เอาแบบสั้นๆนะ เราถูกพ่อแม่ตัดอนาคต ไม่ยอมส่งไห้เรียนเพราะเกรดตอนปี 1 ไม่สวย ส่งเรียนไปก็ไร้ค่า
ทุกวันนี้ทำงานไปเรียนไป ก็โดนดูถูกว่าทำงานแล้วได้เงินน้อย เอ้า ก็นี่วุติ ปวช อะค่ะ เอาไรมาเยอะ
เค้าก้อจะเอาไปเทียบกะลุกคนข้างบ้าน เรียนจบละ เงินเดือน เยอะมาก เรานี่ขี้หมูขี้หมาไปเลย
ทุกวันทุกเวลา ถ้าฟ้ามืด แล้วไม่อยู่ในบ้าน เค้าก็จะโทมาตาม กลับบ้านได้แล้ว กลับเดี๋ยวนี้ กลับเดี๋ยวนี้
ไม่ว่าจะทำอะไร สำคัญแค่ไหน ถ้าไม่ยอมกลับ ก็จะกลายเป็นอิเลว แม่อยุ่บ้านคนเดียว ไม่คิดจะสนใจไม่เคยเป้นห่วงแม่เลยใช่มั้ย
วันๆสนใจแต่เรื่องไร้สาระ แม่รออยู่บ้าน ทำกับข้าวไว้ไห้กิน บลาๆ แค่เราอยากไปเดินเล่นหลังเลิกงาน อยากไปเดินตลาดกลาคืน
หรือไปเมากับเพื่อนๆ เราก็จะเลวไปในทันที
โทสับแม่ก้อจะจิกทุกๆ 10 นาที จนแทบไม่อยากรับสาย
อยู่บ้านเค้าก็จะใช้อย่างกะทาสคนนึงที่ต้องทำตามคำสั่ง เดี๋ยวนั้น เห็นเรานอนเล่นโทสับ เล่นเกมบ้าง
ไร้สาระ ไปล้างจานเดี๋ยวนี้ ไปกวาดบ้าน ไปเก็บห้อง ทุกอย่าง ถ้าไม่ทำ ก็จะโดนด่าอีก สารพัดคำด่าที่ทำไห้เสียความรู้สึกได้
เช่น เที่ยงๆจะมีสมาคมเค้ามากินข้าวเที่ยงที่บ้าน มาทีจานแทบหมดบ้าน กินเสร็จเค้าก็เรียกเราไปเก็บแล้วไปล้างจาน กองใหญ่ๆมหึมา
เราก็ล้างบ้างไม่ล้างบ้าง เบื่อ แบบนี้ทุกวัน พากันมากินแล้วเราก็ล้างเสร้จต้องออกไปหากินเอาเอง
หลังสี่ทุ่ม ถ้าไม่เงียบก้อจะมาเคาะห้องด่า ว่าไม่ยอมนอน ตื่นสายไม่ได้ ต้องตื่นแต่เช้าไม่ได้ไปไหนก้อต้องตื่นขึ้นมา เพื่อ ?
