สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิพย์
เรื่องที่ผมจะเขียนเป็นเรื่องเกี่ยวกับปอบครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนอายุ 7 ขวบ ตอนนี้ก็ 33 ปีแล้ว เรื่องราวต่างๆก็ยังวนเวียนกับผมอยู่เหมือนเดิม ไม่รู้เคยทำบุญอะไรร่วมกันมา
จริงๆที่อยากเอามาเเชร์ในพันทิพย์ เพราะอยากให้เพื่อนๆช่วยตอบหรือไขข้อข้องใจบางอย่างให้ที จะถามหรือจะเล่าก่อนดี เอาเป็นว่า เล่าไปถามไปแล้วกันนะครับ
เรื่องเริ่มจากตอนที่ผม 7 ขวบ ตัวผมเองพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็กครับ เลยไปอยู่กับปู่ย่าทีสระบุรี วันนั้นตอน 7 ขวบ พ่อแม่รวมถึงญาติพี่น้องที่ทำงานกันอยู่ กทม ก็กลับมาที่สระบุรี ตกตอนเย็นก็ทำกับข้าวกินกันผมรับอาสาไปเก็บตะใคร้จริงๆก็ไปขอตะไคร้คนแถวระเเวกบ้านนั้นหละครับ ผมกับพี่ชายไปด้วยกัน(ลูกพี่ลูกน้องครับ) ตอนนั้นน่าจะทุ่มสองทุ่มแล้วมั้ง จำไม่ได้จำได้เเค่มืดมาก
พี่ชายผมอาสาปั่นจักรยานและผมนั่งตรงคานด้านหน้าไป ขาปั่นไปก็ไม่มีอะไร พอกลับ ผมเห็นยายแก่หลังค่อมกำลังเดินก้มหน้าช้าๆ ผ่านตรงทางสามแพร่งแต่ตอนผมเห็นอะจักรยานก็ไกล้ถึงและเพราะพี่
ปั่นเร็วมาก และมันมืดมากด้วย ผมตะโกนพร้อมเอามือปิดตา เฮ้ย....ระวังชนคนนะ แล้วพี่ผมมันก็ถามว่า ใคร ใหนว่ะ ผมเปิดตามา จักรยาวิ่งทะลุตัวยายคคนนั้นเลยอ่ะ
เต็มๆ คือความรู้สึกตอนนั้น งง คืออารัย
กลับมาถึงบ้านพยายามเล่าและถามผู้ใหญ่ที่บ้าน ตอนนั้นทุกคนเงียบไม่มีคัยสนใจผมเลย ยิ่งงงไปใหญ่
ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเรามีเซ้น รึป่าวนะ แต่ถ้าจำไม่ผิดหลังจากนั้นก็จะเริ่ม ได้ยินเสียงเรียกชื่อ กลางวันนะ บางทีเล่นอยู่คนเดียวก็ได้ยินคนเรียก ติดกันหลายครั้งเลย จนต้องหยุดหันไปมองๆ หาอ่ะ แต่ก็ไม่เคยเห็นคัยซักที กลางคืนบางทีเราก็ไปดูหนัง กินข้าวบ้านลุง กว่าหนังจะจบบางทีก็ดึก พอลงบันไดบ้านลุงได้เเค่นั้นแหละ ป่าราบครับ วิ่งไม่คิดชีวิต ชั่วโมงนั้นผีเผอชนอย่างเดียวอ่ะ คือ มันจะรู้สึกหนาว เย็น ระเยือกทุกครั้งเลย และถ้าวันใหนเดินนะจะรู้สึกเหมือนคนเดินตาม
เวลาน่าจะผ่านไปอีกพักนึงแหละเราก็เริ่มโตขึ้นและ ตอนนั้นน่าจะมัธยมต้นแล้วมั้ง เรามาฝึกงานที่ กทมและอยู่กับแม่ คืนนึงเราฝันเห็นย่าเรา แต่ในฝันน้ำเสียงและการพูดไม่ใช่อ่ะ (ต้องบอกก่อนว่าบ้านย่าเราพูดพรวน) แต่คนในฝันอ่ะพูดไทย
ลักษณะตอนฝันนะ เค้านอนที่ที่นอน สายตาแข็งมากมองมาที่เราและถามว่า เมื่อใหร่จะกลับ (เพื่อนๆลองจินตนาการเสียงดุๆแข็งๆเอานะ) เรากตอบว่ายังไม่กลับก็อยู่กับอาไปสิ แล้วย่าเราคนในฝันก็พูดว่า กูไม่เอามันกูจะเอาเมิง สะดุ้งตื่นจำได้กลัวมาก จำๆๆ ติดถึงทุกวันนี้เลย แต่เราก็คิดว่าคงแค่ความฝัน
หลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาบ้านย่าที่สระบุรี ตกตอนดึกๆปวดเยี่ยว พลิกตัวมาเจอย่าทีไรขนลุกไม่กล้าลุกไปเยี่ยวซักที
เรื่องยังมีต่ออีกเยอะเลย แต่ 5 ทุ่มและขอนอนก่อนพรุ่งนี้ทำงานเช้าครับ พิมพ์ไปขนขาลุกไป....น้ำยังไม่ได้อาบเลย
ปอบยายแก่ข้างบ้าน
เรื่องที่ผมจะเขียนเป็นเรื่องเกี่ยวกับปอบครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนอายุ 7 ขวบ ตอนนี้ก็ 33 ปีแล้ว เรื่องราวต่างๆก็ยังวนเวียนกับผมอยู่เหมือนเดิม ไม่รู้เคยทำบุญอะไรร่วมกันมา
จริงๆที่อยากเอามาเเชร์ในพันทิพย์ เพราะอยากให้เพื่อนๆช่วยตอบหรือไขข้อข้องใจบางอย่างให้ที จะถามหรือจะเล่าก่อนดี เอาเป็นว่า เล่าไปถามไปแล้วกันนะครับ
เรื่องเริ่มจากตอนที่ผม 7 ขวบ ตัวผมเองพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็กครับ เลยไปอยู่กับปู่ย่าทีสระบุรี วันนั้นตอน 7 ขวบ พ่อแม่รวมถึงญาติพี่น้องที่ทำงานกันอยู่ กทม ก็กลับมาที่สระบุรี ตกตอนเย็นก็ทำกับข้าวกินกันผมรับอาสาไปเก็บตะใคร้จริงๆก็ไปขอตะไคร้คนแถวระเเวกบ้านนั้นหละครับ ผมกับพี่ชายไปด้วยกัน(ลูกพี่ลูกน้องครับ) ตอนนั้นน่าจะทุ่มสองทุ่มแล้วมั้ง จำไม่ได้จำได้เเค่มืดมาก
พี่ชายผมอาสาปั่นจักรยานและผมนั่งตรงคานด้านหน้าไป ขาปั่นไปก็ไม่มีอะไร พอกลับ ผมเห็นยายแก่หลังค่อมกำลังเดินก้มหน้าช้าๆ ผ่านตรงทางสามแพร่งแต่ตอนผมเห็นอะจักรยานก็ไกล้ถึงและเพราะพี่
กลับมาถึงบ้านพยายามเล่าและถามผู้ใหญ่ที่บ้าน ตอนนั้นทุกคนเงียบไม่มีคัยสนใจผมเลย ยิ่งงงไปใหญ่
ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเรามีเซ้น รึป่าวนะ แต่ถ้าจำไม่ผิดหลังจากนั้นก็จะเริ่ม ได้ยินเสียงเรียกชื่อ กลางวันนะ บางทีเล่นอยู่คนเดียวก็ได้ยินคนเรียก ติดกันหลายครั้งเลย จนต้องหยุดหันไปมองๆ หาอ่ะ แต่ก็ไม่เคยเห็นคัยซักที กลางคืนบางทีเราก็ไปดูหนัง กินข้าวบ้านลุง กว่าหนังจะจบบางทีก็ดึก พอลงบันไดบ้านลุงได้เเค่นั้นแหละ ป่าราบครับ วิ่งไม่คิดชีวิต ชั่วโมงนั้นผีเผอชนอย่างเดียวอ่ะ คือ มันจะรู้สึกหนาว เย็น ระเยือกทุกครั้งเลย และถ้าวันใหนเดินนะจะรู้สึกเหมือนคนเดินตาม
เวลาน่าจะผ่านไปอีกพักนึงแหละเราก็เริ่มโตขึ้นและ ตอนนั้นน่าจะมัธยมต้นแล้วมั้ง เรามาฝึกงานที่ กทมและอยู่กับแม่ คืนนึงเราฝันเห็นย่าเรา แต่ในฝันน้ำเสียงและการพูดไม่ใช่อ่ะ (ต้องบอกก่อนว่าบ้านย่าเราพูดพรวน) แต่คนในฝันอ่ะพูดไทย
ลักษณะตอนฝันนะ เค้านอนที่ที่นอน สายตาแข็งมากมองมาที่เราและถามว่า เมื่อใหร่จะกลับ (เพื่อนๆลองจินตนาการเสียงดุๆแข็งๆเอานะ) เรากตอบว่ายังไม่กลับก็อยู่กับอาไปสิ แล้วย่าเราคนในฝันก็พูดว่า กูไม่เอามันกูจะเอาเมิง สะดุ้งตื่นจำได้กลัวมาก จำๆๆ ติดถึงทุกวันนี้เลย แต่เราก็คิดว่าคงแค่ความฝัน
หลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาบ้านย่าที่สระบุรี ตกตอนดึกๆปวดเยี่ยว พลิกตัวมาเจอย่าทีไรขนลุกไม่กล้าลุกไปเยี่ยวซักที
เรื่องยังมีต่ออีกเยอะเลย แต่ 5 ทุ่มและขอนอนก่อนพรุ่งนี้ทำงานเช้าครับ พิมพ์ไปขนขาลุกไป....น้ำยังไม่ได้อาบเลย