เราเป็นคนนึงที่ไม่ได้ติดตามซุปตาร์คนไหนเลย ไม่ชอบถึงขั้นต้องตามไปถ่ายรูปที่งานต่างๆ
จนมาวันนึง...เราได้เจอกับซุปตาร์ตัวเป็นๆแบบใกล้ชิด ห่างกันแค่เพียง 1 เก้าอี้เท่านั้น เลยทำให้เรา "ตกหลุมรัก" เค้าอย่างจังๆ
ซุปตาร์คนที่ว่านั่นก็คือ "ณเดชน์ คุกิมิยะ" หรือ "แบร์รี่" ที่ทุกคนรู้จัก

จนถึงเวลาเรียนเพื่อนๆในห้องก็ถยอยเข้ามานั่ง แล้วถึงเวลาเรียกชื่ออาจารย์คนสอนก็พูดขึ้นมาว่า
วันนี้จะมีนักศึกษาชื่อ ณเดชน์ มาเรียนกับเรานะทุกคน (คิดในใจ...คนชื่อเหมือนละมั้ง ^^)
สักพักนึงมีผู้ชายคนนึงเข้าห้องสาย แล้วที่นั่งในห้องก็เต็ม เหลือแต่ที่นั่งข้างๆเรา
เพื่อนที่นั่งข้างหลังเราก็เริ่มจะมีเสียงพูดขึ้นเบาๆ เอ๊ะ เค้าเป็นไรกันหว่ะ ทำไมไม่ตั้งใจฟังอาจารย์
พอเราหันไปเท่านั้นแหละ อ้าหึม...จริงเหรอเนี่ย!!! คนที่นั่งเรียนข้างๆเรา เค้าคือ ณเดชน์ คุกิมิยะ
อร๊ายแกร คือตอนนั้นฉันกรี๊ดหนักมากเลยเว๊ย ไม่นึกว่าแบบคนที่แม่ฉันปลื้ม จะมานั่งข้างฉัน
ทำไรไม่ถูกเลยตอนนั้น ฮ่าๆ คือลนไปหมด ทำปากกาล่วงจนแบร์เก็บให้
ตอนเค้ายิ้มใส่นะแกรเอ๊ย ใจโครตเต้นแรงเลยหว่ะบอกตรงๆ
อยากคุยกับเค้าก็อยาก อยากจะเป็นเพื่อนกับเค้าแทบตาย แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะทัก

เลยฉวยโอกาสซะเลย ตอนอาจารย์ให้ทำแบบฝึกหัดหน้าคอม
เอาไงดีหว่ะ แกล้งเปิดโปรแกรมไม่เป็นแล้วกัน (เห้ย!!! ไม้ตายนี้ได้ผลหว่ะ)

     เรา  : พี่แบร์ค่า โปรแกรมนี้มันใช้ยังไง ทำไมคอมหนูเปิดไม่ติด (ความจริงคือฉันรุ่นเดียวกะแบร์เน้อ)
     แบร์ : เดี๋ยวพี่ไปทำให้
     เรา  : ขอบคุณค่า อร๊าย กรี๊ดในใจรัวๆ คนอะไรใส่เสื้อม่อฮ้อมได้หล่อขนาด หล่อปะล้ำปะเหลือ

ตั้งแต่วันนั้นมาเราก็ซื้อขนมมาแบ่งปันให้แบร์เรื่อยๆ มีอะไรก็จะแบ่งให้ตลอด
บอกตามตรง เห็นแบร์เป็นซุปตาร์เบอร์ 1 แบบนี้ แต่งตัวโครตจะธรรมดาเลยแกร บางวันนะเสื้อยึด เกงแบบชาวเลอ่า
กระเป๋าอ่าเหรอย่ามแบบสไตล์เหนือๆหน่อยอ่าแกร เห็นม่ะติดดินป่ะหล่ะ

แล้วพอเรียนไปเรื่อยๆก็เริ่มสนิทขึ้น จนได้ทำงานกลุ่มร่วมกับแบร์หลายครั้ง
พูดเลยว่า...เป็นคนที่ตั้งใจทำแบบฝึกหัดสุดๆ เวลาอาจารย์มอบหมายไรมาก็ทำเสร็จได้ทันเวลา
ตอนที่ทำงานกลุ่มกับแบร์อ่านะ เค้าทิ้งคำว่าซุปตาร์ไปเลยเว้ย ไม่ถือตัว ไม่หยิ่ง
แต่เค้าพยายามจะปรับตัวเข้าหาเพื่อนในห้องทุกๆคน และทุกๆคนในห้องก็รักแบร์

เรื่องความมีน้ำใจนี่ก็ยกให้ที่ 1 คือแบบมีวันนึงพอเรียนคาบเช้าเสร็จชิป่ะ
ได้เวลาไปพักเบรคล้าว เพื่อนในกลุ่มเราก็ถาม เห้ยๆ ไปกินไหนกันดีกลางวัน
ด้วยความที่เวลาก็มีน้อยนิด ต้องรีบกิน เดี๋ยวขึ้นมาไม่ทัน เลยสรุปว่า...ไปกินร้านหน้า ม. กัน
ตอนนั้นเองอยู่ดีๆแบร์ก็ทักเราขึ้นมา ทักกันตามประสาเพื่อนอ่านะ

     แบร์ : เห้ยๆ ไปกินข้าวกัน เนี่ยหน้า ม. ไปป่ะ
     เรา  : ไปด้วยดิแกร เนี่ยๆไปหมดนี่เลยนะ (หมดนี่ที่ว่าคือเพื่อนเราอีก 7 - 8 คน)

โหๆ ดีใจสุดๆพ่อซุปตาร์ชวนเรากับเพื่อนๆไปกินข้าวอ่า โอกาสแบบนี้หาได้ที่ไหนล้า ถ้าไม่ไปตอนนี้จะหาโอกาสแบบนี้ได้อีกคงไม่มี
เรากับเพื่อนๆก็เดินตามแบร์ไป สุดท้าย ร้านที่แบร์เลือกไม่ใช่ร้านที่เราคิดในใจ
คือแบร์เลือกร้านที่ธรรมดามากๆ แบบข้าวแกงเป็นแนวเพลิงหลังคาสังกะสีหน่อยๆ

     เรา  : แกรกินไรสั่งเลย
     แบร์ : ไม่เอา ทุกคนมากับเรา ทุกคนต้องได้สั่งข้าวกินก่อน เราขอสั่งคนสุดท้าย

เห้ยแกร...นางมีความเป็นห่วงทุกคนเว๊ย อ่อย ยิ่งทำให้หลงรักนางมากยื่งขึ้น
นี่แหละคนที่ฉันจะเป็นแฟนคลับด้วย ><

พูดเลยว่า...หลายคนอาจจะมองว่าเป็นซุปตาร์ดังต้องกินแต่อาหารแพงๆ ใส่เสื้อผ้าดีๆ
แต่สิ่งที่เราเจออาจจะขัดกับฐานะความเป็นจริงอยู่สักนิด
แต่นี่คือความน่ารักของซุปตาร์หล่อแต่หัวใจติดดินที่ชื่อ...ณเดชน์ คูกิมิยะ

ไม่ว่าจะเจอแบร์ตามงานอีเว้นท์ต่างๆ ก้ยังคงน่ารักเหมือนเดิม ไม่ต่างกับที่เจอในห้องเรียนเลย
แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ประทับใจคือ...เค้าจะอ่อนน้อมกับทุกๆคนในมหาลัย
ไม่ว่าจะเป็นป้าคนทำความสะอาด ลุง รปภ. หรือใครอีกมากมายใน ม.

หลายคนอาจจะมองณเดชน์ในมุมอื่นๆที่ต่างไปจากเรา
แต่ถ้าได้อ่านเรื่องของเราอาจจะทำให้ "รัก" แบร์เหมือนเราก็ได้นะ ><