อันนี้เราเข้าใจนะ เราเป็นแบบพูดไม่รู้เรื่องเลยด้วยนะ แบบตอนออกไปพรีเซ้นต์อะไรนี่มือไม้สั่น ตัวเองอ่ะเข้าใจนะว่าจะอธิบายอะไรแต่พอตอนพูดออกมายังรู้ตัวเลยว่าพูดอะไรออกไปก็ไม่รู้

เราว่าทางแก้ของเราคือต้องมีความมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองพูด รู้ว่าเราจะพูดอะไร กำลังพูดอะไรอยู่ ทีนี้ ทำไงให้เรามั่นใจล่ะ เราไม่รู้ว่าเวิร์คสำหรับคนอื่นรึเปล่านะ แต่มันพอช่วยเราให้ถูๆไถๆไปได้อ่ะ อย่างแรกคือมองคนฟังให้เป็นมันฝรั่ง ตอนพรีเซ้นต์ eye contact สำคัญมาก แต่ถ้าเรามองคนแล้วตื่นเต้น คิดว่าพวกมันเป็นมันฝรั่งเอา เวลามองก็คิดว่ากะลังมองมันฝรั่ง พูดกะมันฝรั่งอยู่

อีกอย่างคือ ต้องมั่นในสิ่งที่เรากำลังพูด ถ้าเรามั่นใจว่าเราพูดถูกแน่ๆ เราจะลดความตื่นเต้นได้ส่วนนึง ถ้าเราจำลำดับสิ่งที่เราพูดไม่ได้ หรือว่ากลัวจำไม่ได้ว่าพูดถึงไหนแล้ว ให้ทำ flash card หรือว่าจดโน้ตเป็นข้อๆไว้ ถ้ากลัวจำพวกตัวเลขไม่ได้ก็จดไว้ด้วย ถ้ายังกลัวว่าดูหัวข้อแล้วจำไม่ได้ว่าไปหัวข้อไหนแล้ว ทำสีแต่ละหัวข้อให้มันอ่านง่ายๆไปเลย เขียนเป็นหัวข้อไปนะ อย่าเขียนเป็นบท ไม่งั้นเราจะถืออ่านโดยไม่รู้ตัวเลย

อีกอย่างก็ทำแบบที่คห.1 บอกอ่ะซ้อมพูด ซ้อมใช้โน้ต ถือโน้ตเอา

แล้วก็วิธีที่เราใช้ก่อนหน้าจะพรีเซ้นต์นานๆเลยคือ ตีซี้กะพวกในห้องเข้าไว้ สนิทกับบางคนก็ได้ หรือถ้าจะให้ดี สนิทกะทั้งห้องเลยก็ดี ไม่จำเป็นต้องสนิทแบบเพื่อนสนิทนะ เอาแบบพอคุยกะเค้าได้โดยที่ไม่อึดอัดอะไรแบบนั้นอ่ะ เรารู้สึกว่าถ้าเราสนิทกะคนในห้อง การพรีเซ้นต์เราจะกลายเป็นเรื่องสนุกๆ ขำๆไปซะมากกว่ากลัวอ่ะ เพราะเราชอบกลัวว่าคนอื่นจะคิดกะเราไม่ดี ประมาณว่า พรีเซ้นต์อะไร ห่วยแตก ฟังไม่รู้เรื่องอะไรแบบนั้น เพราะเราไม่สนิทกะเค้า เราเลยตื่นเต้น ถ้าเราพอรู้จัก พอสนิทด้วย มันจะง่ายขึ้นอ่ะ ก็เหมือนตุยให้เพื่อนฟัง แทนที่จะเป็นคุยให้คนแปลกหน้าฟังอ่ะ

หวังว่าจะช่วยนะ เหะๆ

เพิ่มนิดนึง ตอนนี้เรากำลังแก้ปัญหาเรื่องนี้อยู่ด้วยแหละ ค่อยๆแก้มานานมากๆแล้วล่ะ เราแก้ด้วยการพุ่งเข้าชนอ่ะ บังคับตัวเอง ลงวิชาอะไรที่มันต้องมีพรีเซ้นต์ ต้องมีงานกลุ่ม อะไรแบบนั้นเพื่อเป็นการบังคับตัวเองไม่ให้หนีปัญหาเรื่องนี้เลยอ่ะ โอเค มันอาจจะเสี่ยงเพราะไหนจะเกรด ไหนจะงาน แต่ว่าสำหรับเรามันก็คุ้มอ่ะ โดยเฉพาะถ้าไปตอนทำงานแล้ว แล้วยังพรีเซ้นต์ดีๆไม่ได้นี่ก็คงแย่อ่ะ ตอนทำมันก็เครียด ใช่ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เราค่อยๆแก้ปัญหาได้อ่ะ