“พี่จะให้หนูลำบากตากฝนกลับบ้านหรือ?”
เป็นคำพูดที่เธอตอบมาหลังจากที่ผมขอให้เธอเลิกกับเขา
บทสนทนานี้เกิดขึ้นในวันนี้ของเมื่อสองปีที่แล้ว ครั้งนั้นผมไปคุยกับเธอหลังจากที่ทราบว่าเธอมีชายคนใหม่เข้ามาแทนที่ผม
เนื่องจากผมยังไม่มีรถยนต์ เพราะเห็นว่ายังไม่มีความจำเป็นต้องใช้รถยนต์ในตอนนี้จึงยังไม่ได้ขวนขวายที่จะมี
แต่คนที่เข้ามาแทนที่นั้นทำงานอยู่ที่เดียวกันกับเธอและอาสาขับรถไปรับไปส่งกันหลายครั้งโดยที่ผมไม่รู้มาก่อน
จนวันหนึ่งที่รู้สึกแปลกใจในสิ่งต่างๆ ที่ดูเปลี่ยนไปจึงได้ถามตรงๆ ว่าเธอมีคนใหม่หรือไม่ ซึ่งคำตอบที่ได้รับก็คือคำว่า “ก็ประมาณนั้น”
ผมคงไม่ขอกล่าวถึงสาเหตุของเรื่องราวนี้มากไปกว่าคำว่า “หมดรัก” และไม่ขอรื้อฟื้นเรื่องราวว่าใครถูกหรือผิด
เพราะทุกคนก็ล้วนทำไปเพราะอยากให้ตัวเองมีความสุขทั้งสิ้น
แต่อยากขอมุ่งประเด็นไปที่ตัวของผมเอง กับความรู้สึกที่เกิดขึ้นในตอนนั้น และความรู้สึกที่เป็นอยู่ในขณะนี้

วันนี้หลังเลิกงานก็มีฝนตกลงมาอย่างหนัก จึงทำผมให้หวนนึกไปถึงเรื่องราวในครั้งนั้นขึ้นมา
ซึ่งก็เป็นวันที่มีฝนพรำลงมาทั้งภายนอกร่างกายและภายในจิตใจของผมเช่นกัน
ในวันนั้นผมพูดอะไรไม่ออกเลยกับคำที่เธอใช้ตัดรอน เพราะการตากฝนกลับบ้านหลังเลิกงานมันก็เป็นความลำบากจริงๆ
หากวันนั้นผมดื้อดึงยื้อให้เธอกลับมามันก็เหมือนมีความหมายเป็นนัยว่าผมจะทำให้เธอต้องลำบาก
แต่วันนี้ผมก็เข้าใจแล้วล่ะว่าคำพูดนั้นมันไม่ได้ออกมาเพราะเธอรู้สึกลำบากอะไรนักหรอก
ผมเองไม่ได้กำลังกล่าวหาว่าเธอจากไปกับเขาเพียงเพราะเขามีรถยนต์
เรื่องราวที่ทำให้เธอเลือกเขาแทนที่จะเป็นผมมันคงมีอะไรที่มากกว่านั้น
แต่คำพูดนี้มันออกมาเพียงเพราะเธอต้องการเหตุผลอะไรก็ได้ที่จะทำให้ผมจากไปเท่านั้น

จากวันนั้นมาก็มีเรื่องราวต่างๆ ตามมามากมาย
การดิ้นรนของผมเองที่อยากให้เธอกลับมา การหาสิ่งยึดเหนี่ยวในวันที่สิ้นแรงใจ การประคองตนในยามจิตใจอ่อนไหว
มันทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง
ได้รู้จักกับความคาดหวัง ได้รู้จักกับความผิดหวัง การทำใจและการปล่อยวาง
ที่สำคัญ ได้เข้าใจถึง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ที่เคยได้เรียนรู้และศึกษามาอย่างชัดเจน
ผมเคยคิดว่าความรักครั้งนี้มั่นคงไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใดๆ
เชื่อมั่นขนาดว่าโลกแตกยังง่ายกว่าให้รักนี้จบลง
แต่เหตุการณ์นี้ทำให้ผมเห็นแล้วว่า
อนิจจัง-ทุกสิ่งไม่คงทน ทุกขัง-ความเปลี่ยนแปลงเป็นทุกข์ อนัตตา-เราไม่ได้เป็นเจ้าของสิ่งใดเลย
ความรักที่คิดว่าคงทนกลับเปลี่ยนไปอย่างง่ายดาย เมื่อเปลี่ยนไปไม่เป็นดังหวังเราก็เป็นทุกข์ ซึ่งความจริงแล้วสิ่งที่เรียกว่าความรักเราก็สร้างมันขึ้นมาเอง มันไม่ได้มีของมันมาตั้งแต่แรก เราเพียงสร้างขึ้น ยึดจับ และเป็นทุกข์กับมันไปเอง
ความสุขทำให้เราประมาท ความทุกข์จะทำให้เราระมัดระวังตัว ดังนั้นอย่าสุขให้เกินสุข อย่าทุกข์ให้เกินทุกข์

ในวันนี้ผมทำใจกับเรื่องของวันนั้นได้มากแล้ว แม้ยังมีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างเมื่อหวนคิดถึง แต่ก็มองให้เห็นว่าเป็นเรื่องปกติที่จะขุ่นเคืองกับสิ่งเหล่านี้บ้างตามประสาปุถุชน
นานวันไปมันก็จะหายไปตามเองธรรมชาติ เพราะทุกสิ่งมันไม่ยั่งยืนอยู่แล้ว ความทุกข์ความขุ่นเคืองก็เช่นกัน อย่าได้ไปจริงจังอะไรกับมันมากมายเกินควร
จากเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ผมมองสายฝนอย่างเป็นมิตรขึ้น ทุกครั้งที่รู้สึกหงุดหงิดกับสายฝนที่ซัดสาดมา ผมมักจะนึกถึงเรื่องราวเหล่านี้
มันทำให้ผมแอบยิ้มอยู่ในใจ บางครั้งถึงกับฮัมเพลงขึ้นมาด้วยซ้ำ
มันก็แค่ฝน จะไปอะไรกันนักหนา เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกท่านที่กำลังเผชิญกับสายฝนอยู่นะครับ ไม่ว่าจะมาจากเรื่องใดๆ ก็อย่าขอได้ขัดข้องหมองใจ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไปเอง
ยิ้มเข้าไว้ครับ

ขอฝากบทเพลงไว้สักหนึ่งบท เป็นเพลงที่ผมชอบร้องออกมายามเจอฝนกระหน่ำ
คำแปลที่ผมแปลเอาไว้อาจไม่ได้ตรงตามตัวอักษรทุกตัวนะครับ ผมใส่ความรู้สึกที่มีกับแต่ละประโยคในเพลงเอาไว้ด้วย
ผิดพลาดอย่างไรก็ขออภัยด้วยครับ



Raindrops keep falling on my head
สายฝนสาดซัดเข้าใส่ฉัน
And just like the guy whose feet are too big for his bed
เหมือนเวลาที่เราซื้อของกลับมาแล้วพบว่ามันไม่ได้เหมาะกับเราเลย
Nothin' seems to fit
เวลาแบบนี้โลกช่างดูเหมือนไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง
Those raindrops are falling on my head, they keep falling
และตอนนี้สายฝนก็ยังคงกระหน่ำลงใส่ตัวฉันอย่างไม่หยุดหย่อน

So I just did me some talkin' to the sun
ฉันอยากจะคุยกับพระอาทิตย์เหลือเกิน
And I said I didn't like the way he' got things done
ว่าฉันไม่ชอบสิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่นี้
Sleepin' on the job
ท่านกำลังอู้งานอยู่รู้หรือเปล่า
Those raindrops are falling on my head, they keep falling
จึงปล่อยให้สายฝนกระหน่ำใส่ฉันอย่างไม่รู้จักหยุดหย่อนเช่นนี้

But there's one thing I know
แต่… มีสิ่งหนึ่งที่ฉันรู้
The blues he sends to meet me won't defeat me
ความทุกข์ต่างๆ ที่ฉันกำลังเผชิญอยู่นี้มันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก
It won't be long till happiness steps up to greet me
เพราะมันจะไม่อยู่กับฉันตลอดไป อีกเดี๋ยวความสุขก็จะผ่านมาพบกับฉันอีกครั้ง

Raindrops keep falling on my head
ตอนนี้สายฝนก็ยังตกกระหน่ำใส่ฉันอยู่
But that doesn't mean my eyes will soon be turnin' red
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะร้องให้เพราะมันหรอกนะ
Crying's not for me
ไม่มีทางเสียหรอก
Cause I'm never gonna stop the rain by complainin'
เพราะฉันรู้ว่าคำตัดพ้อทั้งหลายไม่สามารถทำให้ฝนหยุดตกลงมาได้หรอก
Because I'm free
แต่เป็นเพราะฉันรู้จักที่จะปล่อยวาง
Nothing's worrying me
ฉันจึงไม่หวั่นไหวกับความทุกข์ทั้งปวงที่ผ่านเข้ามา