Q : ทำไมต้องทำบุญ
A : ไม่ต้องทำก็ได้ถ้าไม่อยากทำ  ไม่มีใครบังคับ  บุญ คือ เครื่องชำระจิตใจ หรือยกคุณภาพชีวิตให้สูงขึ้น การกระทำอันใด ด้วยกาย วาจา ใจ ที่ทำให้พลังในใจสว่างไสว ไม่เศร้าหมอง  สิ่งเหล่านั้นเป็นบุญทั้งสิ้น  การให้ทาน ถือ เป็นการเสียสละ เพิ่มโอกาสในการเป็นผู้ให้ และนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เราเป็นสุข  ไม่เพียงแต่ให้วัตถุรวมถึงความรู้ ความปลอดภัย  โดยการให้ธรรมะถือเป็นประโยชน์ต่อผู้รับตลอดชีวิต  การทำบุญยังรวมถึงการรักษาศีลซึ่งคนไทยส่วนใหญ่มองข้าม  ในการรักษาศีลให้ได้ต้องมีการงดเว้นเจตนาการเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น  ในทุกวันจะมีสิ่งยั่วยุเราให้ตอบโต้กลับไปด้วยกิเลสหากเรางดเว้นไม่ตอบโต้กลับไปจะทำให้กิเลสอ่อนลง เปิดโอกาสให้คุณธรรมเกิดขึ้นทดแทน  เปรียบดังกล้ามเนื้อที่ไม่ได้ใช้งานก็จะอ่อนแรงลงไปเช่นนั้น  กิเลสที่เราไม่ตอบสนอง  คนบาปไม่มี  มีแต่คนที่เคยทำบาป คือ เคยตอบสนองกิเลสจนเคยชิน  การปฏิบัติธรรม คือการสร้างความเคยชินในทางที่ดี เมื่อเราทำไปบ่อยๆเข้าการตอบสนองต่อสิ่งต่างๆจะเป็นไปในทางที่ดีโดยอัตโนมัติ  มันเป็นไปตามเหตุและปัจจัย  ดังนั้น  การรักษาศีลเป็นบุญหลายประการ  สิ่งที่ขาดไม่ได้ในการสร้างชุมชน  สิ่งที่ทุกคนต้องการมากที่สุดคือ ความปลอดภัย  ในเชิงการกระทำ  ผู้ที่ถือศีล คือ ผู้ที่ให้ความปลอดภัย  เช่น เค้าจะไม่ทำร้าย โกหก หลอกลวง แย่งแฟน เป็นต้น  การภาวนา คือ การเผชิญหน้ากับกิเลสโดยตรง  เห็นการเกิด ดับ ความเป็นไป ของกิเลส เป็นการชำระจิตใจและเพิ่มคุณภาพชีวิตโดยตรง  พระพุทธองค์จึงทรงตรัสว่า  การภาวนาถือเป็นบุญใหญ่  สิ่งดีงามเกิดจากการสร้างเหตุปัจจัยอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่อง  มิได้เกิดจากสิ่งศักดิ์ดลบันดาลแต่อย่างใด  การสร้างเหตุปัจจัยแห่งความดีงาม คือ การทำบุญ
credit : ถอดความจากการสนธนาธรรมของพระอาจารย์ชยสาโร ณ บ. ฟีโนมีนา