สวัสดีชาวพันทิปทุกคนนะครับ ผมพึ่งเคยเขียนกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ
เริ่มแรกเลยผมไปมีความเสี่ยงมาโดยไม่ได้ป้องกัน แล้วหลังจากไปมีความเสี่ยงมาประมาณ 2 วัน ผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวร้อน มีไข้
เจ็บคอ แต่ไม่มีน้ำมูก ก็ไปหาหมอ หมอก็บอกเป็นทอนซิลอักเสบ ก็กินยาวันต่อมาก็หาย เหมือนไม่ได้เป็นอะไร ผมก็กินยาต่อจนครบ 3 วัน
ก็เลยเลิกกินยา (ไม่ดีนะหมอบอกให้กินยาจนหมด) แล้วอีกวันอาการมันก็กลับมาอีก กินยาก็หายปกติ เหมือนไม่ได้เป็นอะไร ก็เลยตัดสินใจไปตรวจเลือดที่คลินิคนิรนาม สภากาชาดไทย ตอนเข้าไปตื่นเต้นมากๆ ในคลินิคคนค่อนข้างเยอะ แต่เจ้าหน้าที่บริการดีมากๆ เข้ามาถึงก็กดบัตรคิว และรอเรียกไปกรอกข้อมูลในคอมพิวเตอร์ เขาก็ให้ใส่ตัวอักษรแรกของชื่อและนามสกุล (ลืมบอกไปนะครับถ้าใช้บัตรประชาชนยืนสามารถเข้ารับบริการฟรีครับ แต่ข้อมูลของเราก็ยังเป็นความลับนะครับ) หลังจากกรอกข้อมูลเสร็จแล้วก็รอฟังเรียกไปเจาะเลือดครับ (คุณหมอมือเบามาก) พอจาะเลือดเสร็จคุณหมอก็บอกว่าให้รอฟังผล 1 ชั่วโมง ผมก็ออกมาข้างนอกข้ามไปฝั่งสวนลุมไปหาอะไรกินเพื่อรอเวลา รอใกล้เวลาก็กลับมาที่คลีนิค ก็รอสักพักเจ้าหน้าที่ก็เรียกเพื่อเข้าไปฟังผล ตอนเจ้าหน้าที่เรียกเข้าไปในห้องนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ลุ้นว่าจะเป็นหรือป่าว ถ้าเป็นแล้วจะทำยังไง ครอบครัวเพื่อน จะรับได้ไหม พอเข้าไปคุณหมอก็บอกว่าผลเป็นลบนะครับ แต่ผลนี้ยังไม่แน่นอนเพราะผมมาตรวจไว (หลังจากที่ได้รับความเสี่ยงมาจนถึงวันตรวจก็ประมาณ 6 วันครับ) คุณหมอก็บอกว่าให้มาตรวจอีกทีประมาณ 3 สัปดาห์ หรือรอแจ้งผล NAT ภายใน 3 วัน ถ้าเจ้าหน้าที่ไม่ติดกลับไปก็ไม่มีอะไร อีก 3 สัปดาห์ก็ค่อยกลับมา พอฟังผลเสร็จก็ยิ้มสิครับ เหมือนโลกสดใส ความกังวลใดๆในใจหายไปหมด (เพิ่มเติมนิดนึ่งนะครับการตรวจหาเชื้อ HIV ของสภากาชาดไทยจะมีหลายแบบนะครับ แบบแรกที่ผมตรวจเขาจะตรวจหา Anti-HIV antibody ก่อน ถ้าผลเป็นลบ เขาก็จะตรวจหาตัวเชื้อให้เลยทันที หรือที่เรียกว่าตรวจ NAT ให้ครับ ) หลังจากที่ดีใจโลกสดใสไปแล้ว ประมาณอีกวันนึ่งประมาณบ่าย 2 โมง ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาหาผม ผมก็รับ เขาก็บอกว่าโทรมาจากศูนย์วิจัยโรคเอดส์สภากาชาดไทย ผมก็นิ่งสิครับ เขาก็บอกว่าผลเลือดมีปัญหานะ น้องสามารถเข้ามาหาพี่ที่คลีนิคนิรนามได้วันไหน วินาทีนั้นเหมือนโลกหยุดหมุนอะครับ เบลอไปหมดเลย ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกหมดหวังท้อแท้ในชีวิต พ่อแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อน ถ้าเขารู้จะรับได้ไหม จะรังเกลียดหรือป่าว คิดไปต่างๆนาๆ ผมก็เลยบอกพี่ที่คลีนิคนิรนามว่าจะเข้าไปหาวันพรุ่งนี้ พอคุยเสร็จก็วางสายไป กลับมาหอก็ร้องไห้ จะเป็นจะตาย รู้สึกเสียใจว่าทำไมเราไม่ป้องกัน (เดี๋ยวมาต่อนะครับ)
