สวัสดีครับ ตอนช่วงม.4ผมมีความใฝ่ฝันว่าอยากเข้ามาเรียนต่อระดับอุดมศึกษาที่กทม. เพราะผมชอบดาราคืดว่าคงได้ใกล้ชิดดาราที่ชอบ พอตอนม.5 ผมมีโอกาสได้ไปงานโอเพนเฮาส์ของมหาลัยแห่งหนึ่งในกทม. เป็นการเข้ากรุงเทพครั้งแรกตอนนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ได้เห็นตึกสูงมากมาย ผู้คนมากมาย ห้างใหญ่ๆหรูๆเยอะแยะวิถึชีวิตที่ผมคิดว่าผมชอบ พอตอนม.6ผมตัดสินใจยื่นมหาลัยนี้ เผอิญว่าผมติดรอบแรก แล้วยืนยันสิทธิ์ แต่ก่อนที่จะยืนยันสิทธิ์พ่อแม่ผมก็ห้ามเต็มที่เลยว่าไม่อยากให้เรียนที่นี่เพราะกทม.ค่าครองชีพสูงยิ่งบ้านผมไม่ค่อยจะมีเงินเสียด้วย ประกอบกับพ่อแม่กลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับเรา แต่เราก็ดึงดันจนพ่อแม่ต้องยอมให้เรียน แต่พอมาอยู่จริงๆ(เพิ่งมาแค่2วัน5555)ผมกลับรู้สึกว่าผมคิดผิดจริงๆ ที่มาเรียนไกลบ้าน เพราะตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยอยู่ห่างแม่เลย ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนมีสังคมอยู่แล้ว พอมีอะไรก็เรียกแม่ตลอด ทำอะไรไม่ได้ก็แม่ตลอด ถึงแม่จะทำไม่เป็นแต่แม่ก็จะพยายามทำให้ผมจนได้ ต่อไปนี้ผมคงต้องช่วยเหลือตัวเอง ถึงแม้ตอนนี้ผมจะยังร้องไห้คิดถึงบ้าน พ่อแม่ หมาแมวอยู่ แต่ผมเชื่อว่าสักพักคงชินและทำใจได้เองแหละ