกหลายงาน เจอสถานการณ์แบบนี้ควรทำไงดีคะ