มันก็จริงที่เวลาที่เราคุยแชทกับใครที่เราชอบ
เราก็จะไม่ปล่อยให้เขาคอย
เราแทบไม่ออกจากช่องแชทเพื่อไปหน้าจออื่นด้วยซ้ำ
เดี๋ยวพอเขาส่งมาแล้วมันไม่ขึ้นว่า "อ่าน"
เขาจะคิดว่าเราไม่ตั้งใจคุยกับเขา
ดังนั้นเราให้ความสำคัญกับเขาด้วยการทำวิธีการต่างๆเพื่อให้เขาคิดว่าเขาสำคัญ


มองมุมกลับปรับมุมมอง มามองกลับกัน
เคยมั้ยเวลาคุยๆกับเขาแล้วเขาหายไป
แต่ทำไมfbยังออน  มือถืออยู่ในมือทำไมไม่ตอบ
ทำไมเราแชทไป ไม่ตอบเรา แต่ไปตอบคอมเม้นท์ในfb
ดีไม่ดีคอมเม้นท์ในfbมาหลังกว่าที่เราแชทซะอีก


มันก็น่าน้อยใจนะ ที่เขาไม่เห็นความสำคัญของเรา
ต่อให้คบกันนานแค่ใหน ความใส่ใจก็เป็นเรื่องสำคัญอยู่ดี
ยิ่งคบนาน ยิ่งต้องรักษากันไว้ดีๆ เพราะความหวือหวา ตื่นเต้น เหมือนตอนแรกคบก็จืดจางแล้ว
ใครๆอยากจะเป็นคนสำคัญของใครสักคน
แต่ทำไมอยู่ๆไปกลับรู้สึกว่ายิ่งอยู่คุณค่าที่เขาให้ยิ่งเล็กลง

เคยฟังเรื่องนิทานก้อนหินจากฌอน บูรณะหิรัญ
ก้อนหินเก่าๆก้อนนึง  ตั้งไว้ที่ตลาด   ถูกตีราคาอยู่ที่ 20.-
ก้อนหินเก่าๆก้อนเดิม  เอามาตั้งไว้ที่พิพิธภัณฑ์  ถูกตีราคาอยู่ที่ 20,000.-
ก้อนหินเก่าๆก้อนนั้น   เอามาตั้งไว้ที่ร้านสะสมของเก่า   ถูกตีราคาอยู่ที่  200,000.-

คิดไว้เลยว่า เรามีค่าเสมอ ถ้าเราอยู่ถูกที่ คิดเอาเองแล้วกันว่าเราจะวางตัวเองไว้ที่ตลาด หรือที่ที่คนอื่นเห็นว่าเรามีค่ากว่า