พื้นทางเดินฟุตบาทใน กทม. เป็นหลุมเป็นบ่อให้เห็นประจำ คนเดินต้องคอยระวังแอ่งน้ำเวลาฝนตก คนพิการใช้รถเข็นคงสัญจรลำบาก ยังไม่ต้องพูดถึงล่าสุด เดินจากแยกพระรามเก้าไปแอร์พอร์ตลิ๊ง ถึงกับต้องลงมาเดินลากกระเป๋าบนถนนที่เต็มไปด้วยรถเมล์
สงสัยว่าบ้านเมืองเรา..ทำไมถึงมีการซ่อมทางเดินเท้าอยู่ประจำ (2-3 ปีต่อครั้ง ในบางเส้นทาง) ในขณะที่ต่างประเทศ พื้นผิวทางเดินดูแน่นหนา แข็งแกร่ง ราบเรียบสนิท ไม่มีแม้ร่องรอยการฉาบตามร่อง
หรือเป็นเพราะ กทม. จ้างผู้รับเหมาที่มีความรับผิดชอบต่อคนไทยด้วยกันน้อยไป จึงซ่อมทาง หรือทำทางไม่ถึงเกณฑ์มาตรฐาน
...หรือคนไทยหนัก ในผืนแผ่นดินไทยมีจำนวนมาก พื้วผิวมิอาจทนรับน้ำหนักความหนักได้

ยังไม่นับรวมถึง การที่จ้างผู้รับเหมามาซ่อมถนนช่วงหน้าฝน ที่มีให้เห็นอยู่มากมายในตอนนี้ ในขณะที่ช่วงฤดูกาลอื่น เจ้าหน้าที่ระดับมันสมองสามารถวางแผนการทำงานได้ ...ไม่ใช่มาซ่อม แต่เทปูนไม่ได้ ไม่แห้ง ทำให้กินเวลาซ่อมทางนานขึ้นไปอีก สูญเสียทรัพยากรภาษี และโอกาสของคนไทย

วิงวอนภาครัฐฯ เข้ามามีส่วนร่วมในการห่วงใยคุณภาพชีวิตคนไทย..ส่งเสริมให้ลดความหนักต่อพื้นผิวถนนลงไปอีกสักนิสสนึง จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง