เป็นการเขียนครั้งแรกนะครับ ผิดหรือตกหล่นอะไรไปขอโทษล่วงหน้านะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนคบกันมากว่า 6 ปี ช่วงปีที่ 6 ผมเริ่มห่างๆกะแฟน ผมไปทำงานต่างจังหวัดบวกกับต้องกลับไปดูพ่อกะย่าที่ไม่สบาย เวลาให้แฟนเลยน้อยลง แฟนผมเริ่มคุยกะคนอื่นโดยที่ผมไม่รู้นะครับ แต่ผมรู้สึกว่าเปลี่ยนไป แบบไม่ค่อยอยากคุยกะผม คุยน้อยคำ โทรไปก็ไม่ค่อยว่า บ่อยครั้งเจอสายซ้อน แต่ด้วยความที่ว่าแฟนทำงานค้าขายเลย ไม่ค่อยเอะใจ ช่วงสงกรานปี 59 ผมไปหาแม่ที่อุตรดิตย์ 5 วัน ขากลับก็แวะมาหาแฟนที่บ้านในจังหวัดนนทบุรี แฟนไม่ว่าง พยายามให้ผมกลับไปดูแลพ่อกะย่าต่อเลย ผมเริ่มสงสัยหนัก เลยเปิดประเด็นว่า "ตัวมีคนอื่นหรอ ทำไมไม่อยากจะอยู่ด้วยไม่อยากเจอ" แค่เท่านั้น ท่าทีก็เปลี่ยน อ่อนโยนเหมือนปิดบังอะไรไม่ให้ผมรู้ ด้วยความที่ผมใส่ใจกับแฟนผมมาก ผมจะค่อนข้างรู้สึกถึงความเปลี่ยนที่ไม่ได้ทำเพราะรัก แต่ทำเพราะกลัวความจริง พอช่วงเช้าแฟนผมต้องไปเปิดร้าน ด้วยความสงสัย ผมเริ่มเปิดเฟสดูซึ่งมีอยู่หลายคนที่เขาคุย แต่ดูๆแล้วคงเป็นลูกค้า ผมก็ไล่เช็คจนหมด แต่เหลือบไปเห็นไลน์ในPc ซึ่งผมพอเดารหัสได้ พอเข้าไปเท่านั้นแหละ ข้อความล่าสุด ทำผมลุกขึ้นล้มทั้งยืน เขาคุยกะคนที่มาคอยรับของไปส่งให้ลูกค้าที่ร้าน คุยกันแบบหวานฉ่ำ คุยกันแบบที่ผู้ชายอย่างผมอ่านจนน้ำตาทะลัก ซึ้งผมก็รู้จักนิดหน่อย ผู้ชายคนนี้มันมีลูกสาว แต่งงานแล้ว อยู่กะภรรยา ผมก็เลยเอาไลน์แฟนผมพิมไปเลยว่า "พี่คุยกับแฟนผมไม พี่มีลูกมีเมียแล้วทำแบบนี้ทำไม" ผู้ชายตอบมา "พูดอะไร เป็นอะไร " เหมื่อนไม่รู้ตัว ผมพิมต่อว่า "ผมเข้าไลน์แฟนผมมาคุย ทำแบบนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายนี้หว่า" อารมผมเริ่มมา ผู้ชายเลยรีบพิมมาว่า " ไม่รู้ว่ามีแฟนแล้ว โอเค จบๆ " ผมก็เลยโทรหาแฟน แฟนผมตกใจ ทำงานแทบไม่ได้ พอกลับมาก็มีปากเสียงกันหนัก เขาทั้งลบทั้งบล็อกโซเชียลทั้งหมดของผมจากเขา ผมตัดสินใจออกมา ได้อาทิตย์กว่าๆ ก็พยายามดึ่งดัน ให้เขากลับมาด้วยความรักที่ยังมีล้นอยู่ แต่ผู้ชายคนนั้นยังไม่ยอมแอบเมียกะลูกตัวเองโทรมาคุยกะแฟนผมอยู่ไม่หยุด จนผมแทบไม่มีทางกลับไป ใช้เวลาอยู่ 3เดือน อาการผมที่แทบปางตายเริ่มดีขึ้น ก็พอติดต่อแฟนได้บ้าง พยายามให้แฟนคิดให้ได้ จนผมเริ่มเข้าไปปั่นหัวภรรยาของผู้ชายได้สำเร็จ ติดต่อทางเฟส แลกเบอร์แจ้งข่าวกัน บอกได้ว่าภรรยาเขานิสัยดีมากใจเย็น เชื่อมั่นสามีว่าจะกลับมา ผมเองก็รู้สึกผิดนะที่ทำให้เขาทะเลาะกัน
