ผมคบแฟนมาได้ 7 ปีเศษ  ตั้งแต่อายุ 29 ย่าง 30  ผมเริ่มคบเธอตั้งแต่ทำงานในสถาบันการเงินแห่งหนึ่ง เริ่มต้นตั้งแต่พนักงานระดับธรรมดา จนขึ้นสู่ตำแหน่งระดับผู้จัดการ ในวัย 30 กลางๆ ผ่านชีวิตมาด้วยกันมาพอสมควร ตั้งแต่เงินเดือนผมหมื่นกว่าๆ จนปัจจุบันเงินเดือนเหยียบแสน  เคยกินข้าวแกงธรรมดาๆด้วย  จนร้านหรูระดับภัตตาคารก็เคย  วันนี้เธอมาบอกเลิกผมครับ โดยให้สาเหตุว่าบางอย่างน่าจะไปด้วยกันไมได้  ผมเล่าก่อนว่าพื้นเพนิสัย เธอเป็นคนอดทน ขยัน  ใจเย็น  ไม่ฟุ่มเฟือย แต่เป็นคนขี้กลัว ชอบดูถูกตัวเอง ขาดความมั่นใจ  ผมเคยขอห่างๆกับเธอซักพัก เนื่องจากนิสัยข้อเสียของเธอนี่แระและทำให้ เธอเป็นคนไม่กล้าชอบตัดสินใจ  ในหลายๆครั้งผมถึงต้องเป็นคนตัดสินใจในเรื่องสำคัญหลายๆเรื่อง  ผมจึงขอห่างกับเธอด้วยเหตุผลนี้  แต่พอผมห่างเธอ ผมก็รู้ตัวว่าข้อดีเธอมีมากกว่าข้อเสีย และที่มากกว่านั้นคือมันมีความรักที่ทำให้ผมสามารถมองข้ามข้อเสียเธอได้  ผมจึงกลับไปคบกับเธอใหม่ ซึ่งระยะเวลาที่ห่างกันก็แค่เดือนเดียว หลังจากนั้นประมาณ 1 ปี   วันนี้เธอก็ได้มาบอกเลิกผม สาเหตุ เพราะว่า เค้าต้องคอยมาตามผมทั้งทางโทรศัพท์  ทางไลน์ และติดต่อผมไม่ได้ เค้าบอกว่าเหนื่อยที่ต้องมาคอยตามผม และดูเหมือนผมไม่ค่อยสนใจเค้า แต่ส่วนใหญ่ที่ผมไม่รับสายหรือไม่ตอบไลน์เพราะผมติดงาน งานสถาบันการเงินก็ค่อนข้างหนัก และผมอยู่แผนกทำเป้า  การตลาด เคยกลับบ้านเที่ยงคืนก็บ่อย ทำให้ผมก็ไม่ค่อยได้ดูแลเธอให้ดีเท่าที่ควร วันนี้เธอมาบอกเลิกผม หัวใจผมก็ห่อเหี่ยวทันที ไม่อยากทำอะไร เสียใจมากๆพยายามยังไงเค้าก็ไม่เปลี่ยนใจ  แต่สาเหตุที่เธอบอกเลิกผมผมสามารถปรับปรุงได้ ส่วนข้อเสียเธอผมก็ไม่ได้ติดอะไร เพราะผมคิดว่าผมสามารถเป็นผู้นำหรือตัดสินใจในเรื่องสำคัญๆเองได้ แต่เธอก็บอกว่าต่อให้เธอกลับมาคบกับผมก็ไม่อยากแต่งงาน เพราะกลัวไปกันไม่รอด ประกอบกับที่บ้านเธอพ่อกับแม่แยกกันอยู่ เธอก็เลยไม่อยากเป็นเหมือนครอบครัวเธอ เธอก็ไม่ได้มีคนอื่นด้วย  รบกวนปรึกษาว่าผมควรจะง้อเธอกลับมาดีหรือปล่อยเธอไป หรือไม่   ตังแต่คบกันมา 7 ปี ก็แทบไม่เคยทะเลาะกัน เพราะเราต่างคนต่างไม่พูด หรือเรายังรู้จักกันน้อย  เธอก็บอกว่าคบกันมานาน แต่เหมือนยังไม่รู้จักกันดีพอ