เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านเรื่องราวความรักในพันทิปมาก กระทู้นี้เราตั้งใจตั้งขึ้นเพื่อเล่าเรื่องราวความรักที่ผ่านมาของเรา มีทั้งเรื่องดีและร้าย  เราอยากบันทึกความทรงจำที่ผ่านมาเอาไว้เผื่อวันใดวันนึงเราอาจจะลืมมัน

     เราขอใช้ชื่อ "บัว" แทนตัวเองแล้วกันนะค่ะ มีความชอบชื่อนี้เป็นการส่วนตัว ส่วนรายชื่อคนในนี้เป็นชื่อสมมติทั้งหมด รายละเอียดอาจมีการปรับแต่งขึ้นมาเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน

เรื่องมีอยู่ว่าาาาาาาาาา

      เราเกิดมาในครอบครัวที่มีความสุขแบบพอมีพอกิน มีพ่อ แม่ และน้องสาวที่อายุไม่ห่างกันมากแต่กัดกันทุกวัน เรื่องมันเริ่มหลังจากครอบครัวของเราย้ายไปทำงานสวนผลไม้ที่จังหวัดนึงในภาคเหนือ ตอนนั้นเราอายุ 12 ปีเพิ่งเรียนจบประถม ด้วยความที่เราถูกเลี้ยงมาแบบอยู่ในกรอบชนิดที่ว่าไข่ในหินก็ไม่ปาน เราเป็นคนที่บ้าเรียนมากค่ะ สอบได้เกรด 3.5 อัพตลอดแทบทุกเทอมทำให้มีคนรู้จักเราเพราะเรียนเก่งนี่แหละค่ะ  เราก็บ้าบอในแบบของเราเพื่อนในแก๊งค์ชอบเรียก บัวกุลสตรีศรีสยาม จะกิน จะเดินค่อยๆทำ นึกแล้วแอบหมั่นไส้ตัวเอง55 เป็นไงล่ะเรียบร้อยทุกระเบียดนิ้ว  เราก็ใช้ชีวิตของเรามาเรื่อยๆจนวันนึง เรากำลังจะไปยืนรอรถรับส่งกลับบ้าน ยัยแบมเพื่อนสนิทก็เรียกเราไปหาที่รถรับส่งของนาง

แบม : บัวฉันขอยืมสมุดวิชาคณิตหน่อยจิ จะเอาไปจดงานที่อาจารย์สั่งวันนี้จดไม่ทันนะนะ
เรา : เอามือล้วงไปหยิบสมุดในกระเป๋าออกมาให้แบม// อ่านี่แก
ยุๆก็มีผู้ชายห้องเรากับห้องอื่นเดินมาแซวยัยแบม
ผช. : มาเรียนทุกวันเห็นแต่มานั่งหลับน้ำลายยืดไปไกลโลกนี้ยันโลกหน้าโน่น
แบม : เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย //แบมก็ด่าไฟแล่บเลย

    เราหันไปทางกลุ่มผช.ที่แซว สะดุดกับผู้ชายคนนึง โอ๊ย ผู้งานดีมากสูง ขาว หล่ออ่า ยิ้มมาทีบัวนี่ละลาย จะน่ารักไปไหนเรียนมาตั้งสองสามปีไปหลบยุไหนมาค่ะพ่อคุ๊ณ วันนั้นไม่มีอะไรเราก็กลับบ้านของเราตามปกติจนลืมนึกถึงคนน่ารักคนนั้นไปเลย