สวัสดีครับ วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้ฟังอีกเช่นเคย ขออนุญาตใช้พื้นที่พันทิป...

เรื่องนี้เป็นหนึ่งในวีรกรรมสุดห่ามของลุงยักษ์ จะว่าไปคงเป็นประสบการณ์ระทึกขวัญเรื่องท้ายๆ ของครอบครัวตัว ‘ย’
(จริงๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ครับ) ที่คนเล่ามาอีกต่อ บอกว่าจริงไม่จริงไม่รู้ ได้ยินมาอย่างไรก็เล่าต่อมาอย่างนั้น
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นๆ ต้องขอนุญาตนำแก่นของเขามาแต่งเติมเพิ่มอรรถรส

เรื่องนี้มีอยู่ว่า...

ย้อนไปสักหลายสิบปี สมัยที่เรื่องลี้ลับยังเป็นของคู่กับคนไทย (อันที่จริงตอนนี้ก็ยังฝังรากลึกจนวิทยาศาสตร์ยังหักล้างไม่ได้ง่ายๆ)
ในหมู่บ้านที่สงบเงียบห่างไกลความเจริญแห่งหนึ่ง มีเรื่องเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่ามีสิ่งลี้ลับออกอาละวาด
โพล้เพล้เข้าหน่อยชาวบ้านชาวช่องก็ตาลีตาเหลือกเข้าบ้านนอนกันหมด สมัยก่อนเป็นแบบนี้จริงๆ ครับ หมู่บ้านไหน ตำบลใดมีแว่วข่าวเรื่องผีสางนางไม้ หลัง 5 โมงเย็น ถนนหนทางก็แทบร้าง…

แต่เมื่อนานเข้าไม่มีสิ่งผิดปกติ วิถีชีวิตจึงจะค่อยๆ กลับมาเป็นปกติอย่างช้าๆ เรื่องเริ่มต้นที่ตรงนี้

ช่วงอากาศร้อนประมาณปลายพฤษภาคม บนถนนที่แสนเงียบเชียบมีรถมอเตอร์ไซค์ควบปุเลงๆ ทิ้งฝุ่นไว้เบื้องหลัง ใช่แล้ว
ไบเกอร์คนนั้นคือลุงยักษ์นั่นเอง ลุงยักษ์แวะไปเยี่ยมเพื่อนคนหนึ่งชื่ออาสิงห์ (นามสมมุติ) ทั้งสองคนคุ้นเคยกันดีมาก
สนิทขนาดไปไหนไปกัน แค่มองตาก็รู้ใจกันเลย แต่น้อยครั้งนักที่ทั้งสองคนจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
นับครั้งได้เลยเชียว เพียงแต่ครั้งนี้เป็นหนึ่งในนั้น...

หลายวันก่อนน้องคนหนึ่งของลุงยักษ์เข้าเมือง และแวะไปเยี่ยมที่ค่าย หลังจากสอบถามสารทุกข์สุกดิบกันพอควรก็ยื่นกระดาษให้
มันเป็นจดหมายหนึ่งฉบับ น้องบอกสั้นๆ ว่า “เพื่อนเฮียฝากมาให้หลายวันแล้ว” สภาพจดหมายยับยู่ยี่ก็ว่าเลวร้ายเกินพอแล้ว
แต่ลายมือที่เขียนกลับทุเรศยิ่งกว่า หลังจากทนอ่านไปบ่นไปจนถึงสองบรรทัดสุดท้าย ลุงยักษ์แปลกใจเล็กน้อยกับเนื้อความในจดหมาย

“อีกนิดเว้ยเพื่อน... เมื่อไหร่จะว่าง แวะมาหาหน่อยสิ มีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นกับญาติว่ะ
แต่ไม่อยากเล่าตอนนี้ เอาเป็นว่าสะดวกแล้วรีบมานะเว้ย ไม่สบายใจเลยว่ะ”
  
                                                                                                      ลงชื่อ... สิงห์

ขออนุญาตฝากเพจไก่กาอาราเล่สักอันครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/Krittanont/