คือ  ผมตอนนี้กำลังสับสนครับ. ผมมีแฟนอยู่คนนึงเป็นน่ารัก. อ่อนหวานในแบบผู้หญิง. แต่เธอจะทำอะไรไม่ค่อยเป็นอย่างเช่น. ขึ้นรถโดยสารประจำทาง การทำกับกับข้าวบางอย่าง(บางอย่างแฟนผมก็ทำอร่อยมากโดยเฉพาะแกงเลียง). ตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่. ส่วนผมทำงานแล้ว (ผมอายุเยอะกว่าแฟนผม5ปีครับ) มีโอกาสผมก็แวะเวียนไปหาบ้านบ้าง. ที่เรียนบ้าง. แต่วันนี้ผมจะยกตัวอย่าง. อย่างเช่นการขึ้นรถประจำทาง ที่เธอบอกขึ้นไม่เป็นเพราะว่ากลัว. ด้วย. ไม่รู้ด้วยว่าสายไหนเริ่มที่ไหน. ไปผ่านที่ไหน แล้วจะไปจบที่ไหน. ในเมื่อเธอบอกแบบนั้น. ผมก็เลยสอนวิธีว่า ไม่ยากเลยืทอย่างเช้นจะขึ้นรถตู้ กลับบ้านก็ทำแบบนี้ๆๆๆ. บอกเป็นขั้นเป็นตอนจนเธอ
ฟังแล้วก็บอกว่า. เข้าใจแล้ว. แค่ทุกวันนี้เธอไปไหนก็ไม่ใช่รถสารธารณะเลยนะ. ไม่ให้ผมไปรับก็ให้พ่อหรือพี่ไปส่ง เวลาจะไปไหน. คือแล้วมันอีกหลายเรื่องเลยครับที่เราสอน. เราอยากให้เขาทำเองเป็นทำเองได้. เพื่อวันนึงถ้าตัองไปอยู่ที่ไหนคนเดียวจะได้ไม่ลำบาก. แต่ที่ผมสับสนก็คือ  เธอไม่ค่อยทำที่ผมสอนสักเท่าไหรเลย. คือเธอจะทำในแบบของเธอเองตลอดเวลา. ผิดๆถูกๆ เธอก็ทำไป ผมก็เลยคิดว่า. ผมน่าจะทำอะไรให้เธอเลยดีไหม. ในฐานะแฟน เราก็ตัองคอยดุแล. เทคแคร์ทุกเรื่อง เธอทำอะไรไม่ได้. ผมก็ต้องช่วยเลย. ไม่ต้องสอนแล้ว.  ผมไม่ได้มีปัญหากับแบบไหนแต่จะให้สอนหรือจะให้ผมทำให้เลย ได้หมดขอแค่เธอบอก และคืออันนี้มันเป็นปัญหาของผมอยู่ตอนนี้  ผมกำลังสับสนระหว่างแฟนที่แทคแคร์ดีทุกเรื่อง. กับ. แฟนที่สอนเธอในทุกๆเรื่อง ที่เธอทำไมได้.  ผู้หญิงชอบแบบไหนกัน.