พอดีแม่อยากไปทริปทำบุญแต่พ่อไม่ว่างค่ะ เลยโบ้ยให้เราไปกับแม่แทน ซึ่งค่าทัวร์พ่อแม่ออกเอง แต่เราดูรายละเอียดละมันนอนห้องคู่ เลยยอมควักเนื้อตัวเองออกเงินเพิ่มนอนห้องเดี่ยวทั้งแม่ทั้งลูก พอแม่เอาไปเล่าให้เพื่อนๆเเม่ฟังว่าไปเที่ยวสองคนแต่แยกห้องกันก็มีแต่คนบอกว่าประหลาดแยกทำไมเปลือง

ซึ่งสาเหตุที่เราแยกห้องเพราะเราไม่ชินค่ะ นอนคนเดียวมานาน เวลานอนก็ชอบเตียงใหญ่ๆกางแขนกางขาทำท่าปลาดาวได้ ไม่ต้องไปโดนตัวใคร อีกอย่างก็คือแม่กรนดังมากค่ะ เคยเดินทางไกลสามคนพ่อแม่ลูก แล้วแวะพักระหว่างทาง นอนห้องเดียวกันมีเตียงเสริม พ่อแม่กรนประสานเสียงกันดังมาก จนเรานอนไม่หลับ นั่งเล่นโทรศัพท์ตั้งแต่4ทุ่มถึง7โมงเช้าเราคิดว่าที่เราชอบนอนคนเดียวคงเป็นเพราะเราชินเนื่องจากแยกห้องนอนตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งแรกๆก็ไม่ชินหรอกปีแรกก็แอบไปนอนกับพ่อแม่บ้าง แต่พอชินแล้วก็ไม่เคยไปอีกเลย

มาคิดๆดูเราแยกห้องนอนเร็วมาก(มาตรฐานเด็กไทยนะคะไม่ใช่เด็กฝรั่ง)​ คือตอน 2ขวบครึ่ง แต่คนรู้จักหลายๆคนก็นอนกับพ่อแม่จนถึงยี่สิบกว่าก็มี เลยอยากลองมาถามดูค่ะว่าได้แยกห้องนอนกันตอนอายุเท่าไหร่ แล้วมีอาการไม่ชอบนอนร่วมกับคนอื่นบ้างไหม แล้วก็คนที่นอนร่วมกับพ่อแม่จนถึงวัยรุ่นเคยรู้สึกอึดอัดบ้างไหมคะ