เราไปกินสุกี้ยี่ห้อดังที่มีภาษาอังกฤษสองตัวมาค่ะ โดยเลือกสาขาที่สะดวกที่สุด คือสาขาในห้างที่เราทำงานอยู่ ใช่ค่ะ เราเป็นพนักงานคนนึงในห้าง..
เสื้อพนักงานเรามีไม่กี่ตัวค่ะ ใส่ๆซักๆ ก็จะดูเก่าๆหน่อย พอเลิกงานก็อยากไปกินสุกี้ร้านนี้
.
ครั้งแรกเลย เราไปกับกลุ่มอาจารย์และเจ้าหน้าที่กระทรวงเพื่อต้อนรับในเวลางานค่ะ ได้รับการต้อนรับอย่างดี เลยไม่คิดว่าจะมีอะไร
แต่ครั้งที่ 2 พอเลิกงาน เราเดินไปคนเดียวเพื่อจองโต๊ะรอคนที่บ้านค่ะ ชะเง้อไปเห็นโต๊ะ 5 โต๊ะรอเคลียร์ ไม่มีคนรอ ไม่มีบัตรคิว เลยเดินเข้าไปในร้านเลย แจ้งพนักงานว่าต้องการโต๊ะ
...พนักงานมองเราแล้วบอกว่า "ไม่มีที่ค่ะ"...
แล้วหันหลังกลับไปเลย
ใช่ค่ะ "ไม่มีที่" ไม่ใช่บอกว่า โต๊ะยังไม่เสร็จให้รอ หรือมีคนจองเต็มแล้ว หรืออื่นๆ ทั้งๆที่มองไปก็เห็นว่าว่าง
เราเลยเดินออกมา พอดีคนที่บ้านมา เราก็บอกเค้าไปว่าพนักงานบอกว่าไม่มีที่ให้เรา ที่บ้านเราก็เดินไปดู เห็นคนอื่นเข้าไปได้นั่งเลย ก็เลยโมโหมาก ตกลงเลยไม่ได้กิน
.
เรายังไม่สำนึก ผ่านไปพักนึง อยากกินอีก คราวนี้ให้ที่บ้านจองให้ ก็ได้กินค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร แต่มีปัญหาเรื่องบริการนิดหน่อย เรียกแล้วไม่สนใจ คนก็ไม่ได้แน่นมาก โต๊ะว่างแบบพร้อมทานไม่ต่ำกว่า 5 โต๊ะ แต่เราก็ไม่อะไรค่ะ เฉยๆ แต่ที่บ้านค่อนไปทางไม่โอเค
.
และเราก็ไม่สำนึก
ครั้งนี้เค้าคงอยากให้เราสำนึกค่ะ ว่าเป็นแค่พนักงานห้างด้วยกัน อย่ามาสะเออะทานสุกี้ชื่อดังของเค้า เราถูกเมินค่ะ ได้รับการตอบรับอย่างดีในฐานะพนักงานห้างที่ต่ำต้อยคนนึง
ตอนเข้าไปสั่งอาหารไม่มีอะไรมากค่ะ เราเดินพุ่งเข้าไป มีทานกันไม่ถึง 5 โต๊ะ เรามั่นใจว่ามีโต๊ะสำหรับเรา แต่พนักงานไม่ให้เลือกโต๊ะค่ะ ทั้งๆที่แต่ละโต๊ะนั่งกระจายกัน ด้านหน้าโต๊ะนึง ด้านกลางโต๊ะนึง และด้านริม 2 โต๊ะ ดังนั้นจะว่าคุมโซนเพื่อให้ง่ายต่อการบริการในช่วงคนน้อยเหมือน Momo Paradise ก็คงไม่ใช่
โอเค นั่งนี่ก็ได้...เราก็สั่งอาหารค่ะ อาหารก็มา เราก็ทานกัน ทีนี้น้ำจิ้มหมด
เราก็ขอน้ำจิ้มเพิ่ม พนักงานคนที่รับ ก็ตะโกนเรียกพนักงานอีกคนให้เอามาให้
ผ่านไปนานก็หายจ้อยค่ะ เดินผ่านโต๊ะเราก็มองเราเฉยๆ ส่วนโต๊ะข้างๆ ได้น้ำจิ้มไปแล้ว คนที่บ้านเราก็เริ่มนอยด์ค่ะ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเหตุที่เกิดสาขานี้ และก็ไม่ใช่พฤติกรรมถูกเมินเฉยแรกของการทานอาหารวันนี้ (ซึ่งเราก็พยายามไม่อะไรกับเหตุการณ์จุกจิกนั้นค่ะ แต่คนที่บ้านเราคงรู้สึกว่ามันสะสมมากเกินไปแล้ว) จนต้องแบ่งน้ำจิ้มกันกิน แล้วก็เปลี่ยนคนเรียก แล้วก็รอ แล้วถึงจะได้รับน้ำจิ้มอันเลอค่าถ้วยนั้นค่ะ...
...ซึ่งกว่าจะได้น้ำจิ้มถ้วยนี้มา เราก็ทานเกือบจะหมดแล้ว น้ำซุปนี่ต้องขอดเอาเลยค่ะ แต่ยังเหลือเนื้อบางส่วน ที่รอน้ำจิ้มมาก่อน ก็เลยขอน้ำซุปเติมด้วย พนักงานก็ชักสีหน้าใส่อีก เรารู้สึกผิดมาก ที่บ้านเราก็เริ่มไม่พอใจแล้ว ...ทำไมทีโต๊ะข้างๆ เติมเอาๆ จนเค้าบอกว่าพอแล้ว แต่ของเราผ่านไปเฉยๆไม่พอ ขอเพิ่มก็ไม่ได้
หลังจากนั้นบรรยากาศโต๊ะเราก็ตึงมาตลอดค่ะ เกิดความไม่พอใจกันภายในครอบครัว บ่นว่านี่มาขอกินเหรอ หรือแค่เพราะเราใส่ชุดพนักงานเลยเมินเฉย ไม่ได้มองว่าเราเป็นลูกค้า
ตอนนี้ที่บ้านเค้าก็โกรธเรา ไม่พูดกับเราเลยตั้งแต่พนักงานบริการไม่ดีใส่เรา อาจจะโกรธที่ไม่เชื่อฟังว่าสาขานี้ไม่น่าทาน เพราะคราวก่อนๆก็มีประเด็น

.
เราน่าดูถูกขนาดนี้เลยเหรอคะ
เราชอบกินอาหารต้ม ชาบู สุกี้ ปกติกิน Momo paradise กับ เจ้านี้แล้วก็ลองที่อื่นบ้างประปราย บัตรสมาชิกร้านสุกี้นี้ มีติดตัวตลอดไม่เคยขาดมาเกือบสิบปี ถึงเราจะแค่พนักงานห้าง แต่ก็ไม่ได้ยากจนขนาดนั้นนะคะ เงินเดือนเราก็ไม่ได้น้อยมาก แค่เราต้องใส่ชุดพนักงานทำงาน แล้วเราก็ไม่ได้มีเวลาไปเปลี่ยนเป็นชุด private ให้มันดูดีสมฐานะของร้านสุกี้ชื่อดัง ให้คู่ควรแก่การได้รับการบริการอย่างไม่เมินเฉยแบบนี้เท่านั้นเอง
.
เราขอโทษนะคะ ที่เราทำให้คุณดูต่ำต้อยถ้าต้องมาบริการพนักงานห้างอย่างเรา
ขอโทษคนที่บ้านด้วยค่ะ ที่ทำให้ไม่มีความสุขในมื้ออาหาร
ไหนบอกว่าจะเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข...