สวัสดีเพื่อนๆทุกคน
เราเป็นเด็กต่างจังหวัดที่บ้านเกิดไกลออกจาก กทม. เกิน 5 ชม. เราเรียนอยู่มหาลัยหนึ่งที่อยู่ชานเมือง กทม. (จากคำว่าชานเมืองก็พอเก็ตใช่ไหมคะว่ามันไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่) พักอยู่หอใกล้ๆมอ คณะเราเรียนค่อนข้างหนัก  ไม่ค่อยมีเวลาได้กลับบ้านT^T  ถึงมีวันว่างที่สามารถกลับบ้านได้ก็ไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้เลยว่าวันที่จะได้กลับแน่ๆคือวันไหนกี่โมง ทำให้ราคาตั๋วเดินทางแพงขึ้นไปอีกถึงหลักพันเพราะซื้อแบบกระชั้นชิด (แล้วถ้าสมมุติว่า เรากลับบ่อยๆล่ะก็ คงเงินหมดเลยล่ะ55 ) บ้างก็ท้อ อยากกลับไปกอดพ่อแม่แต่ไม่ใช่ท้อแล้วไม่สู้น๊า ก็สู้อยู่นะ แต่มันก็ต้องมีบ้างล่ะ ด้วยอะไรหลายๆอย่างอ่ะเนอะ  แล้วโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนติดบ้าน ติดพ่อแม่ จะอยากกลับบ้านตลอดแต่ก็กลับไม่ค่อยได้ อย่างที่บอกเวลาไม่แน่นอน งานเยอะแถมค่าเดินทางไปกลับก็แพงอีก ส่วนการอยู่ที่หอและบริเวณมหาลัยในส่วนตัวเราคือไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ เพื่อนๆกลับบ้านกันส่วนใหญ่ นี่ก็เลยอยู่หอคนเดียวอย่างเดียวดาย พยายามหาอะไรทำแต่ก็แทบตันแล้ว 555  และถ้านัดเจอเพื่อนในเมือง และเราด้วยความเป็นผู้หญิงต่างจังหวัดตัวคนเดียวเดินทางเข้าเมืองทีก็ 30- 1 ชม. ไปกลับอีก อาจทำให้พ่อแม่เป็นห่วงได้

"ไม่มีที่ไหนดีที่สุดเท่าบ้านเรา"

ตอนนี้กำลังเดินทางจากบ้านกลับไปหอ นี่จะเปิดเทอมอีกแล้ว ต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ในระหว่างอยู่ที่หอก็คงพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุดและเฝ้ารอเวลากลับบ้านอีก คิดถึงบ้านจัง ทำยังไงดี มีใครมีพอจะเสนอหรือแนะนำอะไรได้บ้างไหมคะ

-- จัดอยู่ในโหมดอยากกลับบ้านจังเลย 5555 --

สรุปง่ายๆ
คิดถึงบ้านแต่กลับไม่ค่อยได้ งานเยอะ เพื่อนก็เจอน้อยหนีกลับบ้านกันหมด5555 อยู่หอคนเดียวเหงาๆ ไม่มีอะไรทำ บ้างก็เครียดบ้างก็ท้อจากอะไรหลายๆอย่าง นี่เดี๋ยวต้องกลับไปอยู่อีกนาน ควรทำยังไงดีคะ มีคำแนะนำอะไรดีๆอะไรอยากเล่าหรือแชร์เรื่องเล่าให้ฟังได้บ้างไหมเอ่ย TT