เมื่อผมติดเชื้อ HIV ระยะเฉียบพลัน
เริ่มแรกเลยผมไปมีความเสี่ยงมาโดยไม่ได้ป้องกัน แล้วหลังจากไปมีความเสี่ยงมาประมาณ 2 วัน ผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวร้อน มีไข้
เจ็บคอ แต่ไม่มีน้ำมูก ก็ไปหาหมอ หมอก็บอกเป็นทอนซิลอักเสบ ก็กินยาวันต่อมาก็หาย เหมือนไม่ได้เป็นอะไร ผมก็กินยาต่อจนครบ 3 วัน
ก็เลยเลิกกินยา (ไม่ดีนะหมอบอกให้กินยาจนหมด) แล้วอีกวันอาการมันก็กลับมาอีก กินยาก็หายปกติ เหมือนไม่ได้เป็นอะไร ก็เลยตัดสินใจไปตรวจเลือดที่คลินิคนิรนาม สภากาชาดไทย ตอนเข้าไปตื่นเต้นมากๆ ในคลินิคคนค่อนข้างเยอะ แต่เจ้าหน้าที่บริการดีมากๆ เข้ามาถึงก็กดบัตรคิว และรอเรียกไปกรอกข้อมูลในคอมพิวเตอร์ เขาก็ให้ใส่ตัวอักษรแรกของชื่อและนามสกุล (ลืมบอกไปนะครับถ้าใช้บัตรประชาชนยืนสามารถเข้ารับบริการฟรีครับ แต่ข้อมูลของเราก็ยังเป็นความลับนะครับ) หลังจากกรอกข้อมูลเสร็จแล้วก็รอฟังเรียกไปเจาะเลือดครับ (คุณหมอมือเบามาก) พอจาะเลือดเสร็จคุณหมอก็บอกว่าให้รอฟังผล 1 ชั่วโมง ผมก็ออกมาข้างนอกข้ามไปฝั่งสวนลุมไปหาอะไรกินเพื่อรอเวลา รอใกล้เวลาก็กลับมาที่คลีนิค ก็รอสักพักเจ้าหน้าที่ก็เรียกเพื่อเข้าไปฟังผล ตอนเจ้าหน้าที่เรียกเข้าไปในห้องนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ลุ้นว่าจะเป็นหรือป่าว ถ้าเป็นแล้วจะทำยังไง ครอบครัวเพื่อน จะรับได้ไหม พอเข้าไปคุณหมอก็บอกว่าผลเป็นลบนะครับ แต่ผลนี้ยังไม่แน่นอนเพราะผมมาตรวจไว (หลังจากที่ได้รับความเสี่ยงมาจนถึงวันตรวจก็ประมาณ 6 วันครับ) คุณหมอก็บอกว่าให้มาตรวจอีกทีประมาณ 3 สัปดาห์ หรือรอแจ้งผล NAT ภายใน 3 วัน ถ้าเจ้าหน้าที่ไม่ติดกลับไปก็ไม่มีอะไร อีก 3 สัปดาห์ก็ค่อยกลับมา พอฟังผลเสร็จก็ยิ้มสิครับ เหมือนโลกสดใส ความกังวลใดๆในใจหายไปหมด (เพิ่มเติมนิดนึ่งนะครับการตรวจหาเชื้อ HIV ของสภากาชาดไทยจะมีหลายแบบนะครับ แบบแรกที่ผมตรวจเขาจะตรวจหา Anti-HIV antibody ก่อน ถ้าผลเป็นลบ เขาก็จะตรวจหาตัวเชื้อให้เลยทันที หรือที่เรียกว่าตรวจ NAT ให้ครับ ) หลังจากที่ดีใจโลกสดใสไปแล้ว ประมาณอีกวันนึ่งประมาณบ่าย 2 โมง ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาหาผม ผมก็รับ เขาก็บอกว่าโทรมาจากศูนย์วิจัยโรคเอดส์สภากาชาดไทย ผมก็นิ่งสิครับ เขาก็บอกว่าผลเลือดมีปัญหานะ น้องสามารถเข้ามาหาพี่ที่คลีนิคนิรนามได้วันไหน วินาทีนั้นเหมือนโลกหยุดหมุนอะครับ เบลอไปหมดเลย ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกหมดหวังท้อแท้ในชีวิต พ่อแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อน ถ้าเขารู้จะรับได้ไหม จะรังเกลียดหรือป่าว คิดไปต่างๆนาๆ ผมก็เลยบอกพี่ที่คลีนิคนิรนามว่าจะเข้าไปหาวันพรุ่งนี้ พอคุยเสร็จก็วางสายไป กลับมาหอก็ร้องไห้ จะเป็นจะตาย รู้สึกเสียใจว่าทำไมเราไม่ป้องกัน (เดี๋ยวมาต่อนะครับ)