เป็นละครไม่กี่เรื่องที่ดูแล้วมีความสุข ไม่ค่อยจะดราม่า แต่ตอนนี้พอนึกถึงพี่ปอแล้วน้ำตาไหล คิดถึงสมัยที่ตัวเองชอบแวะกินก๋วยเตี๋ยวตอนค่อนดึกๆ แล้วจะต้องเจอละครเรื่องนี้ ตอนนั้นตัวเองก็อยู่ ม.5 เป็นช่วงสุดท้ายของชีวิตวัยรุ่นที่ได้สนุกเต็มที่ครับ เป็นเรื่องแรกที่ชอบพี่ตุ้ยอย่างสุดหัวใจ และก็ยังชอบอยู่จนทุกวันนี้ (แม้จะรับบทร้ายก็เถอะ)

อีกเรื่องก็ชมพู่แก้มแหม่ม มาแบบคล้ายๆกัน เรื่องแบบภูธร ชาวบ้านน่ารักๆ ไม่ต้องดราม่าอะไรมาก ตอนนั้นตั๊ก บริบูรณ์ กำลังหัดฮาอยู่ด้วย

แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองจะติดแต่ละครของทีวีซีนอย่างเดียวแล้ว 55555+