หลายคนชอบบอลทีมชาติไทย แบบ ส่ง แล้ว เติม วิ่งหาพื้นที่ ในแดนหน้าเต็มๆ สนุก มีสีสัน ไม่น่าเบื่อ

หลายคนก็ชอบการรักษา shape ในการยืนตำแหน่งทั้งทีม รอโอกาสมา แล้วค่อยสวนทำเกม ให้เร็ว ปรับจังหวะการเล่น ตามสถานการณ์

ไม่ว่าในแบบไหน กองหน้าตัวเป้าไทย  ยังทำได้ไม่สุด  เวลาเจอเกมรับระดับสูงกว่าอาเซียน  จังหวะจับบอล แล้วพลิกในเขตโทษ ไม่จะแจ้งนัก

แบบที่โค้ชเฮง เคยบอก กองหน้าเราไม่ยื้อที่จะรักษาตำแหน่ง ให้สมกับคำว่ากองหน้าตัวเป้า สุดท้าย จะฉีกออกข้าง มาช่วยทำเกม

ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ผิด แต่ทำบ่อยๆทั้งเกม ก็เป็นการละเลยหน้าที่หลัก  แต่การอยู่ในวงล้อมของเซ็นเตอร์เก่งๆ แล้วเอาตัวรอดได้

แสดงว่า การจับบอลต้องไม่กระฉอก บอลลอยมาสูง ก็พักบอลได้เนียน  มีความแกร่ง บังเบียดได้  

อย่างกองหน้าไทย มีความเป็นกองกลาง หรือ ปีกริมเส้น แฝงอยู่  ไม่สามารถค้ำกับเซ็นเตอร์แข็งๆได้นาน สุดท้าย ต้องหาพื้นที่ มาช่วยเพื่อนทำเกม

อย่างน้อยตอนนี้ไม่เสียประตูเร็ว แบบง่ายๆ  ก็เป็นเรื่องดี ส่วนแนวรุก ที่จะกดดันเซ็นเตอร์ระดับเอเซีย ได้ดีขึ้นหรือไม่ รอดู นัดเจออิรัก กับ ออสซี่

ถ้าข้ามกำแพงจุดนี้ไม่ได้  ทุกอย่างคงกลับมาสู่วังวนเดิม  และเน้นพัฒนาเยาวชนต่อไป