ป้าแม่บ้านที่หอผม  แกมีลูกสาว ทีนี้ ลูกสาว มีลูกชาย แล้ววันๆ เอาแต่ให้ลูกเล่นมือถือ จนตอนนี้ เด็ก กลายเป็นเด็กที่ ก้าวร้าว  สมาธิสั้น ...

นั่งๆ อยู่ ตะโกน แปลงร่าง ตะโกนเสียงดังลั่นเลย ...

บางทีก็ จำคำพูดไม่ดีมาพูด ...


ผมก็พูดไปว่า มันไม่ดีนะ

ก็โดนสวนกลับมาว่า ทำแต่งานไม่ว่าง เลยให้เล่นมือถือ จะได้เงียบๆ ... ซึ่ง มันเป้นการเลี้ยงลูกที่ สิ้นคิดมาก

ถาม ว่า ไม่ให้ไปเล่นกับเพื่อนบ้างล่ะ ...

แม่เขาบอกว่า โอ้ยย !!! ไม่ให้ไปหรอก ให้มันอยู่นี่ล่ะ  ทั้งๆ ที่ เด็กข้างบ้าน ก็เล่นกันอยู่ 4-5 คน อยู่ใกล้ๆ ในสายตาที่มองเห็น


บางวันผมไปตลาดนัด ก็ แวะ ไปช่วยรับเด็กที่โรงเรียนกลับ

ไปถึงห้องเรียน ก็เห้นเล่นอยู่คนเดียว แปลงร่างอยู่คนเดียว การบ้านก็ทำไม่รู้เรื่อง

ครูบอกว่า เล่นกับเพื่อนไม่ค่อยจะได้ เพื่อนไม่เอา ...

นั่งๆ เล่นอยู่เป้นกลุ่มดีๆ ลุกขึ้นยืน ตะโกน แปลงร่าง เสียงดังลั่น ... โดนเพื่อนถีบหงายหลัง

เข้าสังคมไม่ค่อยได้ อยู่แต่ จินตนาการส่วนตัว  ไม่มีใครเล่นด้วย ...

แล้วเด็ก ก้ไม่เอาใครด้วย เล่นอยู่คนเดียว แปลงร่างบ้าง ตะโกนโหวกเหวกบ้าง


พอพากลับมา ก็ ร้องหาแต่มือถือ นอนดู กินนมกล่อง ไม่กินข้าว ...

พอไม่ให้เล่น ก็ ร้องแทบเป็นแทบตาย สุดท้าย ก็ โยนให้เล่นตามเดิม เพราะ ต้องการให้เงียบ



เห้นแล้ว น่าสงสารเด็ก กับสิ่งที่ตามมา

ทั้ง สมาธิสั้น  สายตาเสีย  เข้าสังคมไม่ค่อยได้