ปกติเราอยู่กินกับสามีที่กรุงเทพค่ะ มีลูก 1 คน อายุ 4 เดือน สามีทำงานคนเดียวส่วนเราเลี้ยงลูกอยู่ห้องเช่า วันๆไม่ได้พบเจอ หรือพบปะผู้คนเท่าไหร่ สภาพแวดล้อมก็อึดอัดไปหมด จนเราแอบพาลูกกลับมาเที่ยวบ้านที่ต่างจังหวัด ในช่วงเข้าพรรษา   ลูกเรามาถึงบ้านเราที่ต่างจังหวัดวันแรก ไม่มองหน้าไม่เล่นกับใครเลย เอาแต่เหม่อลอย ไม่คุ้นกับผู้คน  จนทุกวันนี้ ลูกเราเป็นเด็กร่าเริงยิ้มง่าย ร่างกายแข็งแรง เพราะอยู่ในที่บรรยากาศดีๆ แตกต่างจากที่อยู่ในกรุงเทพมาก แต่แฟนเราโกรธ ที่เราแอบมาเที่ยวที่บ้าน เลยพาลไล่ให้เราไปเก็บของกลับมาอยู่ที่บ้านเลย แล้วเลิกกัน เราก็ไปเก็บของกลับมาหมด
ผ่านมาได้ 2 อาทิตย์ เขามาตามเรากลับไป เราบอกว่าขออยู่ที่บ้านได้ไหม เพราะเราได้พบเจอกับญาติญาติพี่น้อง ได้มีเพื่อนเล่นเพื่อนคุย อากาศดีสภาพแวดล้อมดีไม่อุดอู้อยู่แต่ในห้องเหมือนเดิม ลูกก็เป็นเด็กร่าเริงสนุกสนาน เพราะได้อยู่ในที่อากาศดีๆ แต่เขาก็ไม่ยอม สามีไม่ยอมเข้าหาญาติพี่น้องเราทั้งๆที่ไม่เคยมีปัญหากันมาก่อน แล้วสามีก็ไม่เคยพาเราไปพบญาติพี่น้องสักคน ตอนเราแต่งงานมีพ่อเขามาแค่คนเดียวในบรรดาญาติทั้งหมดของเขา แล้วเวลามีปัญหาทะเลาะกับเรา ชอบด่าเรา แล้วพาลด่าญาติญาติเรายกโคตร เช่น พี่ชายเรามาเตือนเรื่องสามีใช้เงินเก่ง เขาก็ด่าว่า ญาติเรากันยกโคตรเลยหรอ ทั้งๆที่ญาติคนอื่นๆก็ไม่เคยได้พูดคุยอะไรกับเขา เราไม่เข้าใจค่ะ อาจเป็นเพราะว่าเขาถูกเลี้ยงดูมาในสภาพที่ไม่มีความสัมพันธ์อันดีงามกับญาติพี่น้องหรือเปล่าคะ เพราะพ่อเขาเลี้ยงเขาอยู่ห้องเช่าที่กรุงเทพมาตั้งแต่เด็กๆแค่สองคนไม่เคยพบเจอญาติพี่น้องคนไหนเลย อาจจะพบเจอบ้างแต่ก็ไม่ได้ผูกพันธ์อะไรมากมาย ต่างจากเราที่ผูกพันกับญาติพี่น้องตั้งแต่เด็กๆ แบบนี้ชีวิตคู่จะไปกันรอดหรือเปล่าคะ ในเมื่อเขาไม่รับฟังข้อคิดเห็นใดๆของเราทั้งสิ้นและไม่ยอมมาพบปะพูดคุยกับญาติญาติเราเลย ทั้งๆที่เราก็ พยายามบอกดีๆแล้ว เราควรทำอย่างไรดีคะ