ปิดตาซ่อนหายยยยยยย..!!!!
เมื่อปี2540 เราไปงานศพของรุ่นพี่คนหนึ่งที่ชลบุรี และบ้านที่เราไปพักนั้นเป็นบ้านเก่าของญาติผู้ใหญ่ที่ผู้ตายให้ความเคารพนับถือ เป็นบ้านที่หลังค่อนข้างใหญ่มีซอกหลืบมุมต่างๆ มีห้องหลายห้อง ซึ่งมีคนดูแลบ้านแต่ว่าไม่มีใครมาอยู่ ครั้งแรกที่เหยียบย่างเข้าไปก็รู้สึกได้ถึงความแปลก เย็นยะเยือกสะท้านเข้ามาในกายลึกเข้าไปในความรู้สึก แต่ก็ไม่ได้หวาดกลัวอะไรนัก พวกเรา5คนที่นัดกันไปร่วมงานศพก็พักรวมกันห้องหนึ่ง3คน อีกห้องก็นอน2คน แล้วก็ยังมีญาติของผู้ตายที่มากับครอบครัวมีเด็ก4-5ขวบ2คนมาด้วยก็นอนอีกห้องหนึ่ง งานศพผ่านไปคืนแรกก็ไม่มีอะไร
ผ่านไปคืนที่2 ช่วงกลางดึก เราปวดฉี่ จึงลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำที่ชั้นล่างเพราะบ้านเก่าหลังนี้มีแต่ห้องน้ำที่อยู่ชั้นล่างเท่านั้น ตอนเดินลงบันไดเราก็เห็นว่ามีคนเดินเลี้ยวลงบันไดแวบหนึ่ง ก็คิดว่าคงจะเป็นครอบครัวที่พาเด็กมาด้วยเค้าคงจะมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน แต่พอลงมาถึงชั้นล่างก็เห็นว่าไฟห้องน้ำยังปิดอยู่ และชั้นล่างก็ไม่มีใครด้วย ทุกอย่างเงียบสนิท เราฉี่เสร็จแล้วก็ปิดไฟแล้วออกจากห้องน้ำเดินขึ้นบันไดจะกลับไปห้องนอน พอขึ้นบันไดเลี้ยวขึ้นชั้นบนปุ๊บ ได้ยินเสียงปิดประตูแต่ก็ไม่ได้ดังมากนัก..แอ๊ดดดด..กึกกก..!!!..แต่นึกขึ้นได้ว่าชั้นล่างไม่มีใครอยู่นี่นา หรือว่าผีบ้านผีเรือนเขามาทักทายล่ะมั้ง ก็เลยนึกในใจว่า ขอโทษด้วยนะจ้ะถ้าหากเผลอมารบกวน แค่ขอมาพักชั่วคราวเพื่อมาร่วมงานศพเท่านั้นเอง..แล้วเราก็เดินเข้าห้องไปนอนต่อ
ถึงตอนเช้าก็ไม่มีใครแสดงอาการผิดปกติอะไร พอเราลงไปอาบน้ำที่ห้องน้ำชั้นล่าง อาบเสร็จก็ลองเดินเลี้ยวเข้าไปในช่องทางเดินก็เห็นว่ามีห้อง2ห้อง ก็เห็นว่าทั้ง2ห้องก็ล้วนแต่ถูกล๊อคกุญแจจากด้านนอกทั้งหมด ดูดีๆก็น่าจะล็อคมานานเหมือนห้องปิดตายเสียด้วยซ้ำ สุดทางเดินมีตู้ไม้ใบใหญ่วางอยู่ เราก็เดินเข้าไปเปิดดูก็เห็นว่าในตู้ไม่มีอะไร นอกจากภาพถ่ายของผู้หญิงอายุประมาณ40-50ปีเป็นรูปขาวดำเก่าๆใบหนึ่ง จึงหยิบมาดูแล้วก็วางกลับลงไปไว้ที่เดิมแล้วปิดตู้เดินกลับออกมา ตอนหันหลังเดินกลับออกมา มีเสียงดัง..แอ๊ดดดด..แล้วก็เหมือนคนปิดตู้ดัง..กึกกก..!!..เบาๆครั้งหนึ่ง เจอมาแบบนี้ทั้งสองครั้งก็มั่นใจได้แล้วว่าบ้านหลังนี้ไม่ปกติแน่นอน นี่คือเหตุการณ์ในวันที่2ที่เราเจอด้วยตัวเอง
พอคืนที่3ช่วงหัวค่ำก็จะมีแขกมาร่วมงานกันเยอะ งานก็จะค่อนข้างวุ่นวาย พ่อแม่ของเด็กที่มากันเป็นครอบครัวก็เลยต้องให้สองพี่น้องนี้อยู่ที่บ้านหลังนั้น พอขากลับจากงานก็ประมาณ4ทุ่มกว่าแล้ว ก็กลับมาเห็นว่าลูกที่ทิ้งให้อยู่ในบ้านซึ่งเป็นลูกคนพี่นั่งซุกตัวอยู่ที่มุมห้องเหมือนกำลังหวาดกลัวอะไรสักอย่าง พ่อแม่ของเด็กจึงเข้าไปกอดลูกของเค้าแล้วถามว่าเป็นอะไรคะลูกกก?..แล้วน้องหายไปไหน?..สิ่งที่เด็กน้อยตอบคือ..ผีๆๆๆ..!!!..พวกเราเห็นเด็กน้อยพูดเรื่องราวแปลกๆก็เลยพากันเข้าไปดูไปปลอบใจ..แล้วก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น..เด็กคนนี้ก็บอกว่า..ตอนที่พ่อแม่และพวกเราไม่อยู่ เขาเล่นซ่อนหากับน้อง..เขาแอบลืมตาดูเห็นน้องวิ่งลงไปแอบอยู่ที่ชั้นล่าง..เขาก็แอบย่องตามไป ก็เห็นน้องเข้าไปแอบอยู่ในตู้ที่สุดทางเดิน..แต่ว่า ตอนที่เขาลงไปหาน้องก็กะว่าจะโป้งแปะซะเลย ก็เลยเดินย่องเข้าไปที่ตู้ใบนั้น..พอเปิดประตูตู้..สิ่งที่เด็กคนนี้เห็นก็คือ..ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในตู้..ซึ่งเด็กมันก็คงจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือ..ผี..!!..ผีตนนั้นพยายามจะจับข้อมือของเขา..เด็กน้อยคนนี้เลยถอยหลังกลับแล้วรีบวิ่งขึ้นชั้นบนด้วยความหวาดกลัว..แล้วก็มาแอบอยู่ที่มุมห้อง..พ่อแม่และพวกเราก็ช่วยกันถามว่า..น้องอยู่ไหนๆๆๆ???..คำตอบที่ได้ก็คือ.."น้องอยู่ในตู้กับผู้หญิงคนนั้น"..ทุกคนรีบรุดลงไปที่ชั้นล่างแล้วหาสวิตซ์ไฟจนเจอ จากนั้นจึงเปิดไฟแล้วพากันเดินเข้าไปที่ตู้ใบนั้น..พอเปิดประตูตู้ออกมาก็เห็นแต่ความว่างเปล่ากับรูปถ่ายใบหนึ่งที่เราเคยมาหยิบดู ปรากฎว่าหาตัวเด็กไม่เจอ ทุกคนเลยต้องพากันไปบ้านเจ้าภาพที่อยู่ใกล้ๆกัน แล้วเจ้าของบ้านก็มาที่บ้านหลังนั้น เข้าไปเปิดประตูตู้ใบนั้นแล้วบอกว่า.."ขอลูกของเค้าคืนด้วยเถอะนะ..สงสารเค้า..อย่าเอาลูกเค้าไปเลย..ที่ผ่านมาก็เอาไป2คนแล้ว..พ่อแม่เค้าทรมานใจจนใจจะขาดอยู่แล้ว"..ทุกอย่างเงียบกริบ..ไม่มีแม้เสียงตอบ..ทุกคนเลยพากันกลับขึ้นไปชั้นบนนั่งปรึกษากันอยู่..แต่สุดท้ายก็จนปัญญา..ทุกคนพากันหวาดผวายกเว้นเราคนเดียวที่รู้สึกเฉยๆ..จะมีก็แต่เป็นห่วงเด็กน้อยคนที่หายไปก็เท่านั้น..
ทุกคนนั่งกันอย่างเคร่งเครียดต่างคนต่างนอนไม่หลับจนรุ่งสาง..จึงไปสอบถามกับเจ้าของบ้านหลังนั้นว่าบ้านหลังนี้มีความลับอะไร?..เจ้าของบ้านเลยเล่าให้ฟังว่า..ผู้หญิงที่เห็นในรูปถ่ายที่อยู่ในตู้นั้นน่ะ เป็นญาติของเขาเอง..ผู้หญิงคนนี้อาศัยอยู่กับสามีแต่ไม่มีลูก..ต่อมาพอสามีตายก็เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า..เพ้อเหมือนคนอยากมีลูก..แต่ลูกหลานก็มาอยู่กับเธอไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียวเนื่องจากทนอาการเหมือนคนเป็นโรคประสาทของเธอไม่ได้..เธอจึงต้องอยู่คนเดียวอย่างนั้นเรื่อยมา..มีอยู่ครั้งหนึ่ง..ไปเอาลูกใครมาจากไหนก็ไม่รู้ เด็กอายุ3-4ขวบ เอามาขังไว้ในตู้ กว่าจะรู้อีกที เด็กที่ถูกขังก็ตายแล้ว..แต่ญาติๆกันก็พยายามปิดข่าว..แอบเอาศพเด็กไปบำเพ็ญกุศลและเผาอย่างเงียบๆ..หลังจากนั้น..ผู้หญิงคนนี้ก็ล้มป่วยและเสียชีวิตอยู่ในบ้าน..โดยที่ไม่มีใครรู้สาเหตุที่แน่ชัดว่าทำไมเธอจึงต้องไปนั่งตายอยู่ในตู้ใบนั้น..หลังจากนั้นมีญาติซึ่งมีศักดิ์เป็นหลานของเจ้าของบ้านคนหนึ่งเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนั้น..พร้อมกับภรรยาและลูกอีก2คนอายุราว4-5ขวบ..ก็ด้วยความซุกซน..สองพี่น้องก็พาเพื่อนมาเล่นซ่อนหากันที่บ้านตามประสาเด็กๆ..พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร..พอพลบค่ำคนอื่นกลับบ้านหมด..มีเด็กคนหนึ่งที่ยังไม่กลับบ้าน..พ่อแม่มาตามก็ปรากฎว่าไม่เจอตัว..แต่ว่าเด็กที่เล่นซ่อนหาด้วยกันบอกว่า..เพื่อนของเขาเข้าไปซ่อนอยู่ในตู้..พอไปดูก็มีแต่ตู้เปล่ากับรูปถ่ายใบเดียวเท่านั้น..สรุปว่า..เด็กคนนั้นหายตัวไปอย่างลึกลับ..จากวันนั้นมาก็หลายปีดีดักก็ไม่มีวี่แววว่าใครจะพบเห็นเด็กที่หายเข้าไปในตู้นั้นอีกเลย..มาครั้งนี้ก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีก..ทุกคนจึงเครียดไปตามๆกัน..สรุปว่า..ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็หาตัวเด็กน้อยไม่เจอ..พ่อแม่ก็ได้แต่นั่งหมดอาลัยน้ำตาตก..สุดท้ายเด็กน้อยคนนี้ก็หายตัวไปอย่างลึกลับ..ไม่กลับมาอีกเลย..จากวันนั้นจนถึงวันนี้..ผ่านไปนานกว่า8ปี..ไม่มีวี่แววที่ใครจะได้พบเจอเด็กน้อยที่หายตัวไปอีกเลย..เพราะเธอกำลังเล่น..#ปิดตาซ่อนหายยยยยย..!!!!!
ปิดตาซ่อนหายยยย..!!!
เมื่อปี2540 เราไปงานศพของรุ่นพี่คนหนึ่งที่ชลบุรี และบ้านที่เราไปพักนั้นเป็นบ้านเก่าของญาติผู้ใหญ่ที่ผู้ตายให้ความเคารพนับถือ เป็นบ้านที่หลังค่อนข้างใหญ่มีซอกหลืบมุมต่างๆ มีห้องหลายห้อง ซึ่งมีคนดูแลบ้านแต่ว่าไม่มีใครมาอยู่ ครั้งแรกที่เหยียบย่างเข้าไปก็รู้สึกได้ถึงความแปลก เย็นยะเยือกสะท้านเข้ามาในกายลึกเข้าไปในความรู้สึก แต่ก็ไม่ได้หวาดกลัวอะไรนัก พวกเรา5คนที่นัดกันไปร่วมงานศพก็พักรวมกันห้องหนึ่ง3คน อีกห้องก็นอน2คน แล้วก็ยังมีญาติของผู้ตายที่มากับครอบครัวมีเด็ก4-5ขวบ2คนมาด้วยก็นอนอีกห้องหนึ่ง งานศพผ่านไปคืนแรกก็ไม่มีอะไร
ผ่านไปคืนที่2 ช่วงกลางดึก เราปวดฉี่ จึงลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำที่ชั้นล่างเพราะบ้านเก่าหลังนี้มีแต่ห้องน้ำที่อยู่ชั้นล่างเท่านั้น ตอนเดินลงบันไดเราก็เห็นว่ามีคนเดินเลี้ยวลงบันไดแวบหนึ่ง ก็คิดว่าคงจะเป็นครอบครัวที่พาเด็กมาด้วยเค้าคงจะมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน แต่พอลงมาถึงชั้นล่างก็เห็นว่าไฟห้องน้ำยังปิดอยู่ และชั้นล่างก็ไม่มีใครด้วย ทุกอย่างเงียบสนิท เราฉี่เสร็จแล้วก็ปิดไฟแล้วออกจากห้องน้ำเดินขึ้นบันไดจะกลับไปห้องนอน พอขึ้นบันไดเลี้ยวขึ้นชั้นบนปุ๊บ ได้ยินเสียงปิดประตูแต่ก็ไม่ได้ดังมากนัก..แอ๊ดดดด..กึกกก..!!!..แต่นึกขึ้นได้ว่าชั้นล่างไม่มีใครอยู่นี่นา หรือว่าผีบ้านผีเรือนเขามาทักทายล่ะมั้ง ก็เลยนึกในใจว่า ขอโทษด้วยนะจ้ะถ้าหากเผลอมารบกวน แค่ขอมาพักชั่วคราวเพื่อมาร่วมงานศพเท่านั้นเอง..แล้วเราก็เดินเข้าห้องไปนอนต่อ
ถึงตอนเช้าก็ไม่มีใครแสดงอาการผิดปกติอะไร พอเราลงไปอาบน้ำที่ห้องน้ำชั้นล่าง อาบเสร็จก็ลองเดินเลี้ยวเข้าไปในช่องทางเดินก็เห็นว่ามีห้อง2ห้อง ก็เห็นว่าทั้ง2ห้องก็ล้วนแต่ถูกล๊อคกุญแจจากด้านนอกทั้งหมด ดูดีๆก็น่าจะล็อคมานานเหมือนห้องปิดตายเสียด้วยซ้ำ สุดทางเดินมีตู้ไม้ใบใหญ่วางอยู่ เราก็เดินเข้าไปเปิดดูก็เห็นว่าในตู้ไม่มีอะไร นอกจากภาพถ่ายของผู้หญิงอายุประมาณ40-50ปีเป็นรูปขาวดำเก่าๆใบหนึ่ง จึงหยิบมาดูแล้วก็วางกลับลงไปไว้ที่เดิมแล้วปิดตู้เดินกลับออกมา ตอนหันหลังเดินกลับออกมา มีเสียงดัง..แอ๊ดดดด..แล้วก็เหมือนคนปิดตู้ดัง..กึกกก..!!..เบาๆครั้งหนึ่ง เจอมาแบบนี้ทั้งสองครั้งก็มั่นใจได้แล้วว่าบ้านหลังนี้ไม่ปกติแน่นอน นี่คือเหตุการณ์ในวันที่2ที่เราเจอด้วยตัวเอง
พอคืนที่3ช่วงหัวค่ำก็จะมีแขกมาร่วมงานกันเยอะ งานก็จะค่อนข้างวุ่นวาย พ่อแม่ของเด็กที่มากันเป็นครอบครัวก็เลยต้องให้สองพี่น้องนี้อยู่ที่บ้านหลังนั้น พอขากลับจากงานก็ประมาณ4ทุ่มกว่าแล้ว ก็กลับมาเห็นว่าลูกที่ทิ้งให้อยู่ในบ้านซึ่งเป็นลูกคนพี่นั่งซุกตัวอยู่ที่มุมห้องเหมือนกำลังหวาดกลัวอะไรสักอย่าง พ่อแม่ของเด็กจึงเข้าไปกอดลูกของเค้าแล้วถามว่าเป็นอะไรคะลูกกก?..แล้วน้องหายไปไหน?..สิ่งที่เด็กน้อยตอบคือ..ผีๆๆๆ..!!!..พวกเราเห็นเด็กน้อยพูดเรื่องราวแปลกๆก็เลยพากันเข้าไปดูไปปลอบใจ..แล้วก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น..เด็กคนนี้ก็บอกว่า..ตอนที่พ่อแม่และพวกเราไม่อยู่ เขาเล่นซ่อนหากับน้อง..เขาแอบลืมตาดูเห็นน้องวิ่งลงไปแอบอยู่ที่ชั้นล่าง..เขาก็แอบย่องตามไป ก็เห็นน้องเข้าไปแอบอยู่ในตู้ที่สุดทางเดิน..แต่ว่า ตอนที่เขาลงไปหาน้องก็กะว่าจะโป้งแปะซะเลย ก็เลยเดินย่องเข้าไปที่ตู้ใบนั้น..พอเปิดประตูตู้..สิ่งที่เด็กคนนี้เห็นก็คือ..ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในตู้..ซึ่งเด็กมันก็คงจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือ..ผี..!!..ผีตนนั้นพยายามจะจับข้อมือของเขา..เด็กน้อยคนนี้เลยถอยหลังกลับแล้วรีบวิ่งขึ้นชั้นบนด้วยความหวาดกลัว..แล้วก็มาแอบอยู่ที่มุมห้อง..พ่อแม่และพวกเราก็ช่วยกันถามว่า..น้องอยู่ไหนๆๆๆ???..คำตอบที่ได้ก็คือ.."น้องอยู่ในตู้กับผู้หญิงคนนั้น"..ทุกคนรีบรุดลงไปที่ชั้นล่างแล้วหาสวิตซ์ไฟจนเจอ จากนั้นจึงเปิดไฟแล้วพากันเดินเข้าไปที่ตู้ใบนั้น..พอเปิดประตูตู้ออกมาก็เห็นแต่ความว่างเปล่ากับรูปถ่ายใบหนึ่งที่เราเคยมาหยิบดู ปรากฎว่าหาตัวเด็กไม่เจอ ทุกคนเลยต้องพากันไปบ้านเจ้าภาพที่อยู่ใกล้ๆกัน แล้วเจ้าของบ้านก็มาที่บ้านหลังนั้น เข้าไปเปิดประตูตู้ใบนั้นแล้วบอกว่า.."ขอลูกของเค้าคืนด้วยเถอะนะ..สงสารเค้า..อย่าเอาลูกเค้าไปเลย..ที่ผ่านมาก็เอาไป2คนแล้ว..พ่อแม่เค้าทรมานใจจนใจจะขาดอยู่แล้ว"..ทุกอย่างเงียบกริบ..ไม่มีแม้เสียงตอบ..ทุกคนเลยพากันกลับขึ้นไปชั้นบนนั่งปรึกษากันอยู่..แต่สุดท้ายก็จนปัญญา..ทุกคนพากันหวาดผวายกเว้นเราคนเดียวที่รู้สึกเฉยๆ..จะมีก็แต่เป็นห่วงเด็กน้อยคนที่หายไปก็เท่านั้น..
ทุกคนนั่งกันอย่างเคร่งเครียดต่างคนต่างนอนไม่หลับจนรุ่งสาง..จึงไปสอบถามกับเจ้าของบ้านหลังนั้นว่าบ้านหลังนี้มีความลับอะไร?..เจ้าของบ้านเลยเล่าให้ฟังว่า..ผู้หญิงที่เห็นในรูปถ่ายที่อยู่ในตู้นั้นน่ะ เป็นญาติของเขาเอง..ผู้หญิงคนนี้อาศัยอยู่กับสามีแต่ไม่มีลูก..ต่อมาพอสามีตายก็เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า..เพ้อเหมือนคนอยากมีลูก..แต่ลูกหลานก็มาอยู่กับเธอไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียวเนื่องจากทนอาการเหมือนคนเป็นโรคประสาทของเธอไม่ได้..เธอจึงต้องอยู่คนเดียวอย่างนั้นเรื่อยมา..มีอยู่ครั้งหนึ่ง..ไปเอาลูกใครมาจากไหนก็ไม่รู้ เด็กอายุ3-4ขวบ เอามาขังไว้ในตู้ กว่าจะรู้อีกที เด็กที่ถูกขังก็ตายแล้ว..แต่ญาติๆกันก็พยายามปิดข่าว..แอบเอาศพเด็กไปบำเพ็ญกุศลและเผาอย่างเงียบๆ..หลังจากนั้น..ผู้หญิงคนนี้ก็ล้มป่วยและเสียชีวิตอยู่ในบ้าน..โดยที่ไม่มีใครรู้สาเหตุที่แน่ชัดว่าทำไมเธอจึงต้องไปนั่งตายอยู่ในตู้ใบนั้น..หลังจากนั้นมีญาติซึ่งมีศักดิ์เป็นหลานของเจ้าของบ้านคนหนึ่งเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนั้น..พร้อมกับภรรยาและลูกอีก2คนอายุราว4-5ขวบ..ก็ด้วยความซุกซน..สองพี่น้องก็พาเพื่อนมาเล่นซ่อนหากันที่บ้านตามประสาเด็กๆ..พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร..พอพลบค่ำคนอื่นกลับบ้านหมด..มีเด็กคนหนึ่งที่ยังไม่กลับบ้าน..พ่อแม่มาตามก็ปรากฎว่าไม่เจอตัว..แต่ว่าเด็กที่เล่นซ่อนหาด้วยกันบอกว่า..เพื่อนของเขาเข้าไปซ่อนอยู่ในตู้..พอไปดูก็มีแต่ตู้เปล่ากับรูปถ่ายใบเดียวเท่านั้น..สรุปว่า..เด็กคนนั้นหายตัวไปอย่างลึกลับ..จากวันนั้นมาก็หลายปีดีดักก็ไม่มีวี่แววว่าใครจะพบเห็นเด็กที่หายเข้าไปในตู้นั้นอีกเลย..มาครั้งนี้ก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีก..ทุกคนจึงเครียดไปตามๆกัน..สรุปว่า..ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็หาตัวเด็กน้อยไม่เจอ..พ่อแม่ก็ได้แต่นั่งหมดอาลัยน้ำตาตก..สุดท้ายเด็กน้อยคนนี้ก็หายตัวไปอย่างลึกลับ..ไม่กลับมาอีกเลย..จากวันนั้นจนถึงวันนี้..ผ่านไปนานกว่า8ปี..ไม่มีวี่แววที่ใครจะได้พบเจอเด็กน้อยที่หายตัวไปอีกเลย..เพราะเธอกำลังเล่น..#ปิดตาซ่อนหายยยยยย..!!!!!