เคยทะเลาะกะเค้าไปครั้งนึง เพราะเล่นเกมยันตี 4 แล้วเค้าทุบประตูแทบพังบอกว่าแม่มันแย่เองที่สอนลูกมาไห้เป้นคนแบบนี้
ถือว่าเป็นรางวัลชีวิตที่เลี้ยงลูกมาเป็นคนแบบนี้ อีกเยอะแยะ ที่จะทำไห้เค้าดีได้ จนเราต้องเก็บของออกไปนอนบ้านเพื่อน ประมาน 2 วัน
พี่ชายก้อโทมาตามกลับบ้าน ก็เลยกลับ
หลายๆอย่างที่เค้าพยามแอนตี้สิ่งที่เราเป็น คอยด่าคอยว่า คอยบั่นทอนกำลังใจ แล้วเอาความเป็นห่วงของแม่มาเป้นข้อผูกมัดว่าเห้ย เทอทำสิ่งที่เทออยากทำไม่ได้นะ แม่เป็นห่วง เทอต้องทำแบบนี้ๆๆๆๆพูดแบบนี้ๆๆๆๆได้เท่านั้น เราเคยไปงานบวชญาติที่ ตจว แล้วเราไปซื้อไอติม กัดได้คำแรก ยายเดินมา ไห้ไปถือหาบเงินหาบทอง เราบอกกินไอติมอยู่ ยายบอกเอาไปทิ้งเลยไม่ได้ไปเดี๋ยวนี้ เราก็ปรี้ดสิ คนอื่นยืนว่างๆไม่ใช้ พอเถียงไปก็โดนยายด่า แม่เดินมาบอกทำไมเป้นคนแบบนี้นิสัยไม่ดี ไม่รู้ักเด็กจักผู้ใหญ่ เราเลยแบบ แล้วเรามาเป็นแขกเนี่ยไม่บอกล่วงหน้าอีก จะรู้มั้ย
พูดถึงเรื่อบอกล่วงหนา เวลาแม่เราอะ จะทำไร เค้าจะต้องเดี๋ยวนั้น เวลานั้น แปปไม่ได้ บางทีเค้าจะไปทำธุระ เราบอกได้พาไปได้จะไปกี่โมงล่ะ เค้าจะมีแค่ 2 คำ เช้ากับบ่าย ถ้าเราถามว่า กี่โมงเค้าจะด่าเราทันที ทำไมต้อมากำหนดไห้เค้า ที่อยากรู้คือจะเตรียมตัว แต่เค้าไม่เคย ถ้าถามก้อเป็นเรื่องอีก สิ่งที่ต้องทำคือ ถ้าเค้าบอกว่าเช้า ต้องตื่นแต่เช้าแต่งตัวรอไห้เสรจภายใน 8 โมง แล้วเค้าจะไปกี่โมงเดียวมาเรียกเอง เหมือนกัน บอกว่าบ่ายก้อต้องเตรียมตัวไห้เสรจพร้อมสตารทรถ หลังเที่ยงไป ต้องสแตนบายรอ คือเพื่อ ?
และอีกเยอะแยะอะ นี่กะแบบสั้นๆนะคะ แต่ตอนนี้มันพิมพ์ด้วยอารมนอยด์ๆ ด้วยแหละค่ะ คำไหนพิมผิดถูกขออภัยนะคะ แค่อยาการะบายจริงๆ
เบื่อไม่อยากอยู่ไกล้ๆไม่อยากคุยกับพ่อแม่
ทุกวันนี้ทำงานไปเรียนไป ก็โดนดูถูกว่าทำงานแล้วได้เงินน้อย เอ้า ก็นี่วุติ ปวช อะค่ะ เอาไรมาเยอะ
เค้าก้อจะเอาไปเทียบกะลุกคนข้างบ้าน เรียนจบละ เงินเดือน เยอะมาก เรานี่ขี้หมูขี้หมาไปเลย
ทุกวันทุกเวลา ถ้าฟ้ามืด แล้วไม่อยู่ในบ้าน เค้าก็จะโทมาตาม กลับบ้านได้แล้ว กลับเดี๋ยวนี้ กลับเดี๋ยวนี้
ไม่ว่าจะทำอะไร สำคัญแค่ไหน ถ้าไม่ยอมกลับ ก็จะกลายเป็นอิเลว แม่อยุ่บ้านคนเดียว ไม่คิดจะสนใจไม่เคยเป้นห่วงแม่เลยใช่มั้ย
วันๆสนใจแต่เรื่องไร้สาระ แม่รออยู่บ้าน ทำกับข้าวไว้ไห้กิน บลาๆ แค่เราอยากไปเดินเล่นหลังเลิกงาน อยากไปเดินตลาดกลาคืน
หรือไปเมากับเพื่อนๆ เราก็จะเลวไปในทันที
โทสับแม่ก้อจะจิกทุกๆ 10 นาที จนแทบไม่อยากรับสาย
อยู่บ้านเค้าก็จะใช้อย่างกะทาสคนนึงที่ต้องทำตามคำสั่ง เดี๋ยวนั้น เห็นเรานอนเล่นโทสับ เล่นเกมบ้าง
ไร้สาระ ไปล้างจานเดี๋ยวนี้ ไปกวาดบ้าน ไปเก็บห้อง ทุกอย่าง ถ้าไม่ทำ ก็จะโดนด่าอีก สารพัดคำด่าที่ทำไห้เสียความรู้สึกได้
เช่น เที่ยงๆจะมีสมาคมเค้ามากินข้าวเที่ยงที่บ้าน มาทีจานแทบหมดบ้าน กินเสร็จเค้าก็เรียกเราไปเก็บแล้วไปล้างจาน กองใหญ่ๆมหึมา
เราก็ล้างบ้างไม่ล้างบ้าง เบื่อ แบบนี้ทุกวัน พากันมากินแล้วเราก็ล้างเสร้จต้องออกไปหากินเอาเอง
หลังสี่ทุ่ม ถ้าไม่เงียบก้อจะมาเคาะห้องด่า ว่าไม่ยอมนอน ตื่นสายไม่ได้ ต้องตื่นแต่เช้าไม่ได้ไปไหนก้อต้องตื่นขึ้นมา เพื่อ ?
เคยทะเลาะกะเค้าไปครั้งนึง เพราะเล่นเกมยันตี 4 แล้วเค้าทุบประตูแทบพังบอกว่าแม่มันแย่เองที่สอนลูกมาไห้เป้นคนแบบนี้
ถือว่าเป็นรางวัลชีวิตที่เลี้ยงลูกมาเป็นคนแบบนี้ อีกเยอะแยะ ที่จะทำไห้เค้าดีได้ จนเราต้องเก็บของออกไปนอนบ้านเพื่อน ประมาน 2 วัน
พี่ชายก้อโทมาตามกลับบ้าน ก็เลยกลับ
หลายๆอย่างที่เค้าพยามแอนตี้สิ่งที่เราเป็น คอยด่าคอยว่า คอยบั่นทอนกำลังใจ แล้วเอาความเป็นห่วงของแม่มาเป้นข้อผูกมัดว่าเห้ย เทอทำสิ่งที่เทออยากทำไม่ได้นะ แม่เป็นห่วง เทอต้องทำแบบนี้ๆๆๆๆพูดแบบนี้ๆๆๆๆได้เท่านั้น เราเคยไปงานบวชญาติที่ ตจว แล้วเราไปซื้อไอติม กัดได้คำแรก ยายเดินมา ไห้ไปถือหาบเงินหาบทอง เราบอกกินไอติมอยู่ ยายบอกเอาไปทิ้งเลยไม่ได้ไปเดี๋ยวนี้ เราก็ปรี้ดสิ คนอื่นยืนว่างๆไม่ใช้ พอเถียงไปก็โดนยายด่า แม่เดินมาบอกทำไมเป้นคนแบบนี้นิสัยไม่ดี ไม่รู้ักเด็กจักผู้ใหญ่ เราเลยแบบ แล้วเรามาเป็นแขกเนี่ยไม่บอกล่วงหน้าอีก จะรู้มั้ย
พูดถึงเรื่อบอกล่วงหนา เวลาแม่เราอะ จะทำไร เค้าจะต้องเดี๋ยวนั้น เวลานั้น แปปไม่ได้ บางทีเค้าจะไปทำธุระ เราบอกได้พาไปได้จะไปกี่โมงล่ะ เค้าจะมีแค่ 2 คำ เช้ากับบ่าย ถ้าเราถามว่า กี่โมงเค้าจะด่าเราทันที ทำไมต้อมากำหนดไห้เค้า ที่อยากรู้คือจะเตรียมตัว แต่เค้าไม่เคย ถ้าถามก้อเป็นเรื่องอีก สิ่งที่ต้องทำคือ ถ้าเค้าบอกว่าเช้า ต้องตื่นแต่เช้าแต่งตัวรอไห้เสรจภายใน 8 โมง แล้วเค้าจะไปกี่โมงเดียวมาเรียกเอง เหมือนกัน บอกว่าบ่ายก้อต้องเตรียมตัวไห้เสรจพร้อมสตารทรถ หลังเที่ยงไป ต้องสแตนบายรอ คือเพื่อ ?
และอีกเยอะแยะอะ นี่กะแบบสั้นๆนะคะ แต่ตอนนี้มันพิมพ์ด้วยอารมนอยด์ๆ ด้วยแหละค่ะ คำไหนพิมผิดถูกขออภัยนะคะ แค่อยาการะบายจริงๆ