เราตั้งกระทู้นี้  ออกมาเชิงเเนวระบายแล้วอยากหาคำตอบว่าควรทำยังไงต่อค่ะ

เรากับแฟนคบกันมา 2 ปี  ช่วงหลังๆ เขาเริ่มทำตัวเห็นแก่ตัวใส่เราและนิสัยแย่ๆในหลายเรื่องมาก เช่น
1.เรื่องเรียนเขาจะชอบให้เราช่วยเขาทำการบ้านตอนใกล้มิดเทอมทั้งๆที่ต่างคนก็ต่างมีงานและหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบเป็ยของตัวเอง  พอเราตอบปัดว่าไม่ว่างก็จะโกรธงอน  ทุกครั้ง  
2.เรื่องเงิน  เวลาเขาเห็นเราไปทำงานได้เงินมา  เขาก็จะมาพูดกับเราว่า  เงินจะหมดละ  เหลือติดตัวไม่ถึงร้อย  แล้วก็ยืมเรา  พอเราพูดว่าเราก็มีแค่นี้  เธอก็โทรไปขอพ่อแม่เธอสิ  (บ้านเราจนกว่าบ้านแฟนนะ  แฟนได้อาทิตย์ละ 2000 ส่วนเราได้ 1000 เดียวรวมเงินค่ารับจ้างแล้ว)  
เขาก็จะแบบไม่อยากรบกวนพ่อแม่เขา  หรือไม่ก็แบบ ยังไม่ถึงเวลาอยู่ได้อยู่  แล้วก็จะมากินข้าวกับเราบ้าง ไปซื้อของก็ให้เราออกบ้าง  ไปหยิบของมาแล้วให้เราไปจ่ายบ้าง จนเงินเราหมด เขาถึงจะไปขอพ่อแม่เขา  พอเราถามคืนงี้  เขาก็จะลูกเล่นนู้นนี่นั้นใส่เราแบบ ค่าข้าววันนั้นเขาจ่าย  วันนั้นซื้อน้ำเขาจ่ายบลาๆๆๆ แล้วก็คืนเงินให้แค่ 40บาท บ้างก็  กะให้มาแค่ค่ารถกลับบ้าน 100หนึ่งแบบนี้ตลอดๆทุก  ในส่วนตัวเราคิดว่ามันไม่โอเคกับเรา
3.ช่วงหลังชอบทะเลาะกันก็จะทำร้ายร่างกาย เช่นเอามือบีบแขนแรงๆๆ มือบีบปากแรงๆ เผื่อให้เราหยุดพูดไรงี้  (ยอมรับว่าชอบเถียงนะ แต่เราว่าทำแบบนี้มันรุนแรงเกินไป)  พอเขาหายโกรธสักพัก เขาก็ชอบอ้างว่าเป็นโรคไมเกรนที่เขาเป็นอยู่เลยทำให้นิสัยเปลี่ยนไปตอนเครียด แต่ว่าเราชอบทำแบบนี้ตลอดเลยเวลาทะเลาะกัน

แต่พอจะจับเข่าคุยกันแบบเปิดใจที่ไหร่ก็จะทะเลาะกันคุยกันไม่รู้เรื่องรู้ราวตอน  แล้วเราก็เคยถามเขาว่าจะไไปบ้านเราไหม?  เขาก็บอกว่า ไม่!
เขาเคยถูกพ่อแม่เราว่า  ให้  เพราะว่าตอนเราทะเลาะกัน เขาทุบโทรสับแล้วเอาไปห้อยที่ประตูบ้านเรา  
แล้วเราก็ถามพ่อกับแม่ว่าให้อภัยได้ไหมแฟนเรายังเด็ก  (เขาเด็กกว่าเรา1ปีนะ)  พ่อกับแม่ก็บอกว่าไม่เป็นไร ถ้าคิดว่าคนนี้ใช่  ก็ไม่ว่า  แบบนี้กับเราเสมอๆ
แต่เขากับแค้นพ่อแม่เรา  ไม่ให้อภัย แล้วยังมาว่าให้พ่อแม่เราตลอด    

