สืบเนื่องมาจากตอนผมเด็กๆครับผมเป้นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง
ด้วยวัยที่กำลังซนผมเคยแอบพ่อแม่ไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆตามภาษาเด็กผู้ชายทั่วไป
ผมลองให้เพื่อนสอนว่ายน้ำครับ แต่ก่อนหน้านี้พ่อก็เคยสอนมาบ้างแล้ว
แต่วันนั้นผมเริ่มว่ายได้ครับเลยลองว่ายไปเรื่อยๆจากที่ตื้นๆก็ลึกขึ้นๆจนผมไม่รู้ตัว
จนผมไปอยู่กลางจุดที่เป็นหลุมลึกมากเหมือนใจกลางอ่ะครับแล้วเหนื่อยอยากพัก
แต่ขาผมแตะไม่ถึงพื้นดิน ผมกำลังจะจมน้ำ ความรู้สึกกลัวตายต่างๆบวกกับการตะเกียกตะกายเพื่อเอาชีวิตรอดให้ได้
เพื่อนผมคิดว่าผมแกล้งครับเลยไม่มีใครเข้ามาช่วยจนสักพักเพื่อนก็รู้ว่าผมจมจริงๆจึงรีบมาช่วย
จากนั้นผมก็กลายเป็นคนกลัวน้ำลึกมาตลอดเลยครับ ไม่ว่าจะพยายามหัดว่ายน้ำเท่าไหร่
พอโตมาก็ยังไม่หยุดพยายามหัดว่ายน้ำนะครับจนตอนนี้ผมอายุ 23 แล้วครับ
เวลาเพื่อนชวนไปว่าย้ำที่มหาลัยผมจะปฏิเสธเพื่อนตลอดเลยครับถึงแม้จะมีครูฝึกคอยสอน
เวลาที่ผมอยู่กลางน้ำลึกถึงแม้ว่าจะใส่เสื้อชูชีพหรือเริ่มหัดว่ายน้ำลึกขึ้น ภาพตอนผมจมน้ำจะโผล่มาตลอด
ทำให้ผมกลัวแล้วว่ายไม่ได้ตลอดเลยครับ ผมไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนผมไหม
ผมคงต้องเป็นคนกลัวน้ำลึกแบบนี้ไปตลอดเลยใช่ไหมครับ
#ปล.จุดที่ผมจมน้ำเป็นเหมือนบ่อน้ำหลังป่าช้าไม่รู้ว่าสิ่งนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการเริ่มมีเซนต์สัมผัสเรื่องลี้ลับไหมไว้จะมาเล่าเรื่องที่ผมเคยเจออะไรบ้างอีกกระทู้นะครับ