ศาสนา คือ ธรรมะหรือธรรมชาติ..
...............................................................
ธรรมชาติของธาตุ ธรรมชาติของความเคลื่อนไหวกระทำ ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต
ธรรมชาติของความสุข ธรรมชาติของความทุกข์ เหตุและผล..
ที่ในธรรมชาตินั้น มีทั้งธรรมชาติของพืช(ศาสนาของพืช) ธรรมชาติของสัตว์เดรัจฉาน(ศาสนาของสัตว์เดรัจฉาน)
ธรรมชาติของเปรต อสุรกาย สัตว์นรก(ศาสนาของเปรต อสุรกาย สัตว์นรก)..
ธรรมชาติของมนุษย์(ศาสนาของมนุษย์) ธรรมชาติของเทพพรหม(ศาสนาของพรหม)..
รวมไปถึงธรรมชาติของความว่าง ความไม่เป็นสัตว์ไม่เป็นบุคคลคือนิพพาน หรือ ศาสนาแห่งนิพพาน..
....................................................................................................
เช่นนั้นแล้ว..ถึงแม้พระพุทธองค์จะไม่เปิดพระโอษฐ์บอกกล่าวสั่งสอนธรรมอะไรแก่เราเลย..
ธรรมะอะไร หรือ ธรรมชาติของอะไร ก็มีอยู่ตามธรรมชาติอยู่แล้ว ตั้งแต่ก่อนเกิดศาสนาที่เป็นคำสอน..
ที่เป็นคำอธิบายธรรมชาติขึ้นมา..
นิพพานความว่างก็มีอยู่ก่อนแล้ว เทพพรหมก็มีอยู่ก่อนแล้ว มนุษย์ก็มีอยู่ก่อนแล้ว สัตว์นรกสัตว์เดรัจฉาน
ก็มีอยู่ก่อนแล้ว..เหตุที่ทำให้เป็นหรือไม่เป็นสิ่งเหล่านั้นก็มีอยู่ก่อนแล้ว
ธรรมะหรือธรรมชาติของสิ่งเหล่านั้นก็มีอยู่ก่อนแล้ว..
ฉะนั้น..ศาสนาจึงเป็นเรื่องวิถีชีวิตของธาตุ ความเคลื่อนไหวกระทำของธาตุ..
และความเป็นอยู่เป็นไปของธาตุตามธรรมชาติในภพมิติต่างๆกัน..
ทั้งบริสุทธิ์ หรือ ไม่บริสุทธิ์..บริสุทธิ์มาก หรือ บริสุทธิ์น้อย..
จึงไม่มีใครสามารถที่จะแยกศาสนาออกจากชีวิตได้ ถึงแม้จะปฏิเสธศาสนาไม่เอาศาสนา
อย่างแข็งขันก็ตามที..เพราะศาสนาและชีวิตคือสิ่งเดียวกัน เป็นเรื่องเดียวกัน..
มิใช่ว่าเมื่อไม่รับไม่นับถือศาสนาแล้ว ก็จะพ้นไปจากกฏของความสุข ความทุกข์..
พ้นไปจากความเป็นสัตว์ เป็นบุคคล ตามคำสอนในศาสนาไปได้..
...........................................................................................
เช่นนั้นแล้ว..ธาตุคือมนุษย์นั้นย่อมต้องมีศาสนา มีธรรมะ มีธรรมชาติเป็นของตนเอง กระทำอยู่ในตนเอง
ด้วยกันทั้งนั้น..แต่จะมีธรรมะอะไร ธรรมชาติอะไรอยู่ในตนเท่านั้นเอง..
กุศลธรรม หรือ อกุศลธรรม..ธรรมชาติของความโลภ ธรรมชาติของความโกรธ ธรรมชาติของความหลง..
ธรรมชาติของสัตว์ ธรรมชาติของมนุษย์ ธรรมชาติของเทพเทวดา ธรรมชาติของพรหม..
หรือธรรมชาติของนิพพาน ที่เป็นธรรมชาติของความไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง..
ถึงปฏิเสธศาสนาก็แยกศาสนาออกจากชีวิตไปไม่ได้..
...............................................................
ธรรมชาติของธาตุ ธรรมชาติของความเคลื่อนไหวกระทำ ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต
ธรรมชาติของความสุข ธรรมชาติของความทุกข์ เหตุและผล..
ที่ในธรรมชาตินั้น มีทั้งธรรมชาติของพืช(ศาสนาของพืช) ธรรมชาติของสัตว์เดรัจฉาน(ศาสนาของสัตว์เดรัจฉาน)
ธรรมชาติของเปรต อสุรกาย สัตว์นรก(ศาสนาของเปรต อสุรกาย สัตว์นรก)..
ธรรมชาติของมนุษย์(ศาสนาของมนุษย์) ธรรมชาติของเทพพรหม(ศาสนาของพรหม)..
รวมไปถึงธรรมชาติของความว่าง ความไม่เป็นสัตว์ไม่เป็นบุคคลคือนิพพาน หรือ ศาสนาแห่งนิพพาน..
....................................................................................................
เช่นนั้นแล้ว..ถึงแม้พระพุทธองค์จะไม่เปิดพระโอษฐ์บอกกล่าวสั่งสอนธรรมอะไรแก่เราเลย..
ธรรมะอะไร หรือ ธรรมชาติของอะไร ก็มีอยู่ตามธรรมชาติอยู่แล้ว ตั้งแต่ก่อนเกิดศาสนาที่เป็นคำสอน..
ที่เป็นคำอธิบายธรรมชาติขึ้นมา..
นิพพานความว่างก็มีอยู่ก่อนแล้ว เทพพรหมก็มีอยู่ก่อนแล้ว มนุษย์ก็มีอยู่ก่อนแล้ว สัตว์นรกสัตว์เดรัจฉาน
ก็มีอยู่ก่อนแล้ว..เหตุที่ทำให้เป็นหรือไม่เป็นสิ่งเหล่านั้นก็มีอยู่ก่อนแล้ว
ธรรมะหรือธรรมชาติของสิ่งเหล่านั้นก็มีอยู่ก่อนแล้ว..
ฉะนั้น..ศาสนาจึงเป็นเรื่องวิถีชีวิตของธาตุ ความเคลื่อนไหวกระทำของธาตุ..
และความเป็นอยู่เป็นไปของธาตุตามธรรมชาติในภพมิติต่างๆกัน..
ทั้งบริสุทธิ์ หรือ ไม่บริสุทธิ์..บริสุทธิ์มาก หรือ บริสุทธิ์น้อย..
จึงไม่มีใครสามารถที่จะแยกศาสนาออกจากชีวิตได้ ถึงแม้จะปฏิเสธศาสนาไม่เอาศาสนา
อย่างแข็งขันก็ตามที..เพราะศาสนาและชีวิตคือสิ่งเดียวกัน เป็นเรื่องเดียวกัน..
มิใช่ว่าเมื่อไม่รับไม่นับถือศาสนาแล้ว ก็จะพ้นไปจากกฏของความสุข ความทุกข์..
พ้นไปจากความเป็นสัตว์ เป็นบุคคล ตามคำสอนในศาสนาไปได้..
...........................................................................................
เช่นนั้นแล้ว..ธาตุคือมนุษย์นั้นย่อมต้องมีศาสนา มีธรรมะ มีธรรมชาติเป็นของตนเอง กระทำอยู่ในตนเอง
ด้วยกันทั้งนั้น..แต่จะมีธรรมะอะไร ธรรมชาติอะไรอยู่ในตนเท่านั้นเอง..
กุศลธรรม หรือ อกุศลธรรม..ธรรมชาติของความโลภ ธรรมชาติของความโกรธ ธรรมชาติของความหลง..
ธรรมชาติของสัตว์ ธรรมชาติของมนุษย์ ธรรมชาติของเทพเทวดา ธรรมชาติของพรหม..
หรือธรรมชาติของนิพพาน ที่เป็นธรรมชาติของความไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง..