เรารู้สึกแบบนี้มาได้สักระยะแล้วและหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าเราเป็นอะไร คือเวลาที่ต้องไปไหนมาไหนกับคนอื่นไกลๆ เราจะรู้สึกอึดอัด หงุดหงิดไม่มีความสุขเลย ถ้าแบบไปกินข้าว เดินเล่นใกล้ๆเราโอเคนะไม่เป็นไร แต่ถ้าต้องไปไกลๆ นั่งรถเดินทางไปกับญาติหรือเพื่อนๆ เราจะรู้สึกอึดอัดมาก ทั้งๆที่คนเหล่านั้นเขาไม่ได้ทำไรให้เราไม่พอใจ แต่บางทีเราจะชอบคิดว่าถ้าเรามาคนเดียวจะดีกว่า แบบใจร้อนขี้เกียจรอคนอื่นในทางกลับกันเราก็ไม่ชอบให้ใครมานั่งรอเราเวลาไปไหนด้วยกัน

หรือเราชินกับการไปไหนมาไหนคนเดียว ถ้าไปคนเดียวเรารู้สึกดีและสบายใจมาก เราชอบนั่งคิดไรเรื่อยเปื่อย แต่เวลาอยู่กับคนอื่นเราก็หาเรื่องคุยที่ทั้งเราเเละเพื่อนเข้าใจรู้เรื่องคุยแนวเดียวกัน แต่คุยๆไปมันไม่รู้จะถาม จะคุยไรมันก็จะเงียบไปเลยอ่ะคะ น่าเบื่ออีก กลัวคนอื่นเข้าใจว่าเราหยิ่งหรืออคติกับเขา

เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำไงดี หรือเราควรพบปรึกษาจิตแพทย์ดี หรือความเครียดมันทำให้เรารู้สึกแบบนี้ได้ไม๊คะว่าไม่อยากยุ่งกับใครอยากอยู่คนเดียว