แล้วก็เคยถามว่าเขาเคยคิดจะแต่งงานกับเราไหม  วางแผนยังไง  หรือ เคยคิดช่วยเหลือ ค้ำจูนความรักของเราไหม
เขาก็จะแบบว่าไม่  มันเป็นเรื่องของเวรกรรมงี้  จะไจะมาก็แล้วแต่งี้     แต่ว่าเราเคยไปฟังธรรมมะมานะ  พระก็บอกความรักเนี่ยมันมีแค่เวรกรรม กับสัญชาตญาณอย่างเดียวมันไม่พอ  มันยังมีตัวแปรอะไรอีกหลายอย่าง

เราว่าเรายังเด็กเกินไปนะ  เขาคิดตัดสินใจอะไรให้มันชัดเจน  ชีวิตเขาไม่มีระบบแบบแผนเพื่ออนาคตอะ   เขาใช้ชีวิตแบบไปวันๆๆทั้งที่ก็อายุ 20 + เข้าไปแล้ว   เขามักจะแบบไม่ค่อยทำการบ้าน ติดเพื่อนติดเกมงี้อะ   เขาเคยทิ้งเราตอนไปกินข้าวด้วยกันเพียงเพราะเจอเพื่อนนั่งตรงข้าม  เขาก็ย้ายไปนั่งกับเพื่อนเลยปล่อยเรานั่งกินข้าวคนเดียว  
เขาใช้เงินพ่อแม่แบบไม่ประหยัดอะ  ดูหนังฟังเพลง เที่ยวเรื่อยๆอยู่  

ในขณะที่ตัวเราก็ใกล้จะจบแล้ว  ส่วนแฟนเรายังเรื่อยๆไม่มองหาอนาคตอะไร  คือมันดูแล้วเหนื่อยใจอะค่ะ
มันไม่น่าพึ่งพิง ทั้งกาย ทั้งใจ ใดๆเรื่อย  ออกแนวๆๆว่าเราจะไปให้เขาพึ่งซะมากกว่า
แล้วเกิดจบไปทำงานแล้วต้องมาเลี้ยงเขาในฐานะแฟน  ก็อยากเลิกไปเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่มากกว่า


แต่ติดปัญหาที่ว่าจะเลิกที่ไร  เขาก็จะร้องไห้  พอให้โอกาสก็เหมือนเดิม ไม่ปรับพอเราว่าก็ย้อนเราที่ชอบพูดตะคอกใส่แล้วแฟนไม่ชอบงี้คะ
รึไม่ก็แบบให้พ่อแม่ของแฟนมาคุยกับเราว่า  แฟนเรายังเด็กหนา  เข้าใจมันหน่อย แบบนี้ตลอด พอเราเล่าพฤติกรรมแฟนไป พ่อแม่เขาก็ไม่เชื่อ  เชื่อลูกเขานู้น  แล้วแฟนก็จะมาแบบไม่ฟ้องพ่อทำไม  โกรธอีก แต่ก็ไม่ทิ้งเราซะที่   แต่ตอนนี้ห่างๆกันละค่ะ   เพราะแยกหอกันอยู่แล้ว


เลยอยากจะได้วิธีหนีห่างที่ค่ะ   ส่วนตัวเเล้วรู้สึกคบแล้วเงินในกระเป๋าก็
ไหนจะต้องปั่นงานของตัวเอง  แล้วแฟนก็ไม่ยอมทำงานเอามาทิ้งให้เราปั่นต่อีก  มันรู้สึกไม่เจริญค่ะ  รู้ไม่ใช่หน้าที่เพราะพ่อกับแม่ส่งมาเรียนไม่ได้ส่งมาเป็นทาสเขา  มันติดตรงที่สลัดแฟนไม่หลุด  จะทำยังดี