คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 7
........ผมก็ทำกิจการของตนเอง ทำมาเป็นสิบกว่าปี ทำงานตั้งแต่ ตี 5 ไปจนถึง 1 ทุ่ม ทุกวัน ไม่มีวันอยุด นานๆอยุดที ตอนทำใหม่ๆ เกือบจะทำใจไม่ได้ ห้าปีแรก เครียดจัดมาก ถึงขนาดทะเลาะกันเอง เพราะความเครียด ลูกสาวตอนเล็กๆ จะให้พาไปเที่ยวบ้าง แต่เราไม่มีเวลาพาไป ถึงขนาด ประกาศเลยว่า เกลียดการขายของ แต่ตอนนี้ เคยชินแล้วครับ เราจะหายเครียดอีกทีก็ต่อเมื่อ จขกท ทำจนตั้งตัวได้ มีเงินมากพอสมควร มันจะมีความภูมิใจตรงได้เงินมาก เกิดขึ้นแทน แต่ถ้าทำแล้ว รายได้ไม่ดีนัก ความเครียดจะไม่น้อยลงครับ เพราะเหนื่อยด้วย และไม่เห็นเงิน และเมื่อเรามีเงินก้อนใหญ่พอสมควร วันนั้นแหละ เราถึงจะมีความสุข สามารถหยุดได้สะดวกขึ้นเองครับ
ผมก็ไม่รู้ใช้ตั้งว่าชื่ออะไรดี ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2303896 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2897295 ถูกใจ, Lala_PooH ซึ้ง
แสดงความคิดเห็น
รุ่นพ่อแม่ เค้าทำงานกันได้ไงคะ 6 วันต่อสัปดาห์ ไม่มีวันหยุด วันลา
ตั้งกระทู้ขึ้นมาเพราะอยากขอคำแนะนำจริงๆค่ะ เรื่องคือเคยทำงานประจำมาก่อน ก็ตามปกติทั่วไปเลย ทำ 5 วันต่อสัปดาห์
มีวันหยุดตามเทศกาล ลาป่วย ลาพักร้อน ทีนี้ก็ตัดสินใจลาออกมาสืบทอดธุรกิจครอบครัว ใช้เวลาตัดสินใจอยู่ 2 ปี
ว่าเอาล่ะ เราจะทำต่อ ให้พ่อแม่หยุดพัก ทีนี้พอมาทำ ตอนนี้ก็เกือบครบปีละค่ะ ทำงาน 6 วันต่อสัปดาห์ วันหยุดเทศกาล
1 ปีหยุดแค่ ปีใหม่ สงกรานต์ วันพ่อ วันแม่ วันแรงงาน แค่นี้เองค่ะ ทีนี้ตอนนี้มันรู้สึกอ่อนล้า มากค่ะ คือรู้สึกจริงๆ ว่าไม่อยาก
ใช้ชีวิตแบบนี้ อยากหยุดเสาร์อาทิตย์ หรืออย่างน้อยอยากหยุดเทศกาลเหมือนคนอื่น อย่างวันพระใหญ่เช่น มาฆ วิสาข อาสาฬ
หรือวันจักรี วันปิยะ อะไรเป็นต้น แต่พอบอกพ่อแม่ เค้าก็บอกว่าให้เราหยุดเถอะ เค้าอยู่ร้านได้เค้าขายเอง ที่เค้าไม่หยุด
เพราะร้านคู่แข่งไม่หยุดค่ะ มันเป็นธุรกิจที่มันไม่มีใครหยุดกันอะค่ะ บางร้านวันอาทิตย์ก็ยังเปิดครึ่งวัน ถ้าเราปิด
ลูกค้าก็หายได้ แล้วคือใจเราน่ะไม่อยากให้เค้าเหนื่อยทำคนเดียว เราก็เลยบอกว่า เราไม่หยุดละกันจะช่วย
แต่เราไม่แน่ใจว่าเราจะอดทนไปได้อีกนานแค่ไหน เพราะมันเปลี่ยนชีวิตเราเยอะ จากคนที่เคยมีเวลา วันลา
กลายเป็นทำงานตลอด แทบไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อน บางทีก็ไม่อยากลุกมาทำ
แต่พอเราจะหยุด มันก็คิดว่าถ้าเราไม่ทำ ก็มีคนแก่กว่าเรา อายุมากกว่า 2 รอบต้องมาทำงานแทน
แล้วไหนบอกอยากให้เค้าพัก ?!? สับสนค่ะ คือรู้ เข้าใจ แต่สุดท้ายมันไม่ยอมรับอะค่ะ
คือเรารู้นะคะว่า ถ้ามาทำธุรกิจตัวเองจะต้องเจอแบบนี้ เราก็อดทน แต่ส่วนลึกๆ ของใจ มันมีคำถามอะ ว่าเราอยากใช้ชีวิตแบบนี้จริงหรอ
ขอผู้มีประสบการณ์ ให้คำแนะนำหน่อยค่ะ ว่าควรจะจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้น หรือความรู้สึกตัวเองยังไงดี ขอบคุณค่ะ