แต่ถ้าไม่ทำผมก็แย่ แฟนผมก็หลงหัวปักหัวตำ ไม่รู้ไปโดนของเขมรคุณสัยไรมา แทบเกรียจผมที่ทำแบบนั้นไป ใช้เวลาจนมาถึง ปี60 เดือน มิ.ย. ผู้ชายกะภรรยาว่างแผนไปทำงานต่างประเทศกันแล้ว โดนผู้ชายไม่บอกแฟนผมแล้วก็หยีไปต่างประเทศกะภรรยาเดิม โดยทิ้งทุกอย่าง ไว้แค่ความโง่ของแฟนผม แฟนผมเสียใจร้องไห้ฟูมฟาย จนผมต้องรีบกลับมาดูแล ใช้เวลาได้2อาทิตย์ จนเริ่มดี ผมเลยตัดสินใจถามว่า "เราจะกลับมาเหมือนเดิมได้หรือยัง" แฟนก็เหมือนจะโอเค แต่พอเริ่มได้แค่2อาทิตย์ ความรู้สึกที่ผมได้รับกลับเหมือนแค่เพื่อนคลายเหงา คนที่คอยดูแลเวลาเขาไม่เหลือใคร ผมทนอยู่ได้2อาทิตย์ ก็เลยตัดสินใจถาม " ตัวยังรู้สึกรักเค้าไหม" คำตอบที่ได้จากเธอคือ "ไม่ได้รังเกรียจแกเลย แต่ตอนนี้เค้ายังไม่รู้สึกเหมือนเดิม ให้เวลาเค้าได้ไหม" ผมให้เวลาเธอเหมือนเดิม ทำอาหารให้เธอเหมือนเมื่อก่อน เธอก็พูดบ่อยๆว่า "แกดีกะเค้าตลอด แต่เค้ายังไม่เหมือนเดิมไม่รู้เป็นอะไร " ผมเองก็มีอารมเสียบ้าง มีเก็บมาเสียใจ บางที่นึกว่าตัวผมเองจะเป็นบ้าไปแล้ว นี้ก็จะสิ้นเดือน ล่ะ ผมก็ยังรู้สึกแย่อยู่เลย ผมไม่เคยโกรธเลยนะ เพราะคิดว่าผมผิดที่ไม่มีเวลาให้แฟนเลย ผมไม่ค่อยชอบจำเรื่องที่ทำให้เราไม่มีความสุข ผมเลยยังเก็บแต่ความรักไว้ มันก็เลยยังเป็นความรักอยู่ แต่กะแฟนผม เธอเป็นอะไรก็ไม่รู้ เริ่มอยากห่างๆผม บางทีก็บอกว่า กลัวผมจะแก้แค้นคืน บางครั้งสายตาเค้าเหมือนจะกลัวผมแก้แค้น แต่ผมก็บอกเธอตลอดว่าถ้าจะทำจริง คงทำไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ที่กลับมาก็เพราะมันยังเป็นความรัก เวลา6ปีนี้ ผมไม่ได้ใช้เวลาแค่ปีเดียวลืมนะ ผมรักจริงๆและไม่ได้เข้ามาแก้แค้นหรอก เชื่อใจคนที่เคยรักตัวมากๆไม่ได้เลยหรอ แฟนผมก็ปล่อยโห ขอโทษๆ ให้เวลาเค้าหน่อยนะ เหอะๆ แค่ปีเดียวไมเป็นถึงแบบนี้ ผม6ปีลืมหมดเลยหรอ .....
เข้าหัวข้าเลยครับ ที่แฟนผมยังรู้สึกไม่เหมือนเดิมนี้ แฟนผมเขากลัวผมแก้แค้นใช่ไหม หรือ เพราะโกรธที่ไปคุยกะภรรยาของผู้ชายจนพากันไปต่างประเทศ หรื่อเพราะอะไร ช่วยผมที่ครับ แฟนผม30+ ผม 26ครับ รักนี้รักครั้งแรกผมครับแบบคบกันนานเกินปีนะ
หากคนที่เลิกเราไป กลับมาแล้วบอกว่ายังรู้สึกไม่เหมือน
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนคบกันมากว่า 6 ปี ช่วงปีที่ 6 ผมเริ่มห่างๆกะแฟน ผมไปทำงานต่างจังหวัดบวกกับต้องกลับไปดูพ่อกะย่าที่ไม่สบาย เวลาให้แฟนเลยน้อยลง แฟนผมเริ่มคุยกะคนอื่นโดยที่ผมไม่รู้นะครับ แต่ผมรู้สึกว่าเปลี่ยนไป แบบไม่ค่อยอยากคุยกะผม คุยน้อยคำ โทรไปก็ไม่ค่อยว่า บ่อยครั้งเจอสายซ้อน แต่ด้วยความที่ว่าแฟนทำงานค้าขายเลย ไม่ค่อยเอะใจ ช่วงสงกรานปี 59 ผมไปหาแม่ที่อุตรดิตย์ 5 วัน ขากลับก็แวะมาหาแฟนที่บ้านในจังหวัดนนทบุรี แฟนไม่ว่าง พยายามให้ผมกลับไปดูแลพ่อกะย่าต่อเลย ผมเริ่มสงสัยหนัก เลยเปิดประเด็นว่า "ตัวมีคนอื่นหรอ ทำไมไม่อยากจะอยู่ด้วยไม่อยากเจอ" แค่เท่านั้น ท่าทีก็เปลี่ยน อ่อนโยนเหมือนปิดบังอะไรไม่ให้ผมรู้ ด้วยความที่ผมใส่ใจกับแฟนผมมาก ผมจะค่อนข้างรู้สึกถึงความเปลี่ยนที่ไม่ได้ทำเพราะรัก แต่ทำเพราะกลัวความจริง พอช่วงเช้าแฟนผมต้องไปเปิดร้าน ด้วยความสงสัย ผมเริ่มเปิดเฟสดูซึ่งมีอยู่หลายคนที่เขาคุย แต่ดูๆแล้วคงเป็นลูกค้า ผมก็ไล่เช็คจนหมด แต่เหลือบไปเห็นไลน์ในPc ซึ่งผมพอเดารหัสได้ พอเข้าไปเท่านั้นแหละ ข้อความล่าสุด ทำผมลุกขึ้นล้มทั้งยืน เขาคุยกะคนที่มาคอยรับของไปส่งให้ลูกค้าที่ร้าน คุยกันแบบหวานฉ่ำ คุยกันแบบที่ผู้ชายอย่างผมอ่านจนน้ำตาทะลัก ซึ้งผมก็รู้จักนิดหน่อย ผู้ชายคนนี้มันมีลูกสาว แต่งงานแล้ว อยู่กะภรรยา ผมก็เลยเอาไลน์แฟนผมพิมไปเลยว่า "พี่คุยกับแฟนผมไม พี่มีลูกมีเมียแล้วทำแบบนี้ทำไม" ผู้ชายตอบมา "พูดอะไร เป็นอะไร " เหมื่อนไม่รู้ตัว ผมพิมต่อว่า "ผมเข้าไลน์แฟนผมมาคุย ทำแบบนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายนี้หว่า" อารมผมเริ่มมา ผู้ชายเลยรีบพิมมาว่า " ไม่รู้ว่ามีแฟนแล้ว โอเค จบๆ " ผมก็เลยโทรหาแฟน แฟนผมตกใจ ทำงานแทบไม่ได้ พอกลับมาก็มีปากเสียงกันหนัก เขาทั้งลบทั้งบล็อกโซเชียลทั้งหมดของผมจากเขา ผมตัดสินใจออกมา ได้อาทิตย์กว่าๆ ก็พยายามดึ่งดัน ให้เขากลับมาด้วยความรักที่ยังมีล้นอยู่ แต่ผู้ชายคนนั้นยังไม่ยอมแอบเมียกะลูกตัวเองโทรมาคุยกะแฟนผมอยู่ไม่หยุด จนผมแทบไม่มีทางกลับไป ใช้เวลาอยู่ 3เดือน อาการผมที่แทบปางตายเริ่มดีขึ้น ก็พอติดต่อแฟนได้บ้าง พยายามให้แฟนคิดให้ได้ จนผมเริ่มเข้าไปปั่นหัวภรรยาของผู้ชายได้สำเร็จ ติดต่อทางเฟส แลกเบอร์แจ้งข่าวกัน บอกได้ว่าภรรยาเขานิสัยดีมากใจเย็น เชื่อมั่นสามีว่าจะกลับมา ผมเองก็รู้สึกผิดนะที่ทำให้เขาทะเลาะกัน
แต่ถ้าไม่ทำผมก็แย่ แฟนผมก็หลงหัวปักหัวตำ ไม่รู้ไปโดนของเขมรคุณสัยไรมา แทบเกรียจผมที่ทำแบบนั้นไป ใช้เวลาจนมาถึง ปี60 เดือน มิ.ย. ผู้ชายกะภรรยาว่างแผนไปทำงานต่างประเทศกันแล้ว โดนผู้ชายไม่บอกแฟนผมแล้วก็หยีไปต่างประเทศกะภรรยาเดิม โดยทิ้งทุกอย่าง ไว้แค่ความโง่ของแฟนผม แฟนผมเสียใจร้องไห้ฟูมฟาย จนผมต้องรีบกลับมาดูแล ใช้เวลาได้2อาทิตย์ จนเริ่มดี ผมเลยตัดสินใจถามว่า "เราจะกลับมาเหมือนเดิมได้หรือยัง" แฟนก็เหมือนจะโอเค แต่พอเริ่มได้แค่2อาทิตย์ ความรู้สึกที่ผมได้รับกลับเหมือนแค่เพื่อนคลายเหงา คนที่คอยดูแลเวลาเขาไม่เหลือใคร ผมทนอยู่ได้2อาทิตย์ ก็เลยตัดสินใจถาม " ตัวยังรู้สึกรักเค้าไหม" คำตอบที่ได้จากเธอคือ "ไม่ได้รังเกรียจแกเลย แต่ตอนนี้เค้ายังไม่รู้สึกเหมือนเดิม ให้เวลาเค้าได้ไหม" ผมให้เวลาเธอเหมือนเดิม ทำอาหารให้เธอเหมือนเมื่อก่อน เธอก็พูดบ่อยๆว่า "แกดีกะเค้าตลอด แต่เค้ายังไม่เหมือนเดิมไม่รู้เป็นอะไร " ผมเองก็มีอารมเสียบ้าง มีเก็บมาเสียใจ บางที่นึกว่าตัวผมเองจะเป็นบ้าไปแล้ว นี้ก็จะสิ้นเดือน ล่ะ ผมก็ยังรู้สึกแย่อยู่เลย ผมไม่เคยโกรธเลยนะ เพราะคิดว่าผมผิดที่ไม่มีเวลาให้แฟนเลย ผมไม่ค่อยชอบจำเรื่องที่ทำให้เราไม่มีความสุข ผมเลยยังเก็บแต่ความรักไว้ มันก็เลยยังเป็นความรักอยู่ แต่กะแฟนผม เธอเป็นอะไรก็ไม่รู้ เริ่มอยากห่างๆผม บางทีก็บอกว่า กลัวผมจะแก้แค้นคืน บางครั้งสายตาเค้าเหมือนจะกลัวผมแก้แค้น แต่ผมก็บอกเธอตลอดว่าถ้าจะทำจริง คงทำไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ที่กลับมาก็เพราะมันยังเป็นความรัก เวลา6ปีนี้ ผมไม่ได้ใช้เวลาแค่ปีเดียวลืมนะ ผมรักจริงๆและไม่ได้เข้ามาแก้แค้นหรอก เชื่อใจคนที่เคยรักตัวมากๆไม่ได้เลยหรอ แฟนผมก็ปล่อยโห ขอโทษๆ ให้เวลาเค้าหน่อยนะ เหอะๆ แค่ปีเดียวไมเป็นถึงแบบนี้ ผม6ปีลืมหมดเลยหรอ .....
เข้าหัวข้าเลยครับ ที่แฟนผมยังรู้สึกไม่เหมือนเดิมนี้ แฟนผมเขากลัวผมแก้แค้นใช่ไหม หรือ เพราะโกรธที่ไปคุยกะภรรยาของผู้ชายจนพากันไปต่างประเทศ หรื่อเพราะอะไร ช่วยผมที่ครับ แฟนผม30+ ผม 26ครับ รักนี้รักครั้งแรกผมครับแบบคบกันนานเกินปีนะ