เรานี่แหละเด็กต่างจังหวัด ตอนนี้ตั้งรกรากอยู่กทม มา15ปีแล้ว ไม่คิดกลับไปอยู่ต่างจังหวัดเลย

เพราะ สังคมต่างจังหวัดชอบยุ่งกันทุกเรื่อง ออกแนวสอดรู้สอดเห็น เราไม่ชอบสุงสิงใครไม่ชอบให้ใครมายุ่ง  เคยนัดเจอเพื่อน โรงเรียน หัวข้อการสนทนามีแต่เรื่องคนอื่นทั้งนั้น ต่างจังหวัดมีบ้านแม่แต่ก็ไม่ใช่บ้านตัวเอง ไม่สบายเหมือนบ้านตัวเอง พี่น้องก็ต่างคนต่างมีครอบครัวแยกย้ายไปหมด เราก็จองตั๋วให้แม่มากทม ทุกเดือนแทนการไปหาที่บ้าน

เราชอบอยู่กทม รถติดมีแต่คนหงุดหงิด  แต่เรากลับคิดว่ามีทางเลือกมากมาย ถ้ารถติดบางทีเราก็จอดรถไว้ที่รถไฟฟ้า ยาวทีก็นั่งแท๊กซี่เพราะขี้เกียจหาที่จอดรถ ตอนไปกลับไปเที่ยวต่างจังหวัด2วันไม่มีรถเหมือนไม่มีขาเลย ไม่ไหนก็ลำบาก

ตจว แท้ๆครับ จ.ภูเก็ต
เรียนมหาลัยที่ กทม รหัส 44 ถ้านับว่าตัดช่วงที่แว้บๆลงไปทำงานที่บ้าน 1+1+หาดใหญ่ 1 ปี ก็อยู่ กทมมา 13 ปีล่ะ

คิดว่าสังคม facility ของภูเก็ต ก็ไม่ได้ต่างกับ กทมมากนัก แต่ชอบชีวิตที่ กทม มากกว่าที่บ้านมาก(มากๆ)
พอดีเป็นคนชอบแสงสี ความสะดวกสบาย นี่ก็ซื้อคอนโดใกล้ที่ทำงาน 2 กิโล เช้าๆก็ขับมอไซค์ไปทำงาน 10 นาทีถึง ส่วนเก๋ง ก็จอดไว้ที่บ้านให้พ่อใช้

ถ้าเปรียบเทียบตอนนี้
- สภาพแวดล้อม มีความเป็นเมืองเหมือนกัน แทบไม่ต่างกัน ต่างที่ภูเก็ตเป็น low rise city มากกว่า กทม บริษัทใหญ่ๆมีไม่เยอะ ค่าจ้างก็เรท ตจว ที่มากกว่าที่อื่นอยู่ ประเด็นนี้จึงตัดไป
- การเดินทาง รถติดเหมือน กทม แล้วครับ เลิกมโนว่าอยู่ ตจว แล้วเดินทางสะดวก รถไม่ติด ชิวๆ แถมมีเรื่องมารยาทการขับรถที่แบบว่า นี่ขับสไตล์คนภูเก็ตแท้ๆอีก
- ค่าครองชีพ แพงกว่า กทม ครับ จบข่าว

ส่วนตัว happy กับชีวิตใน กทม มาก เพราะเรา control ชีวิตตัวเองได้มากกว่า เจอผู้คนเยอะกว่า แสงสีมากกว่า อยากได้อะไรก็ได้
เทียบกับตอนที่บริษัทส่งไปอยู่ไซท์ที่ ตจว นี่ ชีวิตอดอยากแร้นแค้นมาก ต้องบินมาพักใจที่ กทม 1-2เดือนครั้งเลย