คบกับผู้ชายคนหนึ่งคะ เป็นความรักที่เพราะเราแอบชอบเขาก่อน ทั้งๆที่เขาก็มีแฟนอยู่
อยู่มาวันหนึ่ง เขาก็เลิกกัน อาจเป็นเพราะอยากเป็นที่ปรึกษาให้กับเขา ไปๆมาๆ เราก็ได้คบกัน
นี้ไม่ได้แย่งมานะ มันเพียงเป็นช่องว่างเปิดทางให้เราจริงๆ
เวลาผ่านไป 4 ปี เรามีลูกด้วยกัน1คน หลังจากนั้น เราต่างคนต่างทำงาน หาเงินเพื่อเก็บไว้เป็นค่านมค่าน้ำไฟ

เขาทำงานรับข้าราชการ วันหยุดจึงมีไม่มากนัก แต่พอได้หยุดก็พอมีเวลาอยู่กับลูก

ส่วนฉัน ใน1 เดือน มีวันหยุดแค่ 4 วัน ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน วันหยุดจึงไม่เคยตรงกันสักที

ช่วงวันหยุด ฉันจึงพยายามหาเวลาที่เที่ยวให้กับลูกสะมากกว่า เพราะคิดเสมอว่าต้องมีเวลาให้กับลูกมากที่สุด ตอนนี้ฉันยังมีแรง ยังหาเลี้ยงได้ฉันต้องรีบทำ

ส่วนเขา งานเข้าสายเลิกดึก กลับบ้านมาถึงลูกก็หลับพอดี
จนความสำคัญเริ่มลดลง โดยที่คนรอบข้างมองออกว่าเด็กติดใคร

เราจดทะเบียนสมรสด้วยกัน เพราะคิดว่านี้แหละ คนที่จะดูแลเราและลูกไปตลอดชีวิต

หลังจากลูกอายุได้เพียง 1 ขวบ
ความสำคัญของเราก็เริ่มลดลง
จากที่เคยกอด ก็ไม่มี
จากที่เคยทำการบ้านให้กัน ก็หายขาด
จากที่โทรตามกันทุกวัน เป็นไม่โทร โทรไปก็ไม่รับสาย
เขาเริ่มเบื่อ ขึ้นเสียง เอาเวลาไปอยู่กับ เพื่อน,บอล,เกมส์
จนลืมทุกอย่างที่เคยให้คำสัญญาต่อกัน
วันเกิดของฉัน เขาแค่อวยพรมากสุด 4 คำ
วันเกิดของลูก เขามีเวลาให้กับลูก 30 นาที
แต่วันเกิดของเพื่อน เขามีเวลาให้วัน

แล้วความสำคัญมันอยู่ตรงไหน
เขาใช้เงินเกินตัว อยากได้รถตั้งโชว์ ไว้ที่บ้านเฉยๆ ทั้งๆที่รู้ว่าเงินเดือนที่ออกเหลือแต่ค่าน้ำมันกับค่าข้าว

ฉันจะปรับตรงไหนก่อนดี ปรับให้เขารู้ถึงความสำคัญของคนในครอบครัว