ตามชื่อกระทู้ ตอนนี้เรียนอยู่มหาลัยค่ะ เป็นมหาลัยที่ต้องอยู่หอด้วย แต่ไม่ได้ไกลจากบ้านมากค่ะ อยากรู้ว่ามีใครแย่กว่านี้มั้ย เศร้าค่ะตอบตรงๆเลย อดทนกับอะไรหลายๆเรื่องเลย แต่ก้ใช้ชีวิตปกตินะคะ เรื่องเรียน เรื่องอะไรต่างๆ ไม่ได้ทำตัวเป็นคนมีปัญหาเลย ล่าสุดไม่นานมานี้พ่อก้เพิ่งเข้ารพผ่าตัดหัวใจค่ะ เราก้ไปเฝ้าขับรถดูแลตลอดเลย แต่ก้ยังโชคดีที่มีรถ สะดวกหน่อยค่ะ แล้วก้เป็นช่วงปิดเทอมด้วย แต่ก้ไม่คิดว่าเหนื่อยอะไรเลย เพราะรักทั้งพ่อและแม่เท่ากันเลยค่ะ ไม่ได้คิดโกรธหรืออะไรที่ต้องเป็นแบบนี้เลยค่ะ เข้าใจเค้า ส่วนเรื่องการอยู่ก้แบ่งต่ออาทิตย์เท่าๆกันอะค่ะ อย่างถ้าเปิดเทอม กลับศุกเสาร์อาทิตย์ ก้จะอยุคนละวันครึ่งอะค่ะพ่อและแม่ บางวันไม่มีอะไรก้อยากจะกลับบ้านด้วยซ้ำค่ะ พอดีเป็นลูกคนเดียวด้วย แล้วก้ประกอบกับไม่มีญาติแล้วค่ะ มีกันเท่านี้ ไม่ได้เป็นลูกแหง่หรืออะไรนะคะ แต่อยากใช้เวลาอยู่ด้วยให้มากที่สุด ยิ่งเสาร์อาทิตย์นี่ไม่เที่ยวเลยค่ะส่วนใหญ่อยู่กับแม่ อย่างปิดเทอมก้แบ่งเวลาพ่อและแม่เท่าๆกันค่ะ อยู่บ้านพ่อบ้างบ้านแม่บ้าง แล้วยิ่งพ่อก้อยากอยู่ด้วยตลอดอะค่ะ เป็นห่วง กลัวบางทีเป็นอะไรไป จะเช็คไลน์บ่อยเลยค่ะ แต่ยังมีเพื่อนพ่อที่ขับรถรับส่งอะไรพ่อได้อยุบ้านใกล้ๆค่ะ ก้ยังสบายใจบ้างนิดนึง แต่ก้บอกพ่อว่ามีอะไรถ้าอยู่กับแม่ก้โทรหาได้ตลอด24ชั่วโมงเลยค่ะ ส่วนแม่ก้ต้องอยู่ด้วยเยอะเหมือนกันอะค่ะ เพราะแม่ก้เหงาแล้วบางทีก้น้อยใจเราอีกด้วยน้อยใจแบบมากๆเลยแหละค่ะ จะมีใครที่ชีวิตเป็นแบบนี้บ้างคะ บางคนถึงพ่อหรือแม่เสีย แต่ก้ยังดีที่มีญาติ แต่นี้ไม่มีใครเลยนะคะ ปกติก้ทำตัวเฮฮา ตลกๆ บ้าบอกับเพื่อนตลอด เพื่อนก้มองว่าเป็นคนตลก บ้าๆ ขี้เล่น เนี่ยแหละค่ะ แต่เรื่องนี้จริงๆแล้วถึงจะเป็นเพื่อนที่สนิทมาก ก้ไม่เคยบอกใครเลยค่ะ บางทีเห็นคนอื่นก้อยากจะเป็นแบบนั้นบ้าง แต่ก้ทำไงไม่ได้ค่ะ อดทนอย่างเดียว บางทีก้เศร้าๆค่ะ แต่ก้ไม่สามารถทำอะไรได้เลย จะมีใครที่เป็นแบบนี้หรือแย่กว่านี้บ้างมั้ยคะ เราจะได้มีกำลังใจขึ้นมาบ้าง