ก่อนอื่นเราทำงานอยู่ต่างจังหวัด ที่บ้านมีพ่อแม่กับพี่สาว ซึ่งห้องนอนมีแค่สองห้อง ห้องพ่อแล้วก็ห้องพี่เรา ส่วนเราแต่ก่อนสมัยเรียนก็นอนกับพี่แต่ตั้งแต่ไปทำงานกลับมาบ้านทีไรก็ออกมานอนห้องโถงคะเพราะไม่อยากฟังเสียงพี่สาว กรน ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
.....เข้าเรื่องเลยคะ คือตอนนี้มีญาติเป็น ผช อายุประมาณ27 (จำไม่ได้คะ) มาขออาศัยที่บ้าน จะมาทำงาน ซึ่งก่อนหน้านี้อยู่ที่ต่างจังหวัดมีเมียมีลูกแล้ว แต่อยู่ๆก็มาที่บ้านมาคนเดียวและมาขออยู่ด้วยเหตุผลที่ว่าแม่ไม่ให้เข้าบ้าน ซึ่งบ้านเค้าห่างจากบ้านเราประมาณ500เมตรเองคะ เราไม่ชอบขี้หน้าคะบอกตรงๆ หน้าตาน่ากลัว นิสัยไม่ดี แตาตอนนี้เหมือนบ้านเป็นสัมปทานยังไงไม่รู้ คือน้องชายของเขาก็อีกคนตอนเย็นก็มากินข้าวที่บ้านเป็นประจำ ร้านแม่ตัวเองก็ขายอาหาร แต่ไม่กินให้เหตุผลกับเราว่าแม่ให้จ่ายตังค์ค่าอาหารด้วย เลยมากินข้าวฟรีที่บ้านเรา เราก็รู้สึก งง แม่อย่างนี้ก็มีด้วยเหรอ เอาจริงๆพ่อกับแม่เราคงไม่อยากปฎิเศษหลานแต่นี่คือโตกันหมดแล้ว ไม่มีความคิดเลยคะ ว่าควรจะจัดการกับชีวิตยังไง คือมานอนที่ของเรา เราไม่ก็ไม่โอเคแล้วอะ ถ้ามาเที่ยวหาก็โอเคแต่ถ้าจะมาอยู่ตลอดนี่ไม่ไหว ควรทำไงดีคะ มันอึดอัดคะ จะบอกแม่ไปตรงๆจะดีไหม แม่จะว่าเราใจแคบไหม แต่เอาจริงเค้าไม่ควรมาเหยียบที่บ้านเราด้วยซ้ำ วีรกรรมที่สองพี่น้องเคยทำกับที่บ้านเราเยอะมากจนไม่ควรที่จะได้รับการให้อภัยเพราะเคยตัดขาดกันแล้ว แต่แม่ก็อ่อนให้ตลอดเลย เราไม่อยากกลับบ้านเลยคะ รับไม่ได้ ไม่กินข้าวร่วมโต๊ะ เกลียดคะ เห้ออออ ทำไงดี ทุกอย่างเหมือนไม่แฟร์ 😫